بیانیه خانه کارگر در گرامیداشت روز جهانی ایمنی و بهداشت کار

به گزارش ایلنا، در بیانیه خانه کارگر به مناسبت روز جهانی ایمنی و بهداشت کار آمده است:

سازمان بین المللی کار از سال ۲۰۰۳ میلادی به منظور پیشگیری از سوانح و بیماری‌های شغلی، مراسمی را در روز جهانی ایمنی و بهداشت کار (حرفه) برگزار می‌نماید. برگزاری این رویداد یک بخش مهم از استراتژی‌های جهانی سازمان برای ارتقای ایمنی و بهداشتی در محیط‌های کار است که باعث افزایش سطح آگاهی و امنیت و همچنین ارتقای وضعیت سلامت و بهداشت محیط‌های شغلی می‌شود.

هر ساله به مناسبت روز جهانی ایمنی و بهداشت کار، شعاری از سوی سازمان بین المللی کار تعیین می‌شود که شعار سال ۱۴۰۲ (۲۰۲۳ میلادی) «محیط کار ایمن و بهداشتی، حق اساسی و بنیادی نیروی کار» اعلام شده است.

در کشور عزیز ما ایران؛ اگرچه اکتشافات باستانی نشانه‌هایی از این مشکلات را به انضمام چگونگی رویارویی بشر باستانی با آن‌ها نشان می‌دهد اما ابهام امروزی ما اینست که چگونه در معادن مس سگزآباد حسب کشفیاتی که مربوط به هزاره چهارم قبل از میلاد (حدود شش هزار سال پیش) است، مشکل گاز کشنده آرسنیک را در این معادن حل و فصل کرده و مرگ ومیر را به حدود صفر رساندند.

واضح است که بشر از قرون اولیه حیات خویش با موضوع ایمنی و بهداشت در محیط کار روبرو بوده و در حد بضاعت خویش بر این مشکلات بزرگ غلبه می‌کردند هر چند که چگونگی و کیفیت آن بر ما معلوم نیست اما پیداست که جهانیان و خصوصا ایرانیان از اعصار کهن متوجه خطرات محیطی وبهداشتی بوده‌اند ودر ارتقا و ترویج راه‌های ایمن نگه داشتن جان وتن کارگر می‌کوشیدند.

همانطور که ذکر شد، شعار امسال سازمان بین المللی کار که مرجع اصلی مقاوله نامه‌ها توصیه نامه‌ها و قطعنامه‌ها و سایر پیگیری‌ها در این زمینه است.

محیط کار ایمن و بهداشتی حق اساسی و بنیادی کارگران انتخاب شده بنابراین از همگان انتظار داریم در این روز که به همین مناسبت نشست‌ها و جلساتی جریان دارد لازم است نکاتی را به قرار زیر یادآور شویم:

الف) ضرورت تقویت تشکلات سازمان یافته تخصصی حرفه‌ای_ صنفی علی‌الخصوص تشکلات کارگری و کارفرمایی برای غلبه بر این مشکل بزرگ.

ب) ضرورت بازنگری در آیین نامه‌ها و دستورالعمل‌های فعلی به منظور روزآمد کردن آن‌ها با توجه به تحولات ایجاد شده در محیط‌های کار.

ج) تقویت کمیته‌های حفاظت ایمنی و توصیه آن‌ها در محیط‌های کار بویژه در کارگاه‌های کوچک از طریق اتحادیه‌های کار فرمایی و انجمن‌های صنفی کارگری و سایر تشکلات و کنشگران این عرصه.

د) ادامه مبارزه بی‌امان با بیماری‌های حرفه‌ای و جلوگیری از شیوع آن‌ها.

ه) تلاش برای ریشه کن کردن بیماریهایی که جنبه اپیدمی دارند.

و) توجه به سلامت جسمی کارگران و ترویج تمام راه‌هایی که منجر به کاهش خطرات ناشی از عدم انجام صحیح تحرکات فیزیکی کارگران می‌شود. تببین و اصلاح این موضوع با توجه به آیین نامه‌ها و دستورالعمل‌ها و دستاوردهای جامعه پزشکی در عرصه ارگونومیک میسر است.

ز) بالا بردن حساسیت با بیماری‌های ویروسی (مانند کووید ۱۹) که شاید بزرگترین چالش و تهدید اشتغال و فعالیت‌های عرصه کار و تولید در عصر فعلی باشد.

ح) نوسازی و فراگیری تبلیغات خاص و مختص کارگران به همراه آموزش‌های ضروری و کم حجم برای مشارکت هر چه بیشتر اجتماعی در عرصه ایمنی و بهداشت.

به امید برقراری محیط کار ایمن و بهداشتی که حق اساسی و بنیادی کارگر است.