در گفتگو با ایلنا مطرح شد؛
امنیت شغلی، معیشت و درمان رایگان/ کارگران چه می‌خواهند؟
یک فعال کارگری گفت: جامعه کارگری ما هم از نظر درمان، هم امنیت شغلی و هم معیشتی بیمار است و برای حل این مسائل باید گام‌های بزرگی برداشت. حمایت محدود و حداقلی از کارگران اوضاع را تغییر نمی‌دهد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، فعالان کارگری باور دارند که مطالبات کارگران در ایران به خصوص طی دهه‌های اخیر به مطالبه‌ی حداقلی‌ترین حقوق قانونی تنزل پیدا کرده است. حسن ایزدی، دبیر اجرایی خانه کارگر استان گیلان، در گفتگویی به مناسبت هفته کارگر به این تنزلِ مطالبات اشاره کرده است.
ایزدی در ابتدا ضمن تبریک هفته کارگر گفت: اولین معضل کارگران امنیت شغلی است. بعد از تصویب قانون کار، امنیت شغلی به تدریج کاهش پیدا کرد. از قوانین سوءاستفاده و امنیت شغلی از کارگران گرفته شد. در واقع، کارگران در ابتدا مانند امروز مشکل امنیت شغلی نداشتند و بسیاری از مشاغل رسمی بودند. این چرخش در حوزه روابط کار بعد از تصویب دادنامه ۱۷۹ دیوان عدالت اداری اتفاق افتاد. در واقع ما با همین قانون کار فعلی از امنیت شغلی برخوردار بودیم، اما متأسفانه مسئولان و کارفرمایان در همسویی با هم این امنیت شغلی را از کارگران گرفتند.
ایزدی گفت: بهترین دوران برای جامعه کارگری ما، زمان تصویب قانون کار بود. در حال حاضر، وضعیت دستمزدها و امنیت شغلی کارگران به شدت نامناسب است و نیاز به اصلاحات اساسی در این زمینه داریم. اولین چیزی که در هفته‌ی کارگر باید به آن توجه کنیم احیای امنیت شغلی است. نمایندگان مجلس نیز در این زمینه کم‌توجهی کرده‌اند. زمانی این مسائل در مجلس دقیق بحث می‌شد اما امروز اگر بحثی هم می‌شود خیلی محل اعتنا نیست.
دبیر اجرایی خانه کارگر استان گیلان گفت: کارگران مشکلات بسیاری دارند که من تنها به چند مورد مهم آن اشاره می‌کنم. مسئله‌ی دیگر مشکلات درمان کارگران است. در سطح کشور و به خصوص استان، از نظرِ درمان در وضعیتِ بحرانی به سر می‌بریم. ۵۴ درصد جمعیت استان تحت پوشش تأمین اجتماعی قرار دارند، اما وضعیت درمانی در مقایسه با دیگر استان‌ها بسیار نامناسب است.
این فعال کارگری گفت: هزینه‌های درمانی به طور مکرر افزایش یافته و بسیاری از مراکز درمانی و داروخانه‌ها دفترچه‌های تأمین اجتماعی را قبول نمی‌کنند. این در حالی است که حقوق کارگران در شرایط معیشتی بسیار سختی قرار دارد و افزایش ۴۵ درصدی حقوق به هیچ وجه پاسخگوی تورم موجود نیست.
دبیر اجرایی خانه کارگر گیلان بیان کرد: مطالبات کارگران در ایران به خصوص در چند دهه اخیر بسیار حداقلی شده و به بهبود سطح معیشت تا حدِ داشتنِ یک زندگیِ بخور و نمیر و بهره‌مندی از حداقل خدمات بهداشتی و درمانی تنزل پیدا کرده است.
ایزدی تأکید کرد: من نماینده کارگران در استان هستم و می‌دانم همین حداقل حقوقی که برای کارگران در نظر گرفته شده، رعایت نمی‌شود. به طور مثال حقوق ۴۵ درصد افزایش پیدا کرد، اما بخش قابل توجهی از کارگران از این افزایش ۴۵درصدی محروم هستند.
این فعال کارگری گفت: جامعه کارگری ما هم از نظر درمان، هم امنیت شغلی و هم معیشتی مریض است و برای حل این مسائل باید گام‌های بزرگی برداشت. حمایت محدود و حداقلی از کارگران اوضاع را تغییر نمی‌دهد. ساختارهایی که سال‌ها ایجاد شده باید تغییر کند.
ایزدی در بخش دیگری از مصاحبه‌ی خود به بسته شدن مراکز تولیدی اشاره کرد و گفت: استان گیلان پس از بحث واگذاری‌ها، به ویژه از دو سال آخر دولت آقای خاتمی و ادامه آن در دولت آقای احمدی‌نژاد، با تعطیلی حداقل ۶۰ واحد بزرگ تولیدی مواجه شد. این تعطیلی‌ها منجر به اخراج حدود ۳۰ تا ۳۵ هزار کارگر شد و وضعیت بازنشستگان ما را نیز تحت تأثیر قرار داد. در حال حاضر، حدود ۲۰۰ هزار بازنشسته داریم که نسبت به دیگر نقاط کشور، حقوق بسیار پایین‌تری دریافت می‌کنند و ۷۰ درصد از آن‌ها حداقل حقوق را می‌گیرند.
دبیر اجرایی خانه کارگر گیلان تاکید کرد: تبعات واگذاری به بخش خصوصی را دیدیم، بسیاری از کارگران اخراج شدند، کارخانه‌ها از رونق افتادند، کارگران حداقل بگیر شدند و برای بسیاری از آن‌ها گرفتن دستمزد در موعدِ مقرر به رویا تبدیل شد.
ایزدی گفت: متأسفانه نمایندگان ما در مجلس به اندازه کافی در این زمینه دلسوزی نشان نمی‌دهند. اگر اراده‌ای برای ایجاد اشتغال و بهبود وضعیت موجود باشد، می‌توان در یک سال آینده حداقل ۱۰ هزار شغل جدید در همین کارخانه‌ها ایجاد کرد.
وی ادامه داد: خصوصی‌سازی از آن تصمیماتِ خانمان‌سوز بود؛ به خصوص اینکه این واگذاری‌ها با رانت و فامیل‌بازی همراه بود و شرکت معمولا به فرد لایق واگذار نمی‌شد و بعد هم نظارتی بر فعالیت آن واحد صورت نمی‌گرفت.
این فعال کارگری گفت: بسیاری از این تصمیماتِ غلط و ضد کارگری در طول سال‌ها باعث شده کارگران امروز اوضاع بسیار بدی داشته باشند. این مسائل و چالش‌ها، نشان‌دهنده نیاز به توجه جدی به وضعیت کارگری چه در سطح کشور و چه استان است.
