پای صحبت‌های کارگران ارکان ثالثِ پالایشگاه آبادان؛
تبدیل وضعیت‌مان غیرممکن است/ اگر بتوانیم حتماً مهاجرت می‌کنیم/ جزئیات تبدیل وضعیت شده‌ها را منتشر کنید
کارگران ارکان ثالث پالایشگاه آبادان از شرایط تبدیل وضعیت و استخدام‌های وزارت نفت انتقاد کردند.
کارگران ارکان ثالث پالایشگاه آبادان در تماس با خبرنگار ایلنا، از شرایط تبدیل وضعیت و استخدام‌های وزارت نفت انتقاد کردند.
از قرار معلوم تعدادی از نیروها در آینده نزدیک تبدیل وضعیت می‌شود؛ منتها این تبدیل وضعیت محدود به نیروهای قراردادی است؛ که براساس آن جمعی از نیروهای قرارداد موقت قرار است به «قرارداد معین» تبدیل شوند.
کارگران ارکان ثالثی اعتقاد دارند که تعدادی از افرادی که قرار است قرارداد معین (یعنی نزدیکترین وضعیت به رسمی) شوند، فاقد سابقه کار و تخصص لازم هستند!
کارگران ارکان ثالث پالایشگاه آبادان در این رابطه با تاکید بر اینکه نورچشمی‌ها و عزیزکرده‌های خودشان را می‌آورند و در صنعت نفت دائمی می‌کنند؛ می‌گویند: از این تبعیض به ستوه آمده‌ایم.
کافیست اظهارات یک کارگر ارکان ثالث پالایشگاه آبادان را همانطور که روایت کرده، بشنویم: «عزیزکرده‌ها قرارداد معین میشن اونوقت نیروهای ارکان ثالث که سالها در صنعت نفت جون کندن و سلامتی و جوانی‌شون رو برای صنعت نفت گذاشتن همچنان باید منتظر و امیدوار به رافت و رحمتِ نداشته‌ی مسولین باشند. ارکان ثالثی‌ها زیر یوغ پیمانکار و مسئولین همدست آن‌ها رها شدن. اگر هم مقرر بشه تغییری در وضعیت آن‌ها حاصل بشه آنقدر تبصره و ماده‌ی ریز و درشت می‌آورند که در انتها باز فقط شامل نورچشمی‌ها و رابطه‌ای‌ها شود.»
کارگران ارکان ثالث پالایشگاه آبادان خواستار روشنگری و انتشار اطلاعات با جزئیات کامل در مورد تبدیل وضعیت شده‌ها هستند و می‌گویند: اگر قرار است افراد بدون سابقه و تخصص قرارداد معین و بعد از مدتی رسمی شوند و ما مدام درجا بزنیم، دیگر چه انگیزه‌ای برای کار کردن در این شرایط دشوار داشته باشیم؟!
اگر بتوانیم، حتماً مهاجرت می‌کنیم!
در حالیکه در سیستم فعلی، کارگران ارکان ثالث نفت، «هرگز» تبدیل وضعیت نمی‌شوند، گهگاه گروهی از راه می‌رسند و بدون سابقه کارشناسی و مرتبط در این وزارتخانه جا خوش می‌کنند؛ به همین دلیل است که یک کارگر پیمانکاری می‌گوید: اگر بتوانیم، حتماً مهاجرت می‌کنیم؛ واقعاً چرا نباید این کار را بکنیم؟! وقتی قدرمان را نمی‌دانند، وقتی جایی برای پیشرفت و بهبود وضعیت نداریم، وقتی قرار است همیشه حداقل‌بگیر و در ترس از آینده باشیم، چرا جایی نرویم که حقوق بهتری به ما می‌دهند؟!
پیگیری‌ها نشان می‌دهد که در بسیاری از کشورهای منطقه خلیج فارس، برای کار مشابه، بیش از ده برابر شرکت‌های پیمانکاری ایران به کارگران متخصص حقوق می‌دهند و همین مساله در کنار رنجش از تبعیض و پارتی‌بازی، موجب شده که شاهد موج مهاجرت به این کشورها باشیم!
سوال اینجاست که چرا در یک سیستم، کارگر متخصصی که سابقه و مهارت دارد و می‌تواند با کیفیت بالا کار کند، تبدیل وضعیت نمی‌شود اما برخی بی‌سابقه‌ها خیلی راحت قرارداد معین و سپس رسمی می‌شوند؟!
