خبرگزاری کار ایران

نماینده شوراهای اسلامی کار ایران در اجلاس کار بریکس سخنرانی کرد؛

دفاع از حقوق کارگران در دنیای چندقطبی

دفاع از حقوق کارگران در دنیای چندقطبی
کد خبر : ۱۶۲۹۴۶۲

رضا عرب احمدی، نماینده شوراهای اسلامی کار ایران در کنفرانس کار کشورهای عضو بریکس، خواستار همبستگی کارگران جهان در مقابل منافع سرمایه‌داران و ابرقدرت‌ها شد.

به گزارش ایلنا، رضا عرب احمدی (عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار کشور و رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان سمنان) با شرکت در اجلاس کار کشورهای عضو پیمان بریکس، بر ضرورت چندجانبه‌گرایی تاکید کرد. 

متن سخنرانی وی به شرح ذیل است: 

خانم‌ها و آقایان، 

دوستان عزیز، 

من به نمایندگی از کانون عالی شوراهای اسلامی کار ایران سخن می‌گویم. 

امروز اینجا گرد هم آمده‌ایم تا در مورد موضوعی سخن بگوییم که به شکلی عمیق آینده اقتصادی، اجتماعی و حتی انسانی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ 

ما اکنون در عصری زندگی می‌کنیم که قدرت‌های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی جهان از یک محور مرکزی به چند قطب متنوع منتقل شده‌اند. این تغییر فرصت‌هایی برای همکاری بین‌المللی فراهم کرده است اما در عین حال رقابت‌های شدیدتری را نیز در عرصه کار و تولید به همراه داشته است. 

در این دنیای جدید سرمایه‌گذاری و جابه‌جایی صنایع از غرب به شرق از شمال به جنوب و از کشورهای توسعه‌یافته به در حال توسعه، به‌سرعت در حال افزایش است. این تغییرات جهانی شرایط جدیدی برای کارگران ایجاد کرده است؛ از یک سو افزایش اشتغال در برخی مناطق و از سوی دیگر کاهش امنیت شغلی و دستمزدهای ناعادلانه را بدنبال داشته است. 

در این شرایط کارگران با چالش‌های متعددی روبه‌رو هستند: 

استثمار و دستمزد ناعادلانه: در بسیاری از کشورها رقابت اقتصادی به کاهش استانداردهای کاری منجر شده است. شرکت‌ها برای حفظ سودآوری خود هزینه‌های نیروی کار را به حداقل می‌رسانند. 

با وجود سازمان‌های بین‌المللی مانند ILO هنوز بسیاری از کارگران در کشورهای مختلف از حقوق اولیه مانند امنیت شغلی بیمه و حق تشکل‌یابی محروم‌اند. 

پیشرفت‌های فناوری اتومات و خودکارسازی و استفاده از پلتفرم‌های مجازی بسیاری از مشاغل را به خطر انداخته است تا جائیکه در کنار نداشتن امنیت شغلی نگرانی جدیدی را برای بعضی از مشاغل بدنبال دارد. 

اما سؤال اصلی اینجاست: چگونه می‌توان حقوق کارگران را در این شرایط متغیر حفظ و تقویت کرد؟ 

۱. تقویت قوانین ملی و بین‌المللی

دولت‌ها باید متعهد شوند که قوانین کار را به‌روز کنند و استانداردهای حداقلی برای دستمزد، ساعات کار، امنیت شغلی و مهم‌تر از همه ارتقا سطح ایمنی را برای گروه‌های مختلف تدوین نمایند. همچنین همکاری بین‌المللی باید تقویت شود تا کارگران در هر نقطه از جهان از حداقل‌ها در تمامی بخش‌هایی که اشاره شد برخوردار باشند. 

۲. حمایت از تشکل‌های کارگری

تشکل‌ها و اتحادیه‌های کارگری یکی از قوی‌ترین ابزارهای دفاع از حقوق کارگران هستند. باید آزادی این تشکل‌ها تضمین و از هرگونه فشار یا محدودیت بر آن‌ها جلوگیری شود و توسعه کمی و کیفی تشکل‌ها بعنوان یک هدف مورد توجه همگان بصورت ویژه قرار گیرد. 

۳. آموزش و توانمندسازی کارگران

در دنیای امروز و یادگیری مداوم یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت است. باید به کارگران آموزش‌های لازم برای سازگاری با تغییرات سریع فناوری داده شود تا شاهد گپ بین سرمایه‌های انسانی و تکنولوژی جدید نباشیم. 

۴. ایجاد همبستگی جهانی

همبستگی کارگران در سراسر جهان می‌تواند نقش بزرگی در مبارزه با نابرابری‌ها ایفا کند. جنبش‌های بین‌المللی می‌توانند صدای کارگران را به گوش جهان برسانند یکی از مواردی که تمامی اتحادیه‌ها و تشکل‌های کارگری می‌بایست مد نظر قرار دهند اثرگذاری تصمیمات کشورهای قدرتمند در راستای توسعه حوزه فرمانروایی خودشان است که در بعضی از مواقع این زیاده خواهی‌ها حتی جنگ بین کشورها و حمله‌ور شدن به یک کشور ضعیف را به دنبال داشته و در مواقعی نیز با اعمال تحریم‌های ناجوانمردانه به پیشگیری از تامین نیازهای بخش‌های عمده جامعه و به نوعی خاص برای کارگران را هدف قرار داده است. تحریم بخش‌های صنعتی، کشاورزی و حتی خدماتی زمینه‌های آسیب‌رسانی به جسم و جان و روان کارگران را رقم زده و با پیشگیری از تامین نیازها این بخش‌ها در قالب تحریم از جمله نیاز بخش صنعت و فرسودگی تجهیزات کارگران را وادار نموده که با بکارگیری توان بیشتر و فرسایش جسم و روان و همینطور کاهش بهره وری که کاهش درآمد کارگران را بدنبال دارد آسیب جدی ببینند. 

لازم می‌دانم در اینجا از اعضا محترم تقاضا نمایم با محکوم نمودن هرگونه تحریم که به شکلی به کارگران آسیب می‌رساند مخالفت نمایند و اتحادیه بریکس با درخواست از سازمان بین المللی کار و در نهایت سازمان ملل مانع از تحریم‌هایی شوند که سلامت و معیشت کارگران را هدف قرار می‌دهند. 

اما سخن پایانی: 

دوستان عزیز! 

حقوق کارگران، حقوق بشر است. دنیای چندقطبی نباید به معنای شکاف بیشتر بین کارگران و کارفرمایان یا کشورهای غنی و فقیر باشد. بلکه باید این تنوع را فرصتی بدانیم برای ایجاد سیستمی منصفانه‌تر که در آن کارگران، ستون اصلی توسعه پایدار جهانی باشند. 

بیایید با هم برای جهانی عادلانه‌تر و انسانی‌تر تلاش کنیم!

 

انتهای پیام/
ارسال نظر
پیشنهاد امروز