سه ماه تعویق حقوق ۲۱۰ کارگر «آریا خزر شمال» به روایت کارفرما
«سال ۸۸ برای تهیه هر کیلو مواد اولیه(مواد پتروشیمی پلی پروپیلن) هزار و ۱۰۰ تومان پرداخت می‌کردیم اما امروز این مبلغ به ۴۸۰۰ تومان افزایش پیدا کرده است.»
در حالی که منابع خبری ایلنا در کارخانه «آریا خزر شمال» واقع در شهر صنعتی نکا از سه ماه تأخیر در پرداخت حقوق ۲۱۰ کارگر این کارخانه خبر می‌دهند، مدیر عامل این واحد تولیدی ضمن تایید معوقات حقوقی کارگران، اعلام کرد به دلیل نبود سرمایه در گردش توان پرداخت به موقع حقوق کارگران را از دست داده است.
«صدر الدین بامتی»، مالک کارخانه آریا خزر شمال در این باره به ایلنا گفت: از سال ۸۸ که این واحد تولید کننده کیسه‌های نایلونی با ۱۷ کارگر آغاز به کار کرد سرمایه در گردش کارخانه به راحتی جوابگوی منابع مالی کارخانه بود اما بعد از گذشت چند سال با افزایش چند برابری هزینه‌ها از جمله مواد اولیه، امروز توان مالی کارخانه محدود شده است.
او گفت: سال ۸۸ برای تهیه هر کیلو مواد اولیه(مواد پتروشیمی پلی پروپیلن) هزار و ۱۰۰ تومان پرداخت می‌کردیم اما امروز این مبلغ به ۴۸۰۰ تومان افزایش پیدا کرده است.
او مهم‌ترین عامل تعویق حقوق کارگران کارخانه آریا خزر شمال را ناشی از عدم وجود سرمایه در گردش دانست و در ادامه با بیان اینکه معوقات حقوقی کارگران یکسان نیست گفت: مجموع طلب کارگران از کارخانه حدود ۳۵۰ میلیون تومان مربوط به حقوق ماه‌های مهر، آبان و آذر است.
او افزود، علاوه بر معوقات سه ماهه اخیر، پیش از این نیز حقوق کارگران این کارخانه تا ۵ ماه به تعویق می‌افتاد.
به گفته کارفرما، برای جبران مشکلات مالی این واحد تولیدی نیاز به دریافت تسهیلات بانکی است اما وامهایی که به این کارخانه پیشنهاد می‌شود با بهره‌های بانکی بالاست و توان بازپرداخت بهره این وام‌ها را نداریم. از جانب دیگر برخی از بانکهای شهرستان برای پرداخت تسهیلات به تولید کنندگان اسناد کارخانه را به عنوان ضمانت وام قبول نمی‌کنند.
به گفته رئیس هیت مدیره شرکت آریا خزر شمال، این واحد تولیدی که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولید کنندگان کیسه‌های نایلونی در استان مطرح است در ۱۰ ماه گذشته با حداقل ظرفیت تولید کار می‌کرده است.
مالک کارخانه آریا خزر شمال با بیان اینکه مسئولان شهرستانی بویژه فرمانداری توجهی به مشکلات تولید کنندگان در بخش خصوصی ندارند، گفت: چند سال است که ما(تولید کنندگان) هر چه فریاد می‌زنیم هیچ مسئولی صدای ما را نمی‌شنود. آیا منطقی است که ما میلیار‌دها تومان سرمایه خود را در بخش تولید بکار بگیریم اما با سیاست گذاری‌های غلط اقتصادی مسئولان سرمایه ما به زیان برسد.
