منطقه بندی خانه های کارگر در راستای تقویت و انسجام تشکل‌های کارگری و عدالت در توزیع امکانات است

به گزارش خبرنگار ایلنا از لامرد، حسن صادقی در نخستین نشست سال ١۴٠۴؛ دبیران خانه های کارگر مناطق جنوب کشور که به میزبانی خانه کارگر شهرستان لامرد برگزار شد، اظهار کرد: سازمان بین المللی کار در گزارشی در رابطه با بحث تشکل های کارگری هشدار داد؛ نظام تصمیم گیری در حوزه کارگری به دلیل ضعف تشکلات کارگری در بلند مدت دچار بحران می شود. و موازنه قدرت در محیط های کار، دچار اختلال می شود.

این  پیشکسوت و فعال کارگری ادامه داد: وقتی تشکل های کارگری تضعیف می شود، کارفرما قدرت مطلق می شود، چانه زنی به حاشیه می رود و در واقع بهره وری کاهش پیدا می کند و خدماتی که ارائه می شود نیز منجر به کاهش کیفیت خواهد شد و فرصت‌های لازم از تشکل های کارگری گرفته می شود و زیان کننده جامعه هدف، کارگران هستند و در این میان، کارفرما تصور دارد که سود می برد از ضعف تشکل های کارگری، اما در بلند مدت، او هم زیان می بیند.

صادقی اظهار کرد: طبق بررسی ها، واقعیت این است که تقریباً در همه‌ی کشور و فارغ از نظام ایدئولوژیک که مارکسیسم و... باشد، آن جنبش و کوشش در سال‌های اخیر، ترمیم شکاف جامعه کارگری نبوده و  شکاف میان آنها بیشتر کرده است.

رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری کشور افزود: اگر جامعه کارگری و تشکل های کارگری در یک مجموعه منسجم مثل حلقه های متصل بهم قرار بگیرند، بر روی همدیگر اثر می گذارند، یعنی  کانون شوراها، بازنشستگان و انجمن های صنفی و مجمع کارگران و سایر تشکل های کارگری، تحت قالب کنفدراسیون عالی کارگران فعالیت کنند ولی در غیراینصورت کارفرماها به دنبال امتیازدهی و شکاف میان آنها می روند.

به گفته صادقی،  سازمان بین المللی کار در سال ٢٠٠٧ تمرکزش را بر روی هم افزایی تشکل های کارگری گذاشت، اما به لحاظ پیشرفت تکنولوژی، صنعت نساجی کوچیک شده، کارگر 7000 هزار به  700 نفر رسیده است که از این رو تشکل کارگری حذف شده و در پی آن، صنف های مختلف را ادغام و یک اتحادیه تشکیل می دهند تا قدرت چانه زنی را تقویت کنند.

معاون خانه کارگر کشور اضافه کرد: کشورهایی که در مسیر یاد شده و تقویت و انسجام تشکل های صنفی کارگری حرکت کردند همانند هند، بنگلادش،  ترکیه، مالزی و کره جنوبی؛ موفق بودند و دولت این کشورها از ایران جلوتر هستند چرا که هشدار سازمان بین المللی کار را جدی گرفتند و  انسجام اصناف و تشکل های کارگری را حفظ کردند و کنفدراسیون تشکیل دادند و  خروجی  تصمیم گیری به صورت متحدانه می باشد و منسجم عمل می‌کنند.

صادقی یادآوری کرد: سال 83، به عنوان رئیس کانون عالی شوراها، تاکید کردم که فصل ششم قانون کار اصلاح شود به این دلیل که ضعف را در فصل ششم می بینم. چون فصل ششم ابزاری است در دست دولت برای ضعف تشکل‌های کارگری، چرا که وقتی دولت می‌گوید اعتبارنامه و مجوز فعالیت انجمن صنفی کارگری را من صادر می کنم، و در چارچوب اهدافم باید فعالیت کنید یعنی تشکل های کارگری وابسته به دولت هستند و اینگونه که تشکل های کارگری، زرد پدید می آیند.

وی با بیان اینکه به رغم تغییر وزرای کار اما این تغییر فصل ششم اتفاق نیفتاد چرا که وزارت کار، ابزار قدرت را هیچوقت از دست نمی دهد، افزود: امروز مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی به این نتیجه رسیده است که به سمت تقویت تشکل‌های کارگری باید رفت اما ما منتظر تصمیم آنها نماندیم و در کنفدراسیون عالی کارگران ایران - خانه کارگر از تشکل کارگری سیاسی - صنفی، به صنفی محض رسیدیم و از این رو خانه های کارگر را به 10 تا 11 منطقه تقسیم بندی کردیم تا قدرت چانه زنی و انسجام تشکل های کارگری را افزایش دهیم و تقویت خانه‌ های کارگر و صنوف را از  طریق همین منطقه بندی با توزیع امکانات در چارچوب عدالت و شرایط هر منطقه به پیش ببریم و این را نباید فراموش کرد که مطالبه گری به صورت علمی و حقوقی باید پیگیری شود.

وی تاکید کرد: آموزش‌های کوتاه مدت رایگان خانه کارگر، براساس قابلیت ها و نیازسنجی های آموزشی هر منطقه مدیریت شود.