بازنشسته‌ی سرطانی و اجاره‌نشین یارانه «حمایت معیشتی» نگرفته است/ از مستمری‌های ناکافی تا هزینه‌های بالای شیمی‌درمانی
یک بازنشسته کشوری می‌گوید: علیرغم صرف هزینه‌های هنگفت درمان، حمایت معیشتی به من تعلق نگرفته است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، یک معلم بازنشسته است؛ از آنهایی که هنوز مشمول طرح «همترازی حقوق بازنشستگان» با شاغلان نشده و مستمری ماهانه‌اش به زحمت به دو میلیون تومان می‌رسد؛ اجاره‌نشین است و بخش اعظم این پول صرف کرایه خانه می‌شود اما مشکل بزرگتری هم دارد: سرطان.
این بازنشسته که درگیر هزینه‌های بالای درمانی بیماری سرطان است و با توجه به خروج داروهای شیمی درمانی از شمول بیمه‌های درمانی، این هزینه‌ها سربه فلک کشیده – هر ماه بیش از یک میلیون تومان هزینه دارد- یارانه «حمایت معیشتی» هم نگرفته است.
او می‌گوید: نمی‌دانم چرا به ما بسته ندادند؛ آیا یک بازنشسته سرطانی با همسری که او نیز با بیماری‌های متعدد دوران کهولت دست و پنجه نرم می‌کند، جزو 60 میلیون جمعیت کم‌درآمد کشور محسوب نمی‌شود؟
این بازنشسته می‌گوید: مگر نگفتند به بازنشستگان «حتماً» تعلق می‌گیرد؟ ما بازنشستگان نه مستمری کافی می‌گیریم، نه دفترچه‌های درمانی‌مان دیگر به درد می‌خورد و نه مورد حمایت هستیم؛ حالا بنزین هم گران شده که برای ما نور علی نور است؛ گرچه خودروی شخصی نداریم اما بار افزایش هزینه‌ها را مجبوریم که تحمل کنیم.
او معتقد است باید وضع زندگی خانوارها را به دقت بررسی کنند تا متوجه مشکلات شوند.
از قرار معلوم به تعداد زیادی از خانوارهای متعلق به دهک‌های کم‌درآمد و آسیب‌پذیر، یارانه حمایت معیشتی تعلق نگرفته است؛ کارگران خباز مریوان می‌گویند این مبلغ را نگرفته‌اند، در میان بازنشستگان نیز که بسیاری از آنها با بیماری‌های متعدد دست و پنجه نرم می‌کنند، هستند کسانی که این یارانه را نگرفته‌اند؛ سوال اینجاست که آیا وضعیت زیستی و هزینه‌های بالای درمان افراد به طور مثال این بازنشسته تهرانی نباید در تصمیم‌گیری برای دادن یارانه تاثیرگذار باشد؟
