نامه سرگشاده نظام پرستاری به رئیس جمهور/ هجده پرستار شهید شده‌اند و هنوز مطالبات بر زمین مانده است!
رئیس کل و اعضای شورای عالی نظام پرستاری طی نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس جمهوری، رسیدگی سریع به خواسته‌های جامعه پرستاری ازجمله استخدام پرستار، پرداخت معوقات، اصلاح نظام پرداخت، استخدام پرستاران شرکتی، رسیدگی به پرستاران مبتلا به کرونا و اجرای قوانین بر زمین مانده را خواستار شدند.
به گزارش ایلنا به نقل از روابط عمومی سازمان نظام پرستاری کشور، متن نامه محمد میرزابیگی، رئیس کل سازمان نظام پرستاری، شمس الدین شمس، رئیس شورای عالی و اعضای شورای عالی نظام پرستاری به رئیس جمهوری به این شرح است:
احتراما، با تشکر از تلاش‌های ارزشمند حضرت عالی و دولت محترم در مقابله با بحران کرونا، همانگونه که حضرتعالی و همگان در ایران و سراسر جهان شاهدند؛ مدت بالغ بر چهار ماه است که ویروس منحوس کرونا در کشور ما نیز بحران بی‌سابقه‌ای برای سلامت و حیات مردم ایجاد کرده است. بنا به فرمایش رهبر معظم انقلاب؛ مقابله با این ویروس و دفاع از سلامت ملت ایران، ایام دفاع مقدس دیگری را در کشورمان لیکن این بار با پرچمداری و پیشقراولی رزمندگان رشیدی به نام پرستاران و کارکنان نظام سلامت رقم زده است و باعث شده پرستاران عزیز و مظلوم ایران اسلامی علیرغم کمبود نیرو؛ مشکلات، مطالبات معوق و ... با تمام قوا در صحنه باشند و به لحاظ کمی و کیفی خدمات بی‌نظیر و ایثارگری‌های بی‌مانندی انجام دهند که موارد ذیل بخشی از آنهاست:
۱- از تعداد ۲۵۰ هزار خانواده بزرگ پرستاری کشور اعم از شاغلان، دانشجویان، بازنشستگان و... تعداد بالغ بر ۱۱۰ هزار نفر برای ۱۴۰ هزار تخت بیمارستانی فعال بوده و فقط در بالین و بیمارستان‌ها کار می‌کنند، یعنی به ازای هر تخت بیمارستانی در بالین فقط هشت دهم نیروی پرستار در ۲۴ ساعت داریم و این یعنی درهم تنیدگی همزمان دو بحران کمبود نیروی پرستاری و کرونا.
۲- از تعداد ۱۱۰ هزار نفر فوق حدود ۶۵ تا ۶۸ هزار پرستار مستقیما طی این چهار ماه، صرفاً به بیماران کرونایی خدمت کرده‌اند و این رقم با تسری کرونا به سایر استان‌ها، کماکان در حال افزایش روزانه است.
۳-از این تعداد ۶۵ الی ۶۸ هزار نفر، بالغ بر ۵۰درصد آنها یعنی حداقل ۳۲ هزار پرستار مدت زمانی بین حداقل دو هفته و حداکثر دو ماه به صورت مداوم در بخش‌های کرونایی بیمارستان‌ها یا در مجاور بخش کرونا به طور شبانه‌روز در ارتباط مستقیم با بیماران کرونایی بوده و از دیدار با خانواده‌های خود اعم از همسر، فرزند، پدر و مادر و ... محروم بوده‌اند و از نزدیکترین فاصله فیزیکی و کاری با بیماران کرونایی حشر و نشر داشته‌اند و به آنها خدمت کرده‌اند.
۴- از آنجا که هنوز واکسن و داروی ویژه‌ای برای این بیماران وجود ندارد، لذا بیماران بستری در بیمارستان‌ها صرفا از مراقبت‌های پرستاری موثر می‌بایست برخوردار شوند. به همین خاطر هنوز پرستاران؛ درگیرترین افراد با موضوع کرونا و نزدیکترین فرد به بیمار کرونایی هستند.
۵- در این بین به دلیل ارتباط بسیار نزدیک پرستاران با این گونه بیماران؛ فعلا و تا امروز(۲۷ خرداد ۹۹) بالغ بر تعداد ۷۴۰۰ پرستار به طور قطعی به بیماری کرونا مبتلا شده‌اند که یا در بیمارستان ها یا در منزل، بستری و تحت مراقبت و درمان قرار گرفته اند.
۶- تا این تاریخ نیز تعداد ۱۸ نفر از پرستاران به خیل شهدا پیوسته‌اند که ۷ شهید از استان گیلان و بقیه از تهران و سایر نقاط کشور هستند.
۷- علاوه بر تلاش پرستاران در زنجیره خدمت در بیمارستان‌ها؛ مراکز مراقبت در منزل؛ پرستاری و مراقبت از بیماران کرونایی که مایل به بستری در بیمارستان‌ها نبودند یا تازه از بیمارستان ها ترخیص می‌شوند را به عهده می‌گیرند که در تهران و سراسر کشور بالغ بر ۷۰۰ مرکز؛ چنین خدماتی را به مردم ارائه داده‌اند.
بنابراین ملاحظه می‌فرمائید که پرستاران عزیز ما در هر مرحله، هر زمان و هرجا که نیاز می‌شود، مانند ابر بهاری خود را به منطقه تشنه خدمت می‌رسانند و باریدن آغاز می‌کنند. لیکن رفتار دولتمردان و مدیران کشور ما را در قبال پرستاران، نقش آنها در نظام سلامت، حق و حقوق قانونی آنها، مطالبات و معوقات و ... را بنگرید که چقدر تآسف برانگیز و ملال‌آور است، نمونه‌هایی را ملاحظه بفرمایید:
۱- در توفیق دیدار دی ماه سال گذشته (سال ۹۸) پرستاران با مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و در روز بعد، یعنی روز پرستار، معاون اول محترم رئیس جمهور و وزیر محترم بهداشت در همایش‌های چند هزار نفره و از تریبون‌های ملی و عمومی قول تحقق معوقات و مطالباتی را همچون استخدام پرستاران، ساماندهی نظام پرداخت در کوتاه مدت و میان مدت و صفر کردن معوقات کارانه‌ها و اضافه‌کارها را دادند، لیکن هنوز در این زمینه‌ها اتفاق خاصی نیفتاده است.
۲- برخی افزایشات حقوق ناشی از فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری است که بر اساس بخشنامه شماره ۶۹۶۴۸۸ مورخ ۳۰ بهمن۹۸ انجام گرفت که مربوط به همه کارکنان تمام دستگاه‌های اجرائی است و فقط مختص پرستاران نیست، ادامه پرداخت این افزایش نیز منوط به تامین اعتبار و کاهش هزینه‌های دستگاه ها از محل دارایی‌های مربوطه است.
۳- متاسفانه هنوز تعداد زیادی از دانشگاه‌های علوم پزشکی اضافه کار و کارانه پرستاران را از هم جدا نکرده‌اند. این موضوع باعث عدم شفافیت در پرداخت‌ها شده است و حقوق بسیاری از پرستاران از بین می‌رود.
۴- بسیاری از دانشگاه‌های علوم پزشکی با نادیده گرفتن قانون بهره‌وری به اجبار پرستاران را به انجام اضافه‌کار بالاتر از سقف قانونی مجاز، مجبور می‌کنند، اما زمان پرداخت اضافه کار، هم سقف ریالی برآن می‌گذارند و هم پول آن با تعویق زمانی ۷ تا ۱۷ ماهه پرداخت می‌شود. ( پارادوکس اجبار و سقف ریالی)
۵- در کشور ما نیز علیرغم تخصیص منابع قابل توجهی از صندوق ذخیره ملی برای جبران خسارات ناشی از کرونا، پرداخت‌هایی ( مثلا تحت عنوان حق کرونا) چون ۱۸هزار تومان، ۲۸ هزار تومان و ۱۵۰-۱۰۰ هزار تومان و ... مشاهده شده که خود باعث وهن جامعه پرستاری است. البته اخیراً نیز جدولی به بیمارستان‌ها ابلاغ شده که ارزش هر ساعت کار پرستاران در بخش کرونا را معادل ساعت کار یک دانشجوی اینترن پزشکی دیده‌اند. در صورتی که کار پرستار کجا و دانشجوی پزشکی عمومی کجا؟ این در حالی است که در بسیاری از کشورهای مشابه ما در موضوع کرونا ۲ تا ۴ هزار دلار در ماه هدیه پرداخت شده است.
۶- بر اساس قانون ارتقاء بهره‌وری، پرستاران باید ضمن استفاده از مزایای مشاغل سخت و زیان‌آور؛ زودتر از موعد نیز بازنشست شوند ولی متاسفانه دستگاهها با زیر پا گذاشتن این قانون، به دلیل کمبود نیرو و منابع مالی با درخواست‌های قانونی بازنشستگی پیش از موعد پرستاران موافقت نمی‌کنند. این موضوع مشکلات عدیده‌ای را برای پرستاران و به خصوص خانم‌های پرستار ایجاد کرده است.
۷- بدترین اتفاق در این روزها افتاده و مطلقاً با اخلاق و مروت و جوانمردی ارتباط ندارد، بدعت خطرناک، رفتار با پرستاران داوطلب خدمت در ایام بحران کرونا در استان های شمالی اعم از گیلان و مازندران و تقریبا کل کشور است که بر خلاف درخواست مکتوب وزیر محترم از حضرتعالی برای بکارگیری پرستاران در ایام کرونا و علیرغم وعده اولویت استخدام و بکارگیری یکساله؛ درکمال ناباوری بعد از دو ماه و اندی فعالیت، بدون آنکه حقوق و مزایای قانونی ماهیانه آنها پرداخت شود، دانشگاهی چون علوم پزشکی گیلان قرارداد ۸۹ روزه ساعتی اجباری به پرستاران ارائه کرده و پرداخت هر گونه حقوق و مزایای قانونی آنها را منوط به امضا این قرارداد غیر قانونی و غیر انسانی از طرف پرستاران کرده است و در صورت عدم امضا، پرستارهیچ دریافتی نخواهد داشت.
بنابراین جناب دکتر روحانی تصمیم‌گیری برای رفع وقایع و مسائل دردناک این روزها در پرستاری مظلوم و خدوم کشور ما، حد و حدودی بالاتر از سطح وزارت بهداشت داشته و نیاز دارد قبل از آنکه دیرشود سریعاً حضرتعالی شخصاً وارد عمل شوید.
جناب آقای رئیس جمهور؛ بدون تعارف و بدون ملاحظه خواهشمند است به مقامات ذیربط در سازمانهای امور اداری و استخدامی، برنامه و بودجه و وزارت بهداشت دستور فرمائید بیش از این با وقت‌کشی و رفتارهای زمان بر؛ با روح و روان این جامعه ایثارگر بازی نکنند وحق قانونی شان را محقق کنند چون تمام شواهد و قرائن حاکی از لبریز شدن کاسه صبر این الگوهای صبر و پایداری است، لذا اهم درخواست‌های بحق جامعه خدوم پرستاری یک بار دیگر به شرح ذیل خدمتتان اعلام می‌شود؛ امید است دستور فرمائید در یک بازه زمانی معقول محقق و برای همیشه اینگونه مسائل رفع شود:
۱- اجرای بدون قید و شرط دو قانون مهم تعرفه‌گذاری و ارتقاء بهره‌وری (به ویژه بازنشستگی پیش از موعد و به‌روزرسانی آیین‌نامه‌های سختی کار بخش‌ها در تمام بخش‌های دولتی و غیر دولتی و بیمارستان‌های کشوری و لشکری)
۲- اصلاح نظام پرداخت، مطابق توافقات سازمان نظام پرستاری و وزارت بهداشت و نیز پرداخت معوقات مختص پرستاران که در مواردی تا ۱۷ ماه وجود دارد.
۳- استخدام سریع وعاجل حداقل ۱۰هزار پرستار برای رفع کمبود ناشی از توسعه تخت‌های بیمارستانی و جایگرین بازنشستگان پرستاری
۴- تغییر وضعیت نیروهای شرکتی و تسری مزایای فصل دهم قانون خدمات کشوری یا معادل آن به پرستاران شرکتی
۵- پرداخت فوق‌العاده ویژه به پرستاران همانند نیروهای ستادی و مالی
۶- رسیدگی جدی و اساسی به پرستاران مبتلا به کرونا و تامین جایگزین سریع برای بالغ بر ۷ هزار نفر از پرستاران مبتلا به کرونا (همانند جایگزینی مرخصی زایمان) در بخش‌های مربوطه.
۷- برخورداری قانونی پرستاران از مرخصی استعلاجی در صورت ابتلا به کرونا و پیگیری موضوع این بیماری در بین خانواده و بستگان درجه یک وی.
۸- رسیدگی عاجل و تصمیم فوری برای پرستاران بکارگیری شده در ایام کرونا در دانشگاه‌های گیلان، مازندران و کل کشور، حداقل به صورت قراردادهای یکساله و قرار گرفتن آنها در اولویت استخدام و جلوگیری از بدعت خطرناک قراردادهای ۸۹ روزه که جدیداً باب شده است.
