زندگی برای مشهدی"عزیر"و" آهو" خانم به سختی می‌گذرد

به گزارش خبرنگار ایلنا در کرمانشاه، فقر مکان و زمان نمی‌شناسد، فقر صفتی است که بر برخی بیچارگان می چسبد و بالعکس از بعضی از افراد فرسنگ ها به دور است.

در شهر کرمانشاه که در نگاه اول شهری خوب و زیبا و به دور از فقر به نظر می رسد، زندگی‌هایی دیده می شود که حتی دیدن آنها برای هر انسان بی دردی، دردآورد است.

روز گذشته خبرنگار ایلنا در مسیر اسلام آبادغرب به کرمانشاه یعنی در جاده "ماهیدشت" به سمت "فیروزآباد" در روستای روستای"دو کوچگان"«رش بکر» با خانواده ای آشنا شد که در نهایت فقر و فلاکت زندگی می کردند.

پیرمرد و پیرزنی سالخورده در خانه‌ای که بهتر است آن را مخروبه بنامیم گذران زندگی می‌کنند و نه یاوری دارند که از آنها در سرمای زمستان و گرمای تابستان حمایت کند و نه اینکه نهادی که آنها را تحت پوشش خود قرار دهد.

مشهدی عزیز در این باره به خبرنگار ایلنا گفت: هیچ کسی از من و زنم حمایتی نمی‌کند مگر برخی از افراد خیر و انسان دوست که گاهی اوقات ما را فراموش نمی کنند.

مشهدی عزیز تاکید کرد: نه تحت پوشش کمیته امدادیم و نه بهزیستی و تا امروز این دو اداره نیز سراغی از ما نگرفته اند.

کمیته امداد امام خمینی (ره) و بهزیستی استان کرمانشاه در نشست‌های بی‌شماری که با خبرنگاران داشته و دارند خبر از ریشه کشدن فقر در چنین خانواده هایی می دهند، ولی از حرف تا عمل هزارها کیلومتر فاصله است!!

تنها منبع درآمد مشهدی "عزیز خزالی" و ننه "آهو همتی" همان یارانه 45 هزار و 500 تومانی است که هر ماه با چند روز تاخیر دریافت می کنند و دیگر هیچ منبع درآمدی برای گذران زندگی شان ندارند.

وضعیت خانه‌ای که آنها در آن زندگی می‌کنند آن چنان اسفبار است که هیچ فرد عادی حاضر نیست حتی یک شب در آن بیتوته کند.

نه حمامی نه سرویس بهداشتی، نه آشپزخانه‌ای و... این صفات خانه‌ای است که در آن مشهدی "عزیز خزالی" و ننه "آهو همتی" در آن گذران زندگی می کنند.

از مسئولان و به ویژه نمایندگانی که برای جمع آوری رای هر جا و مکانی را زیر و رو می کنند درخواست داریم که به داد زندگی اسفبار این دو انسان سالخورده برسند.

گزارش و عکس: اردلان رضایی مطلق