در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
موج ریاکاری، عصبانیت و فقر در نمایش/درگیری با مسائل اقتصادی باعث شده همه اصول را فراموش کنیم
علی احمدی گفت: نمایش «زهرماری» مقیاس کوچک شده جامعه‌مان است که وقتی از یک در فقر وارد می‌شود از در دیگر دین و ایمان بیرون می‌رود یعنی چیزی که الان در جامعه و کشورمان با آن درگیریم. همه‌مان متاسفانه درگیر مسائل اقتصادی هستیم و خیلی از اصولی که تا چند سال پیش در زندگی‌مان جریان داشته را فراموش کرده‌ایم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در خلاصه داستان «زهرماری» آمده است: «زهرمارى‌ها رو چى کار کنیم؟ بخوریم؟ بریزیم دور؟» نمایش داستان یک خواهر و سه برادرش است که پس از درگذشت مادرشان به زیرزمین می‌آیند و متوجه می‌شوند همه دبه‌های سرکه‌ای که مادر درست کرده تبدیل به شراب شده و همین مساله و واکنش مختلف فرزندان باعث به وجود آمدن مسائل مختلفی می‌شود.
علی احمدی با اشاره به طرح معضلات خانواده ایرانی در نمایش «زهرماری» و اینکه سراغ روابط بین خواهرها و برادرها رفته است، گفت: چنین مساله‌ای در درجه اول برایم اولویت نبود. این مساله‌ای است که در سطح ماجراست و در ظاهر دیده می‌شود. نمایش یک حرف کلی‌تر دارد و آن جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم و همه‌مان درگیر چنین مسائلی هستیم چه کوچک و چه بزرگ. حالا وسعت و مقیاس‌اش فرق می‌کند.
کارگردان نمایش «زهرماری» ادامه داد: «زهرماری» مقیاس کوچک شده جامعه‌مان است که وقتی از یک در فقر وارد می‌شود از در دیگر دین و ایمان بیرون می‌رود. می‌شود چیزی که الان در جامعه و کشورمان با آن درگیریم. همه‌مان متاسفانه درگیر مسائل اقتصادی هستیم و خیلی از اصولی که تا چند سال پیش در زندگی‌مان جریان داشته را فراموش کرده‌ایم و این اصلا ربطی به سن و سال و نسل ندارد همه درگیریم. نمونه بارزش این است که از یک بچه 10 ساله همه درگیر این هستند که فیلترشکن پیدا کنند تا بزرگ‌سال. این نمایش هم نمونه کوچکی است که همه مسائل اجتماعی و جامعه ما را دربرمی‌گیرد. وقتی با آقای بهاروند و سلگی (نویسندگان نمایشنامه) می‌نشستیم و صحبت می‌کردیم؛ فقر در زهرماری دغدغه ذهنی مشترکمان بود و آن را در نمایش جریان دادیم.
احمدی با اشاره به مسائلی مانند روآوردن به ریاکاری و تظاهر در این نمایش گفت: بحث ریاکاری و موج عصبانیتی که در نمایش زهرماری وجود دارد و به صورت طنز در نمایش گفته می‌شود مساله‌ای است که همه ما درگیرش هستیم و این ریاکاری را حتی در روابط‌مان هم می‌بینیم. درواقع منفعت‌طلبی یک اتفاق همگانی در جامعه‌مان شده. مختص به هیچ شغل، موقعیت و شخصیتی هم نیست تقریبا همه جامعه‌مان منفعت‌طلب شده‌اند. بحث کلی‌تر و عرفی‌تر منفعت‌طلبی هم می‌شود ریاکاری. که خیلی‌ها برای رسیدن به مقاصدشان خیلی این روش‌ها را پیش می‌گیرند.
او همچنین با اشاره به پایان تلخ این خانواده در زهرماری گفت: چیزی که از فاکتورهای اولیه در جامعه امروزی می‌بیند به همین سمت می‌رود. راه امیدوارکننده‌ای وجود ندارد که بخواهیم بگوییم خیلی از اتفاقاتی که در جریان است امیدوارمان می‌کند؛ نه. در دوستان، اطرافیان و خانواده‌مان هم می‌توانیم این برداشت را داشته باشیم که کسی به اتفاق مثبتی امیدوار نیست. متاسفانه همه‌مان ترسی در وجودمان نسبت به آینده هست که امیدوارم زود حل شود اما نمی‌دانم که این اتفاق می‌افتد یا نه.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه به وجود آمدن دو قطبی بین هر کدام از این افراد خانواده که هریک می‌توانند به‌نوعی نماینده‌ای از اقشار مختلف جامعه باشند تضادهایی را می‌سازد که در نهایت باعث تنش‌ها و پایان‌بندی تلخ قصه می‌شود، گفت: همه تضادها از همین دوقطبی‌ها به وجود می‌آید. در جامعه هم همه مسائل دوقطبی است؛ مثلا در سیاست اصلاح‌طلب و اصول‌گرا داریم یا در مسائل کوچک‌تر هم همین دوقطبی‌هاست که باعث می‌شود خیلی از مسائل و اتفاقات پیش برود. حالا چه مثبت چه منفی؛ من اصلا نمی‌خواهم مرزبندی کنم که این خوب است یا بد.
احمدی خاطرنشان کرد: اگر این دوقطبی در خانواده زهرماری جریان پیدا می‌کند کلی‌تر است و در همه وجوه زندگی و حتی در وجود خودمان هم خیلی جاها به دوجهت برمی‌خوریم که چه راهی را برویم و چه راهی را نه. الان هم در خانواده زهرماری این اتفاق می‌افتد که چه راهی درست است و چه راهی را باید در این موقعیتی که در آن گیر افتاده‌اند بروند. و در نتیجه دو دسته می‌شوند؛ یک دسته فکر می‌کنند باید این شراب‌ها را بفروشند و دسته‌ای دیگر فکر می‌کنند باید از این قضیه جلوگیری شود.
او همچنین با اشاره به انتخاب زبان طنز برای روایت این داستان گفت: سلیقه شخصی من در تئاتر طنز است و شش کار قبلی‌ام هم طنز بوده و مایلم با این زبان در اکثر مواقع صحبت کنم. و وقتی هم با آقایان بهاروند و سلگی به این ایده رسیدیم تصمیم گرفتیم همین زبان را پیش ببریم. در متن، بستر این طنز و کمدی وجود داشت و در طول تمرین‌ها و اجرا و اتفاقات به بیشتر شدنش کمک کرد.
احمدی در پایان با اشاره به انتخاب بازیگران، گفت: اولین معیار انتخاب بازیگران توانایی هر کدام از آنها بود و طبیعتا این توانایی را در آنها دیدم به خصوص خانم هستی مهدوی. دومین مورد این بود که با توجه به شخصیت‌هایی که در متن داشتیم سعی کردم نزدیک‌ترین آدم‌ها را برایشان انتخاب کنم و خوشبختانه از ماحصل کار هم راضی هستم.
تینو صالحى، هستى مهدوى، على شادمان، نادر فلاح و خسرو احمدى (به ترتیب ورود) بازیگران نمایش زهرماری هستند که براساس متنی از رضا بهاروند و احمد سلگى و کارگردانی علی احمدی تا ۸ خرداد در تماشاخانه پالیز اجرا می‌شود.
