روزگار ناگوارِ کارگرانِ فروشگاه‌های لاکچری در سواحل شمالی کشور/ واریس به اضافه‌ی دستمزدِ توافقیِ زیر دو میلیون تومان

به گزارش خبرنگار ایلنا، هجوم برندهای پوشاک و فروشندگانِ لباس و کفش لاکچری به سواحل شمال کشور، نیروی کار جدیدی به وجود آورده است که علیرغم روزی بیش از ده ساعت سر پا ایستادن، از حق و حقوق قانونی محروم است.

از محمودآباد تا نوشهر، شهرهای ساحلی مملو از فروشگاه‌های برند پوشاک و کفش است؛ مسافران ثروتمندِ تعطیلات، همانطور که گذری از این شهرها عبور می‌کنند، لباس و کفش لاکچری خریداری می‌کنند اما کارگران این فروشگاه‌ها عموماً از شرایط شغلی خود، از بیمه گرفته تا میزان دستمزد و شرایط کار، ناراضی هستند.

محمد که دو فرزند و خواهرش در فروشگاه‌های برند شهرستان نور مازندران کار می‌کنند، در ارتباط با شرایط ناگوار شغلی کارگران این فروشگاه‌ها می‌گوید: قانون کار به هیچ وجه رعایت نمی‌شود؛ معمولاً پرداخت حقوق عقب می‌افتد؛ گاهی حقوق را هر سه ماه یکبار می‌دهند؛ بیمه هم بعضی مواقع رد می‌شود و بعضی مواقع فراموش می‌شود؛ در نتیجه سوابق  کار کم می‌شود و کارگر بنده‌خدا بعد از مدتی می‌فهمد که در سابقه‌ی بیمه‌اش وقفه افتاده است.

توافق بر سر مزد، غیرقانونی‌ست

او با بیان اینکه چندین فروشگاه‌ برند در نور مازندران و ایزدشهر نور وجود دارد که از کارگران بومی و اغلب زنان استفاده می‌کنند، ادامه می‌دهد: کارگران این فروشگاه‌ها از ترس بیکاری به اداره کار شکایت نمی‌کنند و غالباً با کارفرما بر سر مزد و ساعات کار «توافق» می‌کنند؛ درحالیکه این توافق، خلاف قانون است؛ قانون کار شرایط ساعت کار و دستمزد را به صراحت بیان کرده است.

محمد در مورد ساعت کار این کارگران می‌گویند: ساعت کار از 9 صبح تا ساعت 2 بعد از ظهر است؛ بعد کارگران یک ساعت استراحت دارند و دوباره تا دوازده شب کار می‌کنند؛ در واقع روزی بیشتر از ده ساعت کار می‌کنند. برای این ساعات کار طولانی باید اضافه کاری بدهند که نمی‌دهند؛ در ضمن اضافه کاریِ اجباری، خودش خلاف قانون است.

او ادامه می‌دهد: این کارگران برای بیش از ده ساعت کار، یک میلیون و سیصد هزار تومان حقوق می‌گیرند یا نهایتاً یک میلیون و چهارصد هزار تومان.  

کارگرانی که اغلب واریس می‌گیرند

به گفته‌ی او؛ فروشگاه‌های برند مازندران از حق و حقوق قانونی کارگرانی می‌زنند که ساعت‌های مدام، سر پا می‌ایستند و اغلب واریس می‌گیرند.

او در پایان می‌گوید: سودجویی برندها، حقوق کارگران را زیر سوال می‌برد؛ چند صد کارگر در فروشگاه‌های برند شمال ایران کار می‌کنند. مالکان این فروشگاه‌های لاکچری غالباً از زیر پرداخت مالیات هم درمی‌روند و حقوق کارگران را هم نمی‌پردازند.

دو سال قبل از این کارگران فروشگاه‌های برند مازندران در نامه‌ای خطاب به مسئولان، خواهان بهبود اوضاع شغلی خود شدند؛ اما به نظر می‌رسد تا به امروز چیزی عوض نشده؛ مشکلات همچنان برقرار است و اوضاع تغییری نکرده است.

مسافرکشی بهتر است

علی یکی از کارگران فروشگاه‌های برند که چند ماهی‌ست کار را رها کرده و حالا مسافرکشی می‌کند، می‌گوید: نه غذای گرم به ما می‌دادند نه هزینه رفت و برگشت؛ حقوق‌مان بسیار پایین‌تر از حداقل دستمزد بود و همان اول کار از ما کاغذ می‌گرفتند که همه حقوق‌مان را گرفته‌ایم؛ خیلی‌ها که از کمبود فرصت‌های شغلی به ستوه آمده‌اند چاره‌ای جز پذیرش کار در چنین شرایطی را ندارند؛ کارفرمایان نیز از این اوضاع تا جایی که می‌توانند سوءاستفاده می‌کنند.

او معتقد است؛ مسافرکشی با همه مصائبش بهتر از کار کردن در فروشگاه لوکسی‌ست که هیچ حق و حقوقی برای کارگر قائل نیست.