ناهید عزیزی: نگاه جامعه ایرانی درباره حقوق زنان در حال تغییر است

به گزارش خبرنگار ایلنا، ناهید عزیزی در ابتدای این نشست اظهار داشت: در شرایطی در این جشنواره حاضر شده‌ایم که شاید حالمان خیلی خوب نباشد، حال من خوب نیست ولی به هر حال فیلمی ساخته‌ایم و اینکه این فیلم به سرمنزل مقصود برسد مهم‌ترین بهانه من برای حضور در این جشنواره است.

عزیزی در ادامه در پاسخ به پرسشی درباره تغییر نگاه جامعه نسبت به حقوق زنان اظهار داشت: من فکر‌ میکنم نگاه جامعه ایرانی درباره حقوق زنان در حال تغییر است و هر روز ما سعی داریم نگاه‌های بیشتری به این موضوع باشد تا زنان بتوانند از حقوق خود بیشتر بهره‌مند شوند.

وی افزود: ما به شکل‌های مختلف موضوع قتل ناموسی را در سینمای ایران داشته‌ایم اما من سعی کردم با نگاه و رویکردی تازه به این موضوع بپردازم.

عزیزی درباره ریتم کند داستان فیلم گفت: این سوال نباید از من پرسیده شود و باید ببینیم سلیقه مخاطب چیست اما من به داستان‌هایی که با طمانینه تعریف می‌شوند و برای تفکر به مخاطب وقت می‌دهند علاقه دارم.

محقق درباره احتمال موفقیت یا عدم موفقیت این فیلم در گیشه گفت: من هیچوقت ناامید نیستم، سعی کردیم یک کار خوب و شریف برای سینما بسازیم و اگر مخاطب اندکی حوصله داشته باشد می‌تواند با اثر ارتباط برقرار کند.

وی افزود: خشم و جنایت برای هیچکسی قابل قبول نیست، آن چیزی که برای خودم در این فیلم نمود دارد این است که وقتی شما می‌بینید بچه‌ای تصمیم احساسی می‌گیرد که انتقام بگیرد و دچار اضطراب می‌شود و مردد است که این کار را انجام دهد یا خیر. در نهایت او عذاب وجدان می‌گیرد چون ما نمی‌توانیم دست روی وجدان خود بگذاریم این است که مفهوم بخشش را منتقل می‌کند.

عزیزی خاطرنشان کرد: یکی از موضوعاتی که سالهاست دستمایه خیلی از فیلم‌ها در سینمای ایران شده، دعوت ما به قضاوت نکردن است. ما باید یک جایی بپذیریم که قضاوت کردن کار آدمی نیست و در یکی از دیالوگها هم این را گنجاندم که شاید خیانتی اتفاق افتاده اما آیا آن فرد می‌تواند مجازات کند یا خیر.

وی تاکید کرد: وقتی ایده این قصه به ذهنم آمد آنچه که برایم اولویت داشت پیدا کردن یک زاویه تازه بود. قتل‌های ناموسی در کانون خانواده رخ می‌دهد و این اتفاق روی تک‌تک اعضای خانواده تاثیر میگذارد. من سعی کردم به حاشیه توجه کنم و افرادی که در کنار این اتفاق هستند و ما آنها را نادیده میگیریم و نمیبینیم این اتفاق چه تبعاتی برای آن‌ها دارد. من دوست داشتم به تبعات اشاره کنم و بگویم که بعضی اتفاقها تا سالیان سال تبعاتی جبران‌ناپذیر دارند.

این کارگردان درباره یکی از سکانسهای فیلم اظهار داشت: بخش کافه در نسخه اول فیلمنامه مفصل‌تر بود و بعد دیدم که کمی از موضوع اصلی دور شده‌ایم و به همین دلیل آن را کمرنگ‌تر کردیم. با این حال معتقدم که مهاجرت که در این بخش مطرح می‌شود موضوع مهم و جدی است.

وی درباره شرایط تولید فیلم گفت: با حمایت همسرم احمد بهرامی، بعد از اینکه به فیلمنامه رسیدیم، شروع کردیم و کار را پیش بردیم، ایشان خیلی تشویق کردند و همسرم در تولید شهر خاموش با آقای محقق همکاری داشتند که خوشبختانه با آقای محقق آشنا شدیم و ایشان خیلی زود به ما قول همکاری دادند و به عنوان سرمایه‌گذار مشترک کمک کردند که فیلم را با توان بیشتری بسازیم. در طول کار آقای محقق مدام به من میگفتند که نگران نباش و از این نظر واقعا ایشان حمایت کردند و سختی‌های کار ما به شرایط اقلیمی مربوط می‌شد که ثبات نداشت و واقعی با کار مواجه شدیم دیدم که سختی‌ها خیلی بیشتر از آن چیزی بود که فکر می‌کردم.

این کارگردان خاطرنشان کرد: در سینمای مستقل شاید بودجه کم باشد اما دوستانی که وارد این پروژه‌ها می‌شوند آنقدر با عشق کار می‌کنند که این کمبود جبران می‌شود.

محقق نیز درباره دشواری‌های تولید این فیلم گفت: باید از آقای احمد بهرامی و خانم عزیزی تشکری ویژه کنم‌. سینمایی که ما دنبال می‌کنیم سینمایی است که باید در آن عشق جریان داشته باشد و بیزینس نیست. تا آخر عمر این نگاه را دارم که در خدمت این سینما باشم و هر کاری که بتوانم انجام دهم در راستای این نوع فیلمسازی کوتاهی نخواهم کرد. سختی‌های کار را درک کرده بودم ولی زلفم را به خدا گره زده‌ام.

در ادامه کارگردان خاطرنشان کرد: برای من هدف اصلی مطرح کردن یک مساله اجتماعی بود و برای من زمانی ارزشمند است که مردم فیلم را در سینما ببینند. زویاگینتسف از فیلمسازان محبوب من است و قطعا از این فیلمساز تاثیر گرفته‌ام.

در پایان ایمان صدیق درباره بازی زیرپوستی در سینما گفت: من تعریفی از بازی زیرپوستی در هیچ کتاب و رفرنسی در مطالب سینمایی ندیده‌ام. من از آقای باقری خیلی چیزها در این فیلم یاد گرفته‌ام و همین الان هم خیلی نگرانم که درباره بازی من چه فکری می‌کنند.