در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
دلایل عدم ثبت انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران
کامران محمدی تاکید کرد: انجمن صنفی داستان‌نویسان تهران واقعا یک گروه، حزب یا باند نیست و تنها یک انجمن کاملا صنفی است که با توجه به نیازی که احساس می‌شد تشکیل شده است.
کامران محمدی (نویسنده و دبیر انجمن صنفی داستان‌نویسان استان تهران) در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، با ابراز گلایه از به تعویق افتادن ثبت رسمی این انجمن از سوی وزارت کار پس از سه ماهی که از برگزاری مجمع عمومی آن گذشته است، گفت: بزرگترین مشکل ما در حال حاضر این است که چهاردهم تیرماه مجمع عمومی انجمن را با حضور نماینده وزارت کار و رعایت تمام قوانین برگزار کرده‌ایم، اعضای هیئت مدیره انتخاب شده‌اند و تمام روال قانونی ثبت انجمن انجام شده، ولی متاسفانه هنوز دوستان وزارت کار انجمن را ثبت رسمی نکرده‌اند.
این نویسنده ادامه داد: پاسخ روشن و واضحی هم به ما نداده‌اند و ما حقیقتا نمی‌دانیم مسئله کجاست. در همین چند ماه گذشته چندین انجمن دیگر با شرایط مشابه ما کارهای ثبت خود را نهایی کرده‌اند. مثل ویراستاران، تدوین‌گران و فیلم‌نامه‌نویسان. ما هم وضعیت‌مان شبیه همین‌هاست و انتظار داریم کارمان انجام شود. البته یکی از اعضای هیئت‌مدیره به عنوان نماینده ما مسئله را مدام پیگیری می‌کند و امیدواریم در آینده‌ی نزدیک مساله هر چه که هست حل شود و قول‌هایی هم در این‌باره داده شده است.
این عضو هیئت‌مدیره انجمن داستان‌نویسان تهران همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا مسکوت ماندن ثبت رسمی انجمن باعث اختلال در پیگیری وظایف و مسئولیت‌هایی که باید دنبال کند شده است، متذکر شد: سعی کرده‌ایم این موضوع در روند فعالیت‌های ما اختلالی ایجاد نکند. مثلا جلسات هیئت‌مدیره از همان زمان تعیین هیئت‌مدیره مطابق اساس‌نامه هر دو هفته یک‌بار برگزار می‌شود. سایر کارها مثل مشخص کردن سمت‌های دبیر، خزانه‌دار و... هم انجام شده و گزارش آن را به وزارت کار نیز ارائه کرده‌ایم. منتها متاسفانه همین تأخیری که در ثبت انجمن پیش آمده باعث شده بیشتر زمان جلسات‌مان صرف گفت‌وگو در مورد چگونگی حل این مشکل می‌شود. درواقع به طور طبیعی بیشتر زمان و انرژی هیئت‌مدیره صرف این می‌شود که چه راهی می‌توانیم برای ثبت رسمی انجمن پیدا کنیم. امیدوارم وزارت محترم کار و رییس اداره کل تشکل‌های کارگری و کارفرمایی این مسئله را زودتر حل کنند تا انرژی انجمن صرف فعالیت‌های بعدی و اصلی‌اش شود.
او تاکید کرد: در همین مدت چندماهه اعضای جدیدی هم به انجمن پیوسته‌اند و کمیته‌های مختلفی تشکیل داده‌ایم تا مسایل گوناگون ادبیات داستانی را پیگیری کنند. ازجمله مهمترین اولویت‌های ما پیگیری مسئله کپی‌رایت است که واقعا به ادبیات داخلی لطمه می‌زند. به علاوه‌ی موضوعات و مسایل بسیار دیگر در حوزه‌های مختلف که البته فعلا امکان فعالیت جدی کمیته‌ها وجود ندارد.
محمدی در پایان با تاکید بر اینکه انجمن صنفی داستان‌نویسان تهران یک حزب، گروه یا باند سیاسی نیست، گفت: جای خالی این انجمن باعث شده بود به فکر تشکیل آن باشیم. انجمن داستان‌نویسان تهران واقعا یک گروه، حزب یا باند نیست و تنها یک انجمن کاملا صنفی است که با توجه به نیازی که احساس می‌شد تشکیل شده است. شاید این اولین بار هم باشد که در تاریخ جمهوری‌اسلامی و حتی پیش از انقلاب شاهد هستیم یک انجمن صنفی قانونی غیرواکنشی در حوزه‌ی ادبیات در ایران تشکیل شده است. بنابراین انتظار داریم مثل سایر انجمن‌های صنفی امکان فعالیت قانونی پیدا کند.
فرهادپور (از مدیران اداره کل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی وزارت کار) نیز در همین رابطه به خبرنگار ایلنا اینگونه توضیح داد و گفت: پیش‌تر این دوستان در یک کانون که زیرمجموعه وزارت ارشاد بود فعالیت داشتند ولی سال‌های 92 و 93 با مراجعه به دکتر ربیعی درخواست داشتن یک انجمن صنفی داشتند. آقای ربیعی هم قول داد که به این دوستان کمک کنند تا انجمن‌های صنفی حوزه فرهنگ و هنر در وزارت کار تشکیل شود و آقای وزیر شخصا برای همکاری وزارتخانه در این مورد دستور داده‌اند. تا جایی در حال حاضر حضور ذهن دارم مسئله بر سر ثبت رسمی انجمن این دوستان این است که نواقصی در مدارک پرونده اعضای هیئت‌مدیره وجود دارد و باید این مدارک کامل شوند. مدارکی که مشخص شوند این افراد داستان‌نویس هستند و زمینه فعالیتشان مشخص شود. با ارائه مدارک فکر نمی‌کنم مشکلی بر سر ثبت رسمی انجمن وجود داشته باشد و اگر در ادامه مسیر پیگیری‌ها باز هم موردی بود ما در وزارتخانه در خدمتشان هستیم.
