با لباسِ کارگران «عکس یادگاری» نگیرید/ انتظار برای ابلاغ طرح ساماندهی تا پایان بهار

«احسان سهرابی» فعال کارگری در آستانه‌ی هفته کارگر در گفتگو با خبرنگار ایلنا، از وضعیت موجود کارگران انتقاد کرد و گفت: دولت و وزارت کار، هفت روز سال را به «کارگر» اختصاص می‌دهند؛ در این هفت روزِ انتخابی، کار رسانه‌ای خیلی خوب انجام می‌شود، ستاد و کمیته تشکیل می‌دهند و حتی فردی را به مدیریت ستاد هفته کارگر برمی‌گزینند. اما آیا در این هفت روز صدای واقعی کارگران شنیده می‌شود؟ خروجی و برایند عینی این مراسم‌ها، ستادها و برنامه‌های رسانه‌ای و تبلیغاتیِ مکرر و گاهاً تکراری چیست؟

این فعال کارگری ادامه داد: باید پرسید آیا با برگزاری مراسم هفته کارگر و بزرگداشت روز جهانی کارگر در یازدهم اردیبهشت هر سال، وضعیت زندگی و معاش کارگران بهبود می‌یابد؟ شوربختانه حتی تعطیلی روز کارگر برای بسیاری از کارگران مشمول قانون کار به رسمیت شناخته نمی‌شود و آن‌ها مجبورند در این روز تعطیل رسمی سر کار بروند.

به گفته وی، مراسم هفته کارگر بیشتر شبیه یک کارناوال است، نمایندگان مجلس و مدیران دولت با پوشیدن لباس‌های کارگری با کارگران عکس یادگاری می‌اندازند و همه چیز برایشان ختم به خیر می‌شود!

سهرابی با بیان اینکه «کارگران امروز رشد فکری و آگاهی بالایی دارند و متوجه رفتارهای سطحی می‌شوند» تصریح کرد: توقع ما این است که هفته کارگر امسال با سال‌های قبل متفاوت باشد؛ وزیر کار اعلام کرده نباید به کارگران وعده بدهیم و اگر وعده دادیم باید به آن عمل کنیم، امیدواریم به این گفته پایبند باشند. من خطاب به وزیر کار و تیم مدیریتی ایشان می‌گویم برنامه‌های کارگری شما چیست؟ شما بر برنامه افزایش سن و سابقه بازنشستگیِ دولت قبلی صحه گذاشتید و آن را تکرار کردید، واقعاً چرا؟ یادتان نرود شما با شعار وفاق جلو آمدید و این وفاق باید در برنامه‌های اجرایی شما متبلور شود تا کارگران و مردم متضرر نشوند.

«افزایش سن و سابقه بازنشستگی قرار بود از ابتدای ۱۴۰۵ اجرایی شود اما چون منافع دولت، وزارت کار و تامین اجتماعی در افزایش سن و سابقه بود، آن را از ابتدای امسال به اجرا گذاشتند» این فعال کارگری با بیان این مطلب ادامه می‌دهد: ابلاغ افزایش سن و سنوات بازنشستگی از ابتدای ۱۴۰۴ کارگران را به دردسر انداخت؛ شما از این راه به کارگران ضربه زدید خب در عوض بیایید مصوبه هیات دولت در بیستم بهمن ۱۳۹۸ در مورد تبصره یک ماده ۷ قانون کار را اجرا کنید. این مصوبه کارهای با جنبه غیرمستمر را احصا کرد و حداکثر مدت موقت کارهای غیرمستمر را فقط ۴ سال در نظر گرفت؛ حالا کجای کاریم؟ مهلت این ۴ سال تمام شده چرا نیروهای غیرمستمر تا پایان پروژه رسمی و دائمی نمی‌شوند؟

او با طرح این پرسش که «چرا تمام نگاه وزارت کار به اتاق بازرگانی و سوداگران است» گفت: قراردادهای دائم کار چه شد؟ این حق کارگری‌ست که بیست سال زحمت کشیده و حالا انتظار کمی امنیت دارد. این اصلاً عادلانه و برازنده نیست که کارگر بعد از ۱۵ یا ۲۰ سال کار اخراج شود و برود بیمه بیکاری بگیرد! توقع ما این است که کمی حال کارگران را خوب کنید. مصوبه هیات وزیران سال ۹۸ را اجرا کنید؛ به دنبال احیای قراردادهای دائم کار باشید. امسال فقط همین یک کار را بکنید، برای هفته کارگر کافی‌ست.

به گفته سهرابی، مسکوت ماندن قوانین و مصوباتِ کارگری، یکی از مشکلات اساسی حوزه روابط کار کشور است.

او در ادامه به موضوع ساماندهی کارکنان پیمانکاری و شرکتی دولت پرداخت و گفت: سازمان امور استخدامی و نمایندگان مجلس نوید این را داده‌اند که تا خردادماه ساماندهی نیروها به سرانجام می‌رسد و بساط شرکت‌های دلّال و پیمانکاری برای همیشه برچیده می‌شود؛ امیدواریم این اتفاق در بهار امسال بیفتد و کارگران شرکتی و پیمانکاری از تسلط دلّالان خارج و قرارداد مستقیم شوند.

این فعال کارگری با تاکید بر اینکه امسال بحث امنیت شغلی، مهم‌ترین مسئله است؛ ادامه داد: با احیای قراردادهای دائم، دائمی شدن کارگران مشاغل غیرمستمر تا پایان پروژه و تصویب نهایی و ابلاغ طرح ساماندهی، کارگران به حداقلی از امنیت شغلی و روانی دست پیدا می‌کنند؛ این کمترین کاری‌ست که در هفته کارگر می‌توانند برای کارگران کشور انجام بدهند. امنیت شغلی برقرار شود، بسیاری از مشکلات کارگران حل می‌شود و مطالبات قانونی قابل پیگیری خواهد بود.

سهرابی در پایان گفت‌وگو با ایلنا تاکید کرد: کارگری که امنیت شغلی دارد، از حقوق قانونی از جمله حق تشکل‌یابی، ایمنی کار و دستمزد شایسته هم برخوردار است لذا تا امنیت شغلی نباشد، کارگر همچنان در ته چاهِ بی‌حقوقی‌ها و بی‌عدالتی‌ها با کاستی‌ها دست و پنجه نرم می‌کند و راه فراری ندارد.