بیانیه انجمن فرهنگ و سیاست دانشگاه امیرکبیر پیرامون حواشی تشییع پیکر شهدا
کد خبر :
۲۸۴۶۰۴
انجمن فرهنگ و سیاست دانشگاه امیرکبیر پیرامون حواشی تشییع پیکر شهدا بیانیه‌ای صادر و خواستار برخورد مسئولان با هتاکان شد.
به گزارش ایلنا متن بیانیه انجمن فرهنگ و سیاست دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر پیرامون حواشی تشییع پیکر 270 شهید دوران دفاع مقدس به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ لَاتَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکِینَ * مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَ کَانُوا شِیَعًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ *
و از مشرکین نباشید. از کسانی که دین خود را جدا جدا ساخته گروه بندی کردند و هر گروهی شادمان به آنچه پیش خود دارد، باشد. ( 31-32 روم)
ملل و تمدن‌های کهن در فرهنگ و عرف عمومی مولفه‌هایی دارند که مورد اعتماد و احترام همه جریانات فکری-سیاسی قرار گرفته و وحدت و همگرایی در کنش‌ها را به دنبال خواهد داشت. در ایرانِ عزیز، دفاع مقدّس در قالب یکی از مهمترین نمادهای عزم ملّی برای صیانت از وطن، و شهیدان به عنوانِ فرزندانِ شجاعِ ملّت و قهرمانانِ پاکبازی و از خودگذشتگی، از جمله رشته‌های وحدت و همبستگی آحاد مردم به شمار می‌آیند. چه نیک که فرهنگِ ایرانی با فداکاری‌ها و جانبازی‌ها در جبهه‌های جنگ، ایستادگی بر استقلال و آزادگی را به رخ سایر ملّت های دنیا می‌‌کشد.
کشف پیکر مطهّر شهیدان و به ویژه تیم غواصان عملیّات کربلای 4 که از خودگذشتگی و چگونگی شهادتشان غنای اخلاص و ایمانشان به پروردگار و دلبستگی عمیقشان به آب و خاک ایران را عیان کرد، موجی از واکنش‌های مردمی را در تأیید، تکریم و ابراز احترام و محبّت به این حماسه سازان در پی داشت. موجی که انتظار میرفت گروه‌ها و جریانات سیاسی با مدّ نظر قرار دادن اخلاقِ انسانی و اسلامی، و همچنین رعایت مصالح ملّی، به پشتوانه نام شهیدان و دفاع مقدّس زمینه وحدت آفرینی و تقویّت عزمِ حرکت ملّت را مهیّا کنند. انتظار میرفت جریانات سیاسی مدعی دینداری متوجه باشند که شهادت و از خودگذشتگی مردم برای کشور اگر بازیچه‌ی کش مکش‌های سیاسی قرار گیرد، نه تنها وحدت ملّی خدشهدار می‌شود، بلکه تمامیت ارضی کشور در برابر تهدیدهای خارجی به واسطه فرقه گرایی و کاشتِ تخم نفاق بین اقشار مختلف مردم آسیب پذیر خواهد شد. مگر رسالت شهیدان چیزی جز همسبتگی ملّی در راستای حفظ تمامیت ارضی کشور، پاسداری از استقلال و حراست از عزت ملّی بوده است؟
متأسفانه در آیین تشییع شهدا مورخ 26 خرداد ماه، ملّت ایران شاهد رویهی دیگری بود که البته عادت نوینی از اقلیت افراطیِ پر سر و صدا به حساب نمی‌آید. مردمی که برای ادای احترام و پاسداشت شهدای هشت سال جنگ تحمیلی و به خصوص شهدای تازه تفحّص شده به محل تشییع پیکرها آمدند نظاره‌گر اهانت اقلیتی تمامیت خواه، قدرت طلب و افراطی بوده که این بار پیکر شهدای کشور را دستاویز مقاصد خود کرده بودند.
تکثیر و توزیع سازمان یافته و گسترده پوسترها و پلاکاردهایی حاوی مضامین تخریبی و غرض‌ورزانه با مذاکرات هسته‌ای و توافق احتمالی، نصب بنرهایی به منظور اطلاع رسانی و دعوت نسبت به برگزاری تجمعی مقابل وزارت ورزش و جوانان در مخالفت با حضور زنان در ورزشگاه‌ها و بیان نطق‌ها و شعارهایی توسط مداحان و سخنرانان که کمترین ارتباط با مراسم تشییع شهدا نداشت، اتهام زنی و هتاکی نسبت به رئیس جمهور و وزیر امور خارجه و مقایسه ایشان با بنی صدر، مصادیقی از مساعی مدیریت شده برای مصادره به مطلوب یک حرکت ملّی بود. متأسفانه بیانیه خوانی‌ها و برداشت‌های مغرضانه صدا و سیما در سه شنبه شب (26 خرداد) در برنامه‌های مختلف سیمای ملّی که سعی داشت نمایش از پیش طراحی شده یک جریان را علت حضور گستردهی مردم و "صدای ملّت" در بدرقه پیکر شهدا عنوان نماید، از جمله فضاحت های رسانه ملّی به شمار می رود. آیا در طریقت مدعیّان دینداری سوءاستفاده از عواطف و احساسات مردم، استفاده ابزاری از نام شهیدان و باورهای دینی برای دستیابی به مقاصد جناحی، حرکتی انسانی، اخلاقی و قابل قبول است؟
مقصودِ سخن، نقد نکردن دولت و رئیس جمهور یا محدودسازی و بسته بودن فضا در بیان نظرات و آرا منتقدانه و حتی مغرضانه گروه ها نسبت به سیاست ها و اقدامات مسئولین نیست؛ که اولاً یکی از مطالبات اصلی ملّت در انتخابات 24 خرداد، بازگشایی فضای سیاسی و رفع محدودیت‌ها و محصوریت‌ها و تبدیل فضای امنیتی به فضای باز سیاسی بود؛ ثانیاً دلواپسان با عنایت به همان انتخابات 24 خرداد و میزان قرارگیری‌شان در موضع بی‌توجهی از سوی ملّت، همچون دیگر نحله‌های سیاسی حق آزادی در بیان نظراتشان را داشته و دارند. لکن سخن از آن است که عده‌ای در جایگاه اقلیّتی غوغا سالار، سعی دارند با دستمایه قرار دادن نام شهیدان و مقامِ شهادتِ فرزندانِ ملّت و پنهان شدن پشت مراسم های ملّی و آیینی، صدایشان بلندتر و پر طنین‌تر از آحاد ملّت شنیده شود و مراسم تشییع پیکر شهیدان را به صحنه‌ی پیکار سیاسی مطلوبشان بدل نمایند.
انجمن فرهنگ و سیاست دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران) ضمن محکومیت چنین سوءاستفاده‌ها و مصادره به مطلوب‌های متزوّرانه و تفرقه‌جویانه که باعث خدشه دار شدن مصالح ملّی شده و احتمال دارد وحدت کلمه ملّت را در مرحله بازگشت ناپذیر انحطاط قرار دهد، به مسئولان امر نکاتی را یادآوری می‌نماید:
یکم) با نزدیک شدن به موعد توافق احتمالی هسته‌ای (دهم تیر ماه)، آنچه به وضوح روشن است تقلای اقلیّتِ افراطی (افراد به اصطلاح دلواپسی که منافع شخصی و گروهی خود را بر منفعت ملّی و اکثریت مردم ارجح می دانند) برای بر هم زدن آرامش و امنیت فضای بانشاط سیاسی جامعه و توأم با آن شکست مذاکرات هسته‌ای است. غائله دانشگاه شیراز و تصرف مسجد این دانشگاه، بر هم زدن سخنرانی شخصیت‌ها و چهره‌های علمی و سیاسی و یا استفاده از اقداماتِ تهدیدآمیز برای لغو این برنامه‌ها، نامه اسلاف و ادوار بسیج دانشجویی، انجمن اسلامی مستقل، دفتر تحکیم وحدت و... به گردانندگان فعلی این تشکلها در دانشگاههای کشور و توصیه به خلق "انقلاب سوم"، مانع تراشی بر سر هر طرحی که آزادی‌های فردی و اجتماعی مردم را تأمین می‌کند همچون طرح حضور زنان در ورزشگاه‌های کشور، و بسیاری موارد دیگر از مصادیق این تلاش‌های مذبوحانه است. با کدام منطقی مذاکره‌کنندگان هسته‌ای که فرزندان انقلاب در جبهه دیپلماسی خوانده شده‌اند چنین غرض ورزانه مورد تاخت و تاز یک جریان قانون‌گریز قرار می‌گیرند؟ آیا این رفتارها مشابه به تفرقه‌انگیزی جریاناتی در دوران جنگ تحمیلی نیست که پشت جبهه‌ها را ناامن کرده و امنیت و مصالح کشور را با تهدید مواجه می‌ساختند؟
در دلِ جامعه بیم آن می‌رود که نکند چماق به دستانِ سالهای دولت اصلاحات در قالب اردوکشی‌هایِ سیاسیِ خشونت‌آمیز و خودسریهای سازمان یافته، باز هم عملیاتِ میدانی علیه آزادی و حق تعیین سرنوشت مردم به دست خودشان راه بیندازند.
دوم) در مراسم تشییع پیکر فرزندانِ عزیزِ ملّت، خودنمایی پوسترها، پلاکاردها و بنرهای دلواپسان یک سوال جدی در ذهن اذهان عمومی ایجاد می‌کند که هزینه مالی و پشتوانه اقتصادی این قبیل تجمعات سیاسی از کجا تأمین می‌شود؟ اگر هر نهاد و سازمان رسمی کشور از بیت المال برای این نمایش‌های خیابانی و جناحی هزینه‌ای پرداخته است باید معرفی شده و عاملان این مفاسد به واسطه تضییع حق الناس و بیت المال به محاکم قضایی معرفی شوند.
سوم) در حاشیه وداع با قهرمانان ملّی، مردم شاهد سکوتِ توأم با تأیید نهادهای امنیتی کشور در مواجه با هتاکی‌ها و خودسریهای سازمان یافته جریان دلواپس بودند. بعید به نظر می‌رسد اگر در حاشیه چنین مناسبت‌هایی حرکتی برخلاف میل آقایان از جانب دیگر اقشارِ ملّت صورت پذیرد، همین گونه با سکوت و اغماض از سوی دستگاه‌های امنیتی مواجه شود.
جامعه ایران و به ویژه دانشگاهیان منتظر هستند عزمی قاطع از جانب مسئولین ذی ربط برای اجرای کامل عدالت و برخورد با هنجارشکنان و سوءاستفادهکنندگان صورت گیرد تا از این رهگذر، بستر نیل به وحدت و همبستگی ملّت، تحت حاکمیّت قانون پدید آید و شاهد ایرانی سرفراز باشیم.
