گذر زمان اثرات مخرب جنگ را کم نمی‌کند

به گزارش ایلنا به نقل از روابط عمومی گروه سینمایی هنرو تجربه در ابتدای این نشست مازیار رضاخانی مجری و کارشناس  برنامه با اشاره به فرم و محتوای فیلم تدفین گفت: این فیلم یک فیلم  ضد جنگ است هر اثر هنری که در دنیا و در تاریخ خلق شده یک پوسته رویی دارد که شما می‌بینید و یک پوسته درونی که به آن قلب اثر می‌گویند قلب این فیلم زنانی هستند که برای آنها این فیلم ساخته شده ولی شما آنها را در فیلم نمی‌بینید.

رضا خانی افزود: این فیلم یک عاشقانه است و از تراژدی عبور کرده و ما نمی‌توانیم بگوییم که داریم با یک تراژدی مواجه می‌شویم بلکه چیزهای دیگری نیز در لا به لای متن این داستان وجود دارد. اینکه می‌گویم قلب این فیلم زنی است که دیده نمی‌شود به همین علت است چون شریان خون در این فیلم دو زن به جریان می‌اندازند

محمد تنابنده نویسنده فیلمنامه و کارگردن فیلم نیز با اشاره به اینکه  تدفین اولین تجربه وی در زمینه کارگردانی است گفت: قصه ساخت   فیلم تدفین از اینجا شروع شد که من به این فکر می‌کردم که جنگ حتی پس از ۴۰ سال می‌تواند با یک سری خانواده و جوان کارهایی عجیب و غریبی بکند و آن هم این است که اجازه ندهد که حتی احساسات زیادی در زندگیشان داشته باشند و اجازه نمی‌دهد که یک عشق سالم و راحتی را تجربه کنند و همیشه این سوال برایم مطرح بود وقتی جنگی  چه یک سال یا ۴۰ سال بعد تمام می‌شود آیا زمان برایش مهم است! آیا گذر زمان برای آثاری  که جنگ  از خود بجا می‌گذارد و بسیار هم مخرب هستند اهمیتی دارد یا خیر!

امیر صیدآبادی مجری طرح فیلم نیز گفت: بحث سینمای اجتماعی و کارگردانی که می‌خواهد اولین فیلم بلند خود را بسازد با دغدغه‌های زیادی روبرو است که مهم‌ترینش جذب سرمایه است. فضای فیلم یکی از روستاهای لب مرز در کردستان  است و محل روی دادن قصه یک روستای لب مرز و پیام فیلم صلح جهانی بود ودر فیلم هم دیدیم در نهایت آن تانکی که در فیلم نقش مهی داشت  تبدیل به یک تپه گل شد که برای ما نمادی از پیام  صلح و دوستی مردم ایران بود.

 وی ادامه داد: ما برای لوکیشن و طراحی صحنه نیز پروسه سختی را طی کردیم. بهمن سال ۹۷ به ایلام رفتیم تا لوکیشن ببینیم اما آن فضایی که محمد تنابنده مد نظرش بود در ایلام پیدا نشد سپس برگشتیم و مستقیم به سمت دامغان رفتیم و لوکیشن فیلم در دامغان و روستای تویه دروار دامغان که یک روستای کوهستانی است  ساخته شد این فیلم واقعاً با رفاقت و عشق ساخته شد و اگر این رفاقت و عشق نبود با آن بودجه خیلی ساخته نمی‌شد.

 مجید سعیدی یکی از بازیگران فیلم نیز با اشاره به حضور خود در فیلم تدفین گفت: وقتی پیشنهاد این فیلم به من شد کیف کردم. من در این ۳۰ سال عاشق فیلم‌هایی بودم که شریف  و سالم هستند و حرفی برای گفتن دارند. تقریبا ۳۰ سال است که در سینما تلویزیون و تئاتر کار می‌کنم و سعی میکنم کارهایی را انتخاب کنم که شرافت داشته باشند و با خیال راحت بتوانم ارائه بدهم. وقتی محمد تنابنده فیلمنامه را به من داد من از این کاراکتر و شخصیت با توجه به ایست و استایلی که به عنوان دایی و یک پدر کرد می‌تواند داشته باشد خیلی خوشم آمد و اینکه بتوانم این نقش را بازی کنم برایم جذاب بود چون اساساً اینگونه کاراکترها را بسیار دوست دارم. برای من خیلی جالب و بسیار آموزنده است که میبینم اگر همه فیلم‌ها از یک صداقت، شرافت و رفاقت درجه یکی برخوردار شوند خروجی کار درست از آب در خواهد آمد.

حسین مهری یکی دیگر از بازیگران فیلم نیز درباره نقش آفرینی در این فیلم  گفت: محمد تنابنده با من تماس گرفت و از من خواست که در این فیلم حضور داشته باشم و من هم پذیرفتم. من معمولاً دوست دارم که به تنهایی تمرین کنم و بعد زمانی که جلوی دوربین می‌روم اولین باری باشد که هر کسی دیگری خروجی کارم را می‌بیند.

وی ادامه داد:  من برای حضور در سینما  نه دانشگاه رفتم و نه در آموزشگاه و هیچ کلاس بازیگری شرکت کردم و این مسیرها را خودم کشف و شهود کردم و مسیر بازیگری و رسیدن به نقش برایم بسیار شخصی است و وقتی فیلمنامه را میخوانم  با هیچ چیزی کار ندارم غیر از اینکه برم روانشناسی کاراکتر را در کودکیش تا زمانی که ما می‌خواهیم فیلمبرداریش کنیم در بیاورم. زمانی که روانشناسی‌اش طراحی شود دیگر نیازی نیست که من بچینم که این کاراکتر اینگونه صحبت یا آنگونه رفتار کند.

مهری افزود: تنها چیزی که من همیشه با آن کیف می‌کردم بازیگری بود و خیلی دوست داشتم که در اعلاترین و بهترین کیفیتی که می‌توانم این کار را انجام بدهم. برای همین مدتی از بازیگری هم دور شدم چون نمی‌خواستم مانند برخی  از بازیگران دیگر به تکرار بیفتم. در این چند سال کم کار کردم و راه‌هایی برای خودم پیدا کردم و یکی از این راه‌ها همین است که روانشناسی کاراکتر را بچینیم.

حامد طاهری یکی دیگر از بازیگران فیلم نیز گفت: من از سال ۸۷ در سینما کار می‌کنم و ممنونم از محمد تنابنده و امیر صید آبادی که این فیلمنامه را به من پیشنهاد دادند و من هم نقش کوتاهی در این فیلم داشتم.  به نظرم کوتاه یا بلند بودن نقش اهمیت ندارد و مهم این است که نقش دیده شود و در فیلم تاثیرگذار باشد.

 بهرام اجرایی مشاور محمد تنابنده نیز گفت: محمد تنابنده از دوستان قدیمی من از سال‌های دور است. اولین باری که طرح این فیلمنامه را با هم مطالعه کردیم در یک پلاتو تئاتر بود بعد فیلم کوتاهش را ساختیم اما تدوینش نکردیم چون به مرحله‌ای رسیدیم و دیدیم که حیف است و می‌توان از آن یک کار بلند خوبه کلاسیک درآورد. از ابتدا هم چالش‌های زیادی با هم داشتیم و ماه‌ها با هم جلسه گذاشتیم تا به یک نتیجه برسیم و آن نتیجه هم این بود که هیچ تکنیکی را در کار پررنگ نکنیم.