قراردادهای ساخت مجموعه ناچیز است/ دستمزدها به موقع است اما نگرانیم/ وارداتچی‌ها به بیل و کلنگ هم رحم نمی‌کنند!

سیدامیر میرناصری (رئیس شورای اسلامی کار هپکو اراک) در ارتباط با وضعیت فعلی این مجموعه به خبرنگار ایلنا گفت: خوشبختانه وضعیت هپکو تا اندازه‌ای بهتر شده البته در قیاس با سال گذشته؛ زمانی این مجموعه سالانه دو هزار دستگاه تولید می‌کرد؛ بعد از خصوصی سازی، این روند سیر کاهش پیدا کرد تا اینکه به صفر رسید؛ سال گذشته تامین اجتماعی به عنوان سهامدار عمده این مجموعه ورود کرد و بدهی‌ها تهاتر شد؛ خوشبختانه با تهاتر بدهی‌ها توانستیم ضمانتنامه بانکی بگیریم و کارها روی غلتک افتاد. الان تنها مشکل، مشکل قراردادهای ساخت است؛ در واقع همه‌ی پیش‌شرط‌ها برای تولید فراهم است و منتظر قراردادهای جدید هستیم.

خصوصی‌سازی بلای جانِ هپکو!

این فعال صنفی در تشریح مسیر افول هپکو می‌گوید: سال ۸۶ در اوج رونق هپکو، سالی ۲ هزار دستگاه می‌ساختیم؛ خصوصی‌سازی بلای جان هپکو شد؛ تولید کاهش یافت؛ از سال ۹۵ به بعد، سالی ده یا نهایت بیست دستگاه راهسازی ساختیم که در مقایسه با دهه‌ی هشتاد، به معنای تولید صفر و توقف ساخت است.

به گفته میرناصری، متاسفانه از زمانی که تولید ماشین‌آلات کلید خورد و رئیس جمهور دستور داد معدن‌داران با هپکو برای ساخت دستگاه‌ها و ماشین‌آلات قرارداد ببندند، سنگ‌اندازی‌ها و کارشکنی‌ها شروع شد.

رانت عجیب واردکننده‌ها/ سنگ‌اندازی می‌کنند

او اضافه می‌کند: مافیای واردات رانت‌های عجیبی در قضیه‌ی واردات ماشین‌آلاتِ سنگین معدنی دارند و به عناوین مختلف جلوی کار را می‌گیرند، با چانه‌زنی با مسئولان، با نامه‌نگاری و یا از طریق ارتباطات و لابی‌های قوی که دارا هستند؛ اینها افرادی هستند که صدها دستگاه وارد می‌کنند و سودهای هزاران میلیاردی دارند، این را مستند می‌گویم؛ این گروه‌ها در  دولت و مسئولین نفوذ دارند و از زمان استارت خوردن دوباره تولید داستان‌های عجیبی غریبی درست می‌کنند مثلاً مدعی می‌شوند هپکو توان ندارد این محصولات را تولید کند! گذشته‌ی پرافتخار هپکو و نیروهای متخصص این مجموعه، نقیض این ادعا را به سادگی اثبات می‌کند؛ رئیس جمهور هم نگاه مثبتی به مجموعه دارند اما مافیای واردات سنگ‌اندازی می‌کند و گویا کسی حریف این سودجویان نیست.

میرناصری با بیان اینکه «وظیفه‌ی دولت است که مشکلات را از سر راه بردارد و ساخت ماشین‌آلات را مطالبه کند» ادامه می‌دهد: اینهمه امکانات و تولیدات، اینهمه کارشناس و ۴۵ سال سابقه‌ی تولید ماشین‌آلات راهسازی را انکار می‌کنند و می‌گویند هپکو توان تولید ندارد! هپکو ۱۱۰ هزار هکتار زمین و بالای ۶ هزار هکتار سوله مجهز دارد؛ دولت باید مطالبه‌گر باشد که دستگاه‌های مورد نیاز کشور در این مجموعه‌ی توانمند تولید شود.

رئیس شورای اسلامی کار هپکو تاکید دارد که هنوز وضعیت قراردادهای ساخت مجموعه «مطلوب» نیست: قراردادهای ما از نظر تعدادی هنوز مطلوب نیست؛ دولت به معادن کشور اعلام کرده با هپکو قرارداد ببندید اما معادن نمی‌آیند و قرارداد نمی‌بندند؛ دستگاه‌های نو و مستعمل خارجی  را با قیمت دو برابر یا یک و نیم برابر می‌خرند اما از ما با خدمات بالا و قیمت پایین خرید نمی‌کنند؛ دلیلش همان رانت واردات است؛ وارداتچی‌ها به بیل و کلنگ و فرغون هم رحم نمی‌کنند و وارد می‌کنند؛ متاسفانه در این مملکت برای تولیدکننده هزار و یک داستان تولید می‌کنند که تولید شکل نگیرد؛ سنگ‌اندازی می‌کنند تا تولیدکننده زمین بخورد، مالیات و قبوض انرژی یک طرف، رانت واردات و رکود بازار یک طرف دیگر!

او اضافه می‌کند: با این حال، هنوز هم اذعان داریم قیمت هپکو رقابتی با واردات است و می‌تواند ماشین آلات را با قیمت مناسب و خدمات خوب به خریداران عرضه کند؛ در مورد توان و صلاحیت مجموعه هم هیچ بحثی نیست.

دستمزدها به موقع است اما نگرانیم...

زمانی دستمزدهای کارگران هپکو با تاخیر پرداخت می‌شد؛ میرناصری در این رابطه می‌گوید: دستمزدهای کارگران به‌روز است و مشکلی نداریم ولی نگرانیم، نگران آینده. قراردادهای ما در حد و اندازه‌ی توان هپکو نیست؛ در این شرایط، امسال خیلی تولید کنیم ۵۰ یا ۷۰ دستگاه است؛ این مجموعه بیش از اینها قراردادهای ساخت می‌خواهد تا بتواند هزینه‌های سنگین خود را تامین کند؛ به همین دلیل است که کارگران نگران هستند و می‌گویند دولت باید آستین‌ها را بالا بزند و رونق واقعی تولید را اجرایی کند؛ حیف است این مجموعه‌ی توانمند بعد از ۴۵ سال سابقه، زمین بخورد، نباید بگذارند.