فریبرز رئیس دانا:
تشکل‌یابی مستقل، قدرت چانه زنی کارگران را افزایش می‌دهد
یک اقتصاددان معتقد است: در شرایط فعلی، در مقابل اتحاد تشکل های قدرتمند کارفرمایی و دولت، کارگران فاقد تشکل های مستقل قدرتمند هستند و قدرت چانه زنی چندانی ندارند.
فریبرز رئیس دانا، اقتصاددان در گفتگو با ایلنا با اشاره به نقش تاثیر گذار تشکل های کارگری در روند رشد یافتگی مدنی جوامع گفت: تشکل های کارگری در ایران از حقوق حداقلی مندرج در قانون اساسی نیز محرومند و علاوه بر این مقاوله نامه های بنیادین سازمان جهانی کار نیز اجرایی نمی شود.
وی افزود: برای دستیابی به حقوق شهروندی و صنفی طبقه کارگر، تشکل های قوی، منسجم و متصل به بدنه کارگری مورد نیاز است.
این اقتصاددان در ادامه گفت: قدرت چانه زنی جمعی نیازمند تشکل‌های توانمند است و بدون وجود چنین تشکل هایی کارگران بدون شک نمی توانند به محوری ترین مطالبه خود که همان افزایش عادلانه دستمزدهاست، جامه عمل بپوشانند.
رئیس دانا افزود: در شرایطی که دولت و تشکل های قدرتمند کارفرمایی یک آرمان مشترک به نام کسب سود بیشتر دارند و در مقابل تحول مزدی کارگران با هم متحد می شوند، ساخت یافتگی متشکل بدنه کارگر یک ضرورت بنیادین است.
وی ادامه داد: اگر تشکل های کارگری به مفهوم واقعی آن وجود داشته باشند، با حرکت نظام مند و سازمان یافته در مدارهای قانونی چانه زنی، مانع از اتحاد صاحبان سرمایه و جبهه گیری علیه طبقه کارگر می شوند و بالطبع، مطالبات کارگران دست یافتنی تر می شود.
وی در ادامه با بیان این که ساختار کنونی انتخاب و تشکیل نهادهای صنفی کارگری به گونه‌ای است که نمایندگان حاضر در جلسات نمی‌توانند بصورت کامل برخاسته از بدنه کارگری جامعه تلقی شوند، گفت: این ساختار معیوب فعلی نمی تواند مدعی نمایندگی تمام عیار طبقه کارگر باشد.
وی ادامه داد: بدون پشتوانه عمیق، هرم وار و تشکیلاتی بدنه، هیچ نماینده کارگری نمی تواند در جلسات مزدی موفق باشد. برای پیشبرد چانه زنی و موفقیت در مذاکرات سه جانبه، ارتباط جدی، سیستماتیک و سازمان یافته با بدنه لازم است.
رئیس دانا در ادامه با بیان این مطلب که کارفرمایان صاحب تشکل های قدرتمند مثل انجمن های صنفی و اتاق بازرگانی هستند گفت: سالهاست تشکل های کارفرمایی به صورت سیستماتیک در دولت نفوذ می کنند و متاسفانه باید گفت گرایش مثبت به تشکل های کارفرمایی در همه دولت های پس از جنگ وجود داشته است.
وی ادامه داد: در دو دهه گذشته دولت های حامی سرمایه و مجلس نشینان هرگز به تشکل های مستقل کارگری آنچنان که باید فرصت نداده اند.
این استاد اقتصاد در ادامه گفت: پیگیری مطالبات جمعی دستمزدبگیران بدون تشکل های مستقل از بلوک های ثروت و قدرت ممکن نیست و یکی از اساسی ترین ارکان دموکراسی، شکل گیری تشکل های مستقل کارگران، معلمان و پرستاران است.
وی ادامه داد: فساد اقتصادی، ناکارآمدی و زیر پاگذاشتن حقوق صنفی کارگران نتیجه سرکوب سیستماتیک تشکل‌های صنفی کارگری است.
رئیس دانا در پایان با بیان این مطلب که تشکل‌های کارگری غیر وابسته به قدرت، اگر اجازه فعالیت داشته باشند بدون شک در مسیر قانون، راه سازندگی را در پیش خواهند گرفت گفت: آزاد گذاشتن تشکل های کارگری است که نشان می دهد تشکل های کارگری چقدر توانمند هستند.
