در گفتگو با فرید حامدی مطرح شد؛
دلایل تنزل تبلیغات موسیقی در سال‌های اخیر/ تبلیغات استانداردهای جهانی را ندارد
فرید حامدی، مدیر موسسه بین المللی فرهنگی و هنری پیکادو است. وی در سه دهه گذشته فعالیت‌های هنری خود را در رشته‌های موسیقی، سینما و هنرهای تجسمی دنبال کرده و با رویکرد معرفی و شکوفایی هنر این مرز و بوم در کشورهای بسیاری موفق به دریافت جوایزی نیز شده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، فرید حامدی مدیر موسسه بین المللی فرهنگی و هنری پیکادو، درباره وضعیت تبلیغات حوزه موسیقی در سال‌های گذشته می‌گوید: در اواخر دهه هفتاد با تغییر سیاست‌ها در خصوص مواجهه با تولیدات موسیقی روندی شکل گرفت که نیاز به ساز و کارهای گسترده اجتماعی و فرهنگی داشت. مدیریت رسانه ها، عملکرد ناشرین، بازار عرضه و تقاضای محصولات موسیقایی و… همگی زیرمجموعه‌های تاثیرپذیر این سیاست‌ها بودند. از جمله مهمترین آن موضوعات، عرضه موسیقی به جامعه بود. صدا و سیمای جمهوری اسلامی به عنوان قوی‌ترین رسانه ملی در این بین مهمترین نقش را داشت. تولیدات بسیار ارزشمندی را در آن سال‌ها مدیریت و عرضه کرد و نسلی بسیار کوشا و حرفه‌ای به جامعه معرفی شدند. تبلیغات در این بین مهمترین نقش را به عهده داشت. بیلبوردها، نوآهنگ‌ها و کاست‌های موسیقی رسانه‌ای برای انتقال این هنر به جامعه بودند. در دهه‌های بعدی با ورود بخش خصوصی و ناشرین به این عرصه مهمترین دغدغه آن‌ها اطلاع‌رسانی به جامعه بود. با تکیه بر تبلیغات این موضوع را پیگیری کردند و در بخش‌هایی بسیار موفق و در بخش‌هایی هم ضعیف عمل شد. به عنوان مثال ناشرین یا کنسرت گذاران بیشتر با ذائقه مخاطب تبلیغات را هماهنگ می‌کردند و ناخودآگاه بخش موسیقی مستقل کمرنگ‌تر شد و موسیقی پاپ مهمترین گزاره برای تبلیغات بشمار آمد. در مجموع تبلیغات مستمسکی برای تضمین بازگشت مالی سرمایه گذاران بود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا در حال حاضر تبلیغات موسیقی براساس استانداردها پیش می‌رود، می‌گوید: در این سال‌ها با پیشرفت تکنولوژی تبلیغات موسیقی بسیار گسترده شده است اما بر اساس استانداردها نیست. نبود نظارت تخصصی بر این موضوع اصلی‌ترین عامل خدشه وارد شدن به تبلیغات موسیقی است. نرم افزارها همه را به عکاس، گرافیست و کارگردان تبدیل کرده اند. دیگر جامعه به فردی که چند دهه تجربه و مدارک دانشگاهی دارد نیازی نمی‌بیند و با چند اپلیکیشن خودش کارش را انجام می‌دهد و این گستردگی بی‌کیفیت تبلیغات موسیقی بدون دانش آکادمیک و مبتنی بر سلایق شخصی است. در این روش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نتوانسته جلوی این حجمه از تولیدات را بگیرد و ما شاهد بزرگ شدن افرادی که تخصصی ندارند هستیم.
منظور از تبلیغات موسیقی چیست، این موزیسین می‌گوید: هر گزاره‌ای که به کمک تولید، نشر و پخش آثار موسیقی بیاید حکم تبلیغات را دارد. پوسترها، تیزرهای آثار، بیلبوردها، تبلیغات تلویزیونی و… تبلیغات موسیقی می‌شود. حتی ورود سیاستمداران و افراد مشهور در رشته‌های دیگر هم می‌تواند وجه تبلیغاتی برای موسیقی داشته باشد. البته باید بدانیم که معمولا تبلیغات استاندارد وجه قدرتمند هر محصول را با خود یدک می‌کشد و به مخاطب می‌گوید با انتخاب این محصول تو چیزی بهتر را خواهی داشت. اما در تبلیغات امروز موسیقی در ایران این مهم رعایت نمی‌شود.
او درباره بخش نظارت در این حوزه می‌گوید: تنها نظارت تخصصی و دقیق ارگان‌های مرتبط سبب پیشرفت این حوزه می‌شود. اگر پیشرفت و تعالی این رشته مهم باشد نباید ویترین آن به تبلیغات محصولات بی‌کیفیت بپردازد و نباید رسانه مهم آن چند شبکه ماهواره‌ای با دریافت پول‌های کلان از هنرمندان شوند. مهم‌تر از آن، اعتماد خود هنرمندان موسیقی به متخصصین تبلیغات است نه اینکه به خاطر روابط شخصی یا نداشتن هزینه به هر فردی مراجعه کنند تا تبلیعات را انجام دهند و در ادامه موفق نبودن آثارشان را تجربه کنند.
وی می‌افزاید: نقاط قوت آن دیگر چندان نیست. بزک دوزک‌های نامتعارف، رسانه‌های مجازی، ورود نسل بی‌تجربه در این حوزه و… سبب شده تبلیغات فرمی تنزل گونه را تجربه کند. استفاده از چهره‌های روتوش شده هزاران فعال موسیقی، بزرگ نمایی‌های بی‌بنیاد، استفاده از شعارهای بزرگ و… سبب شده تا افرادی با تکیه بر داشتن هزینه، از خود و آثارشان، چیزی بسازند که نیستند. همانطور که گفتم تبلیغات وظیفه دارد چیزی را معرفی کند که برتر و بهتر است نه چیزی که پوشالی است را به مخاطب بفروشد. این کلاهبرداری می‌شود.
حامدی تاکید می‌کند: اعتماد جامعه موسیقی به متخصصان تبلیغات مهم است. این سبب رشد کیفی آثارشان می‌شود. در ادامه نظارت دقیق و تخصصی وزارت ارشاد می‌تواند کیفیت را به موسیقی بازگرداند. صدا و سیمای جمهوری اسلامی می‌تواند با تولید کارهای تخصصی و با استاندارد بالا، سبب تشخیص امر درست از نادرست در جامعه شود. همه این عوامل در کنار هم می‌تواند سبب رشد کیفی آثار و بالابردن سطح تبلیغات شود. امروزه تولید یک اثر موسیقی در آمریکا و در تمام جهان تبلیغ می‌شود اما آیا آثار ایرانی هم این موضوع را تجربه می‌کنند؟
