کارگردان نمایش «مونولوگ»:
اجرای نمایش را محدود به سالن نمی‌دانم/ شرایط فعلی تئاتر جالب و خاص است
فرنود سمیع کارگردان تئاتر می‌گوید: زمانی که صحنه‌ای جالب و تماشایی را در کوچه و خیابان می‌بینم برایم مانند دیدن یک نمایش است. می‌خواهم بگویم تمام مواردی که گفتم در نگاه من تئاتر هستند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، «مونولوگ» اثری ازگروه «کلایدوک» یکی از نمایش‌هایی است که اجرای آن از بیست و یکم خردادماه در سالن کوچک تالار مولوی آغاز شده است. نویسنده این اثرمعین رمضانی است، فرنود سمیع کارگردانی آن را به عهده داشته و ارشیا اعتمادی بازیگر آن است.
نمایش «مونولوگ!» به نویسندگی: معین رمضانی، کارگردانی: فرنود سمیع و کاری از گروه تئاتر کلایدوک از روز یکشنبه ۲۱ خردادماه در سالن کوچک تئاتر مولوی روی صحنه می‌رود.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «یک بازیگر در تلاش برای اجرای نمایش است. اما بازی چیست و بازی کردن چه کیفیتی دارد؟ باید داستانی خاص را روایت کرد تا برای مخاطب جذاب باشد؟ چرا جذاب باشد؟ چرا مخاطب داشته باشد؟ آیا اجرا کردن، به صحنه نمایش محدود می‌شود؟
فرنود سمیع کارگردان نمایش «مونولوگ» درباره جزییات اثر و اجرای آن گفت: من اجرای نمایش را محدود به سالن نمی‌بینم. چه بسا بسیاری از اجراهای خصوصی که به طور عمومی بلیت‌فروشی ندارند، اما در حال ساخت اثر هستند؛ گروه‌هایی که تمرین می‌کنند و در فرایند تمرین‌شان فرم‌هایی را می‌آفرینند، اما ترجیح می‌دهند آن را روی صحنه تماشاخانه‌های شهر نبرند.
او اضافه کرد: حتی من زمانی که صحنه‌ای جالب و تماشایی را در کوچه و خیابان می‌بینم برایم مانند دیدن یک نمایش است. می‌خواهم بگویم تمام مواردی که گفتم در نگاه من «تئاتر» هستند. پس وضعیت تئاتر در شرایط فعلی جالب و خاص است؛ سازنده اثر الزامی را برای طی کردن فرایندهای از پیش تعیین‌شده نمی‌بیند و احتمالاً آثار بکری در مکان‌های مختلف خلق خواهد شد.
او در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا ورود جوانان به فضای تئاتر دشوار یا سهل است، گفت: فکر نمی‌کنم هیچ‌گاه قرار بوده که آسان باشد. سختی زیست در اتمسفر هنر نمایشی با همه محدودیت‌ها، ریاضتی است که هنرمند باید برای لذت بردن از فرایند ساختن اثر خود تحمل کند.
کسی در تئاتر پول درآوردن را انتخاب نمی‌کند
سمیع بیان کرد: ورود به عرصه‌های هنری متفاوت از دیگر حوزه‌های شغلی است؛ اینطور نیست که اگر بازار کار کشاورزی مناسب نبود پس به سمت مهندسی برق برویم. به یاد ندارم کسی انتخاب کرده باشد که از تئاتر ساختن پول دربیاورد، با نقاشی کشیدن ارتزاق کند یا شغلش شعر سرودن باشد. هنرمند اثر خود را خلق می‌کند چون قادر نیست جلوی تراوش آن را بگیرد. پس اگر باید نمایشنامه بنویسد، باید اثری را بازی یا کارگردانی کند، در نهایت راه خود را پیدا می‌کند و وارد این فضا خواهد شد. در خصوص حمایت، چنین چیزی که در این ساختار نمی‌تواند وجود داشته باشد.
تولد ژانری تازه اتفاقی زمان‌بر است
سمیع افزود: تولد یک ژانر تازه اتفاقی نیست که در بازه زمانی کوتاه با فرکانس بالا رخ دهد و سیر پدید آمدن سبک‌های تئاتر نیز همینطور بوده است.
او در ادامه گفت: اما در خصوص فرم‌های تازه چنین نیست. چه در فضای تئاتر خودمان، به ویژه میان جامعه تئاتر دانشگاهی، و چه بین هنرمندان خارجی، تلاش زیادی برای رسیدن به فرم‌های ناشناخته شده است و در موارد زیادی هم آثارشان موفق بوده. اینکه چرا کمتر به آن‌ها توجه می‌شود بحث دیگری است که به سلیقه عمومی ربط دارد.
سمیع در پایان در رابطه با اجرای نمایش خود گفت: قسمتی از نمایش «مونولوگ!» که معین رمضانی آن را نوشته نقل می‌کنم که می‌گوید: «حرفی ندارم. حرفم اینه که حرفی ندارم؛ نداریم!»
گقتنی است نمایش «مونولوگ!» تا ششم تیرماه ساعت ۱۸:۳۰ در تالار مولوی روی صحنه خواهد رفت؛ در این اثر ارشیا اعتمادی به ایفای نقش می‌پردازد.
