در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
چگونه می‌توان از پیچ باریک تحریم‌های دارویی عبور کرد/ نقش دلّالانه‌ی کثیرالسفرهای به اصطلاح "کارشناس"!
مهدی اسفندیار از راهکارهایی سخن می‌گوید که می‌توانند وابستگی نظام درمان کشور را به ارز کاهش دهند و از تاثیر منفی تحریم‌ها روی سلامت فرودستان بکاهند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، سوال اینجاست که آیا تحریم‌ها و تشدید آنها می‌تواند نظام سلامت و درمان را تحت تاثیر قرار دهد؟ مهدی اسفندیار (پژوهشگر حوزه سلامت) بر لزوم استقلال نظم درمانی و دارویی کشور تاکید می‌کند و می‌گوید: اکنون سوال اینجاست که وابستگی سیستم درمانی به ارز را چگونه می‌توان کاهش داد تا ذخیره‌ی ارزی کشور برای دوره‌ی گذار کفایت کند؟! اگر همین روال سال های اخیر ادامه یابد و تکنولوژی‌های تولید داخلی مورد بی‌توجهی قرار گیرند و همچنان با توجیهات نادرست، با وجود دستگاه‌های تولید داخل به واردات ادامه دهیم، آیا معنایی جز تنگ کردن حلقه‌ی تحریم به دور گردن خودمان خواهد داشت؟!
وی ادامه می‌دهد: در کدام زمان قرار است به مراکز متصل به قدرت بفهمانند که اینقدر لابی برای مجوزهای بیهوده‌ی واردات نکنند و بفهمانند که تکنولوژی‌های سلامت حداکثر ۵ درصد در ارتقای شاخص‌های این حوزه موثرند و با آمدن «ام‌آر‌ای» به فلان بخش شهرستان و دو تا شدن و یا سه تا شدن آنها در مراکز استان‌ها، نه تنها هیچ اتفاقی برای ارتقای سلامت کشور نخواهد افتاد، بلکه با هزینه‌تراشی و خدمات کاذب، منابع به نابودی کشیده شده و فشار اقتصادی گریبان مملکت را بیش از پیش خواهد گرفت.
اسفندیار می‌افزاید: چه کسی در این شرایط به مسئولان دانشگاه‌ها و مراکز درمانی خصوصی و تامین اجتماعی یادآور خواهد شد که حمایت حداکثری از تولید ملی، تنها راه نجات کشور است و خیانتی بالاتر از این متصور نیست که ونتیلاتورهای صادراتی و الکتروشوک‌ها و تخت‌های بیمارستانی مرغوب و سی‌تی‌اسکن‌های تحت لایسنس ایرانی در انبارها خاک بخورد و مناقصه‌ی اجناس خارجی را بی‌صدا برگزار کنیم و آنچنان منابع ملی بیمه‌ها را با خدمات القایی غارت کنیم که به بهانه‌ی نبود منابع، دستمزد کادر درمان را که سرمایه‌های واقعی و اصلی نظام سلامت کشور هستند، حداقلی و با تاخیر یکساله پرداخت کنیم؟!
لزوم فراخوان تامین کالا به تولیدکنندگان
او به یک نکته کلیدی اشاره می‌کند: آیا هنوز وقت آن فرا نرسیده است که سازمان‌های مهم و تاثیرگذار و نهادهایی مثل تامین اجتماعی و وزارت بهداشت و ... فراخوان تامین کالا به تولیدکنندگان بدهند تا از کیسه‌ی ارزی کشور برای تحریم‌کنندگان ما ارز سرریز نشود؟! آیا وقت آن فرا نرسیده است که نهادهای نظارتی و حتی امنیتی کشور به دقت به نقش دلالانه‌ی برخی از کثیرالسفرهای اصطلاحا کارشناس در مراکز تصمیم‌سازی نگاه کنند که چگونه الزامات تهیه شده توسط آنها بدون ذره‌ای ملاحظات امنیتی و ملی و سیاسی و اقتصادی به ورود سیل آسای کیسه‌ی ادرار و سوند نلاتون و دستگاه‌های تصویربرداری خارجی انجامیده و میلیاردها دلار ارز کشور را به تباهی برده و دودستی تقدیم تحریم‌کنندگان نموده است؟!
اسفندیار با طرح این سوال که "به راستی به جز پروتزهای کاشتنی در بدن و برخی از تجهیزاتی که اصلا تولید نمی‌کنیم، آیا نمی‌شود با پتانسیل داخلی، کشور را اداره کرد؟" تاکید می‌کند: قطعا فضای تحریم اگر بدون تدبیر باشیم، 'چیزی جز خسارت نیست' باید مراقب بود؛ اول از همه نه سخت کردن شرایط بر مردم، بلکه بستن جیب پرناشدنی دلالان و کارشناسان و مدیرانی که یک سر در دستگاه دولتی دارند و سر دیگر در آخور شرکت‌های بزرگ تجهیزات پزشکی دنیا و آرام و بی‌صدا به زراندوزی در شرایط فقر و نداری مردم و فشار بر حاکمیت مشغولند.
