روزنامه صبح دالاس گزارش داد؛
کارگران گرفتار دوراهی حفظ سلامتی و حفظ موقعیت شغلی/ قانون کارفرمایان را ملزم به پرداخت مزد مرخصی استعلاجی نمی‌کند
خطر انتقال ویروس کرونا به خانه و عزیزان، برای برخی کارگران عواقب سنگینی خواهد داشت همانطور که آن‌ها وقتی در خانه بمانند و نتوانند هزینه‌ها را پرداخت کنند، برای آن‌ها هزینه بر خواهد شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از اخبار صبح دالاس، هزاران کارگر بخش خدمات ضروری بخش مالی ایالت دالاس از احتمال ابتلا به کرونا و اجبار به بازگشت به سر کار در ایام مریضی به منظور حمایت مالی از خانواده‌هایشان به شدت می‌ترسند. زیرا مرخصی استعلاجی، خانواده‌های آن‌ها را بدون درآمد باقی می‌گذارد یا روسا از آن‌ها می‌خواهند سر کار حضور داشته باشند آنهم هنگامی که مریض هستند و کارگران اظهار می‌کنند که آن‌ها هیچ چاره‌ای به جز بازگشت به کار ندارند.
جَمیله برینسون (وکیل بخش کار و کارگری شرکت تضامنی با مسئولیت محدود جکسون واکر شهر دالاس) گفت: «در حال حاضر، هیچ قانونی وجود ندارد که از درخواست کارفرما برای بازگشت به سر کار یک کارگر در صورت ابتلا به کرونا جلوگیری نماید.»
برینسون افزود: «همچنین هیچ قانونی نیست که کارفرمایان را ملزم به پرداخت دستمزد برای مرخصی استعلاجی در صورت ابتلای کارگران به کرونا کند و فرقی بین کارگران ساعتی و تمام وقت وجود ندارد.»
این واقعیات کارگران را بر سر یک دوراهی قرار می‌دهد زیرا آن‌ها خطر مرتبط به سلامتی خودشان در صورت ابتلا به کرونا را در برابر خسارات مالی زمان بیکاری ارزیابی می‌کنند.
جو گومِز بیش از ده سال است که به عنوان سرایدار مدرسه ابتدایی آکادمی استیم رِی بِرن در محله گرند پریر متعلق به موسسه استراتژی گفتگو مشغول به فعالیت است. گومز با والدین پیر خودش زندگی می‌کند و اکثر زمان کاری او به ضدعفونی‌سازی کلاس‌های درس این مدرسه اختصاص می‌یابد.
گومز گفت: «همچنان که احتمال ابتلا به کرونا در سر کار او را نگران می‌کند، خطر انتقال ویروس به والدینش برای او نگرانی بزرگتری است. به هر حال، او ادامه داد چاره دیگری ندارد به جز اینکه کار کند.»
گومز عنوان کرد: «من هنوز باید کار کنم تا بتوانم خانواده‌ام را حمایت مالی کنم و مثلا، قبض‌ها و اینها را بپردازم. اما نکته خوب اینجا است که هم من و هم والدینم واکسینه شده‌ایم.»
او گفت: «این همان است که هست. ما باید هزینه‌ها را ماه به ماه بپردازیم تا بتوانیم زندگی کنیم و من امیدوارم که نه من و نه والدینم مبتلا نشویم. من ماسک می‌زنم و سعی می‌کنم یک و نیم متر از مردم فاصله بگیرم تا از ابتلا به بیماری جلوگیری کنم.»
آنتونیو اُورتیز، ۳۲ ساله، مدیر کارخانه پیتزا گرین ویل اونیو و یکی از کارگران بخش خدمات ضروری است که نگران است کرونا را با خودش به خانه ببرد. اورتیز با مادرش زندگی می‌کند که دیابت و فشار خون بالا دارد اما او اظهار کرد که اگر او کار نکند، موقع پرداخت قبض ها، شرایط خانه‌اش به مراتب ملتهب خواهد شد.
او ادامه داد: «اگر من کرونا بگیرم، نه تنها ممکن است این بیماری مرا بکشد بلکه اضطراب سر کار نیامدن و اینکه چه اتفاقی می‌افتد اگر اجاره خانه و قبض‌ها را به موقع پرداخت نکنم، هم مرا می‌کشد. تنها راه چاره، کار هرروزه است و انجام کارهای ساده‌ای که ما را محافظت می‌کند مثل اینکه هر روز، ماسک بزنیم.»
آن‌ها دیگر به ما اهمیتی نمی‌دادند
ماریو رافائلا ریوس در سوپرمارک صخره بلوطی به مدت پنج سال مشغول به فعالیت است. ریوس گفت که از آنجا که شوهرش و دخترش دیابت دارند، از از ابتدای شیوع پاندمی می‌دانست که باید همه دستورالعملهای بهداشتی را مو به مو دنبال تا از ابتلا به کرونا جلوگیری کند و خانواده‌اش را در خطر قرار ندهد.
ریوس گفت؛ با وجود اینکه از رفتن به سر کار هراس دارد زیرا در محل کارش، گوشت‌های خام را بسته‌بندی می‌کند، او احساس کرد که به عنوان کسی که تنها نان‌آور خانواده است، نمی‌تواند به سر کار نرود.
ریوس افزود: «من به یاد می‌آورم ما در ماه‌های نخست پاندمی، قهرمان به حساب می‌آمدیم، مردم برای ما غذا می‌فرستادند چون هرگز مغازه را نمی‌بستیم و به کار ادامه می‌دادیم. بعدها انگار همه از خاطر بردند و حتی در سر کار، آن‌ها دیگر به ما اهمیتی نمی‌دادند.»
هر روز، او قبل از اینکه از سر کار به خانه برگردد، ریوس تمام لباس‌هایش را عوض می‌کند و آن‌ها را در حیاط پشتی خانه می‌شوید و همینکه داخل خانه شد، لباس‌هایش را داخل ماشین لباسشویی می‌ریزد و مطمئن می‌شود که تمام چیزهایی که قابلیت آلودگی دارند، از تن درآورده باشد قبل اینکه با خانواده‌اش، سلام و احوالپرسی کند.
ریوس بیان کرد: «شوهر و دخترم در معرض خطر فراوانی هستند اما این تنها من هستم که باید کار کنم زیرا نمی‌خواهم شوهرم بیمار شود.»
ریوس علی‌رغم همه پیشگیری‌ها که انجام می‌داد، دو هفته پیش کرونا گرفت. او خودش را در یک اتاق قرنطینه کرد وقتی تحت درمان قرار داشت. او گفت که احساس دوگانه‌ای درباره بازگشت به سر کار داشت.
ریوس عنوان کرد: «من احساس می‌کنم از بساری جهات مراقبتی، خیال آن‌ها راحت شد و حالا، اجازه می‌دهند که خیلی نزدیک به هم کار کنیم. گاهی، ما حتی صابون برای شستن دست‌ها نداریم.»
سلامت: کارگران در برابر مشتریان
یکی دیگر از موضوعات استرس‌زا برای کارگران خدمات ضروری، عدم التزام مشتریان به ماسک زدن است. جورج گالیندو، ۳۳ساله و کسی است که به مدت پنج سال به عنوان آشپز در یک رستوران فست فود در گرین ویل اونیو کار می‌کند و با این وضعیت، آشنا است.
گالیندو گفت: «برخی آدم‌ها هستند که اصلا به فکر ما نیستند. تنها خطر ابتلا نیست بلکه خطر انتقال ویروس به خانه و چند روز سر کار نیامدن به علت مریضی وجود دارد. مشتریان عصبانی می‌شوند وقتی به آن‌ها سریع خدمات ارائه نمی‌دهی ولی آن‌ها متوجه نیستند این اتفاق، به دلیل کمبود پرسنل کاری رخ می‌دهد.»
گالیندو گفت؛ اینکه از مشتریان بخواهی ماسک بزنند، امر دشواری است وقتی هیچ الزامی وجود ندارد. او افزود؛ بهترین کاری که از دستش برمی‌آید، این است که او از خودش با ماسک زدن مراقبت کند.
او افزود: «این خیلی اضطراب‌آور است که تو ماسک بزنی تا در سلامت باشی و مشتریان را مبتلا نکنی ولی آن‌ها هیچ اهمیتی ندهند و هیچ کاری از دست ما برنمی آید جز اینکه همیشه در معرض خطر باشیم. من ماسک می‌زنم و دستکش می‌پوشم و به طور مداوم، دستمهایم را می‌شویم. وقتی به خانه می‌رسم، به سرعت لباسهایم را عوض و حمام می‌کنم قبل از اینکه با هیچ یک از اعضای خانواده در تماس باشم.»
فشار بر صاحبان تجاری
گلادیس هِرِرا، ۳۷ ساله، صاحب آرایشگاه پایین گرینویل اونیو گفت که صاحبان بنگاههای کوچک تجاری در شرایط سختی قرار دارند، از یکسو در تلاش برای حفظ سلامت کارگران هستند و از سوی دیگر، سعی دارند از سوددهی بازنمانند.
هررا گفت: «در دو سال گذشته که پاندمی آمد، نگهداری از بنگاههای تجاری سخت شد. با شیوع سویه اومیکرون و تمام این ابتلاها، ما سال را با ضرر زیادی آغاز کردیم. نوبت‌های آرایشگاه ما برای دو هفته اول ژانویه پر شده بود اما مردم، ناگهان شروع به زنگ زدن و لغو نوبت‌ها یا گرفتن نوبت جدید کردند.»
هررا گفت؛ با وجود اینکه هیچ یک از چهار کارگر او کرونا مثبت نشدند، او می‌داند که آن‌ها همیشه در معرض خطر هستند به ویژه زمانی که مشتریان برای اصلاح ریش یا سبیل، ماسک را از صورت برمی‌دارند.
او ادامه داد: «ما خودمان را جلوی صورت مردم قرار می‌دهیم و به طور واضح، نفس می‌کشیم همانطور که آن‌ها چنین می‌کنند. هر روز، ما در خطر هستیم و در همان زمان، باید به پرداخت قبض‌های تجاری ادامه بدهیم.»
هررا گفت: «سویه اومیکرون منجر به لزوم ارتقای دستورالعملهای ضدعفونی‌سازی برای بنگاههای تجاری همزمان با افزایش قیمت تجهیزات پاکسازی شده است.»
هررا خاطرنشان کرد: «ما یک دستگاه برای ضدعفونی محیط کارمان، دستکش‌های بیشتر برای کارگران به منظور استفاده همزمان از دو دستکش در یک نوبت خریدیم و سه بار در روز، وسایل اصلاح را می‌شوییم و هر روز، به این موارد اضافه می‌شود. اینکه مجبور باشیم مغازه را برای ضدعفونی‌سازی ببندیم وقتی یک مشتری زنگ می‌زند و می‌گوید کرونا مثبت شده است هم خودش یک ضرر محسوب می‌شود و اینها کارهایی هست که ما باید انجام بدهیم تا همچنان بتوانیم سر پا بمانیم.»
