یک فعال صنفی پرستاری مطرح کرد؛
روزگار سخت سرپرستاران زیر نظر شرکت‌های خدماتی/خواستار تعریف شرح وظایف و حمایت هستیم/ پرستاران در هیچ سطحی از تصمیم‌گیری‌ها دخالت داده نمی‌شوند
ماشا اکبری گفت: در حالی که دنیا به سمت تربیت پرستاران متخصص شتاب می‌گیرد چرا مدیران ما هنوز فکر می‌کنند پرستاری فقط چند مهارت پراتیکی است که با یک دوره شش ماهه می‌توان آنها را آموخت و بکار بست؟
به گزارش خبرنگار ایلنا، ماشا اکبری (فعال صنفی پرستاری) با اشاره به اینکه در قانون ارتقای بهره‌وری برای نیروهای فیکس صبح هیچ ضریبی لحاظ نمی‌شود و سختی کار برای نیروهای فیکس صبح محاسبه نمی‌شود، اظهار داشت: سرپرستار و مدیران پرستاری باید با تک تک نیروها همکاری کنند و برنامه درخواستی آنان را لحاظ کنند (نیروی دو جا کار، نیروهایی که فرزند کوچک دارند، نیروهایی که ادامه تحصیل می‌دهند و...) اما خودشان باید هر روز و ۲۴ ساعته در دسترس باشند و شش دانگ حواسشون به بخش و مجموعه باشد.
او ادامه داد: برخی از سرپرستاران و مدیران، همان پست پرستار بالین را دارند و حق شیفت در گردش آنان از احکام حذف شده و سختی کار به ایشان تعلق نمی‌گیرد. آنها حق مدیریت نیز دریافت نمی‌کنند. در صورت سهل‌انگاری کار خدمات و منشی و تاسیسات در بخش باید مدیران پرستاری و سرپرستاران جوابگو باشند این در حالی است که این نیروها زیر نظر شرکت‌های خدماتی هستند. بخصوص در شیفت‌های عصر و شب که مدیران پرستاری در محل کار حضور ندارند، مشکلات بیشتر است.
به گفته این فعلا صنفی پرستاری؛ سرپرستاران در صورت هر گونه سهل‌انگاری هر کدام از اعضا تیم درمان مواخذه می‌شوند اما اهرم قانونی کافی در اختیار ندارند و حمایت نمی‌شوند. این در حالی است که بر طبق روال معمول در صورت سهل‌انگاری هر کدام از تیم غیر از پرستار بالین که زیر نظر مدیریت پرستاری است، باید مافوق مربوطه مواخذه شود.
وی با اشاره به اینکه سرپرستاران و مدیران پرستاری خواستار تعریف شرح وظایف و حمایت کافی وتعلق گرفتن حق مدیریت همانند سایر ارگان‌ها و سختی کار محوله هستند، گفت: یکی از بداقبالی‌های جامعه پرستاری ایران برخی اظهارنظرهای وزرای بهداشت و درمان است که نشان می‌دهد حتا بالاترین مقام سازمانی بهداشت و درمان از مراتب و مناسبات و برنامه‌های این صنف رنجدیده و رنجور کم اطلاع و بلکه بی‌اطلاع است. آقای دکتر نمکی، وزیر بهداشت و درمان گفته‌اند که «چرا ما باید تعداد زیادی تخت آماده داشته باشیم و نیروی پرستار و بهیار کنارش نداشته باشیم.»
پرستار آموزش دیده به قدر کافی موجود است
اکبری ادامه داد: ظاهراً فقط در کشوری مثل ایران جای پرسشگر و پاسخگو جابجا می‌شود و مدیران بجای پاسخگویی، پرسش می‌کنند و لابد من پرستار که در هیچ رده و ردیف تصمیم‌گیری نام و نشانی ندارم، باید پاسخگو باشم!
وی افزود: جناب وزیر به بخش بسیار کوچکی از واقعیت اشاره کرده‌اند اما همه حقیقت را نگفته‌اند. فریاد استمدادخواهی جامعه پرستاری از کمبود پرستار بلندتر از هر صدای دیگری است و هیچ‌کس به اندازه پرستاران از این کسری و کمبود در رنج و مصیبت نیستند. جناب وزیر علت این کمبود پرستار در بخش‌های بالین را به علت اشتغال به تحصیل پرستاران در مقطع دکترا در رشته‌های مختلف پرستاری دانسته‌اند.
این فعال صنفی پرستاری تأکید کرد: تلقی و نگرش جامعه پرستاری اما با تفکر و تحلیل جناب وزیر متفاوت است. جامعه پرستاری معتقد است که پرستاران آموزش‌دیده و آماده به خدمت به قدر کافی و بلکه مازاد بر نیاز وجود دارد اما اینکه چرا این پرستاران برای خدمت‌رسانی به مردم و مراقبت از مددجویان جذب نمی‌شوند و هر ساله تعداد قابل توجهی از آنها به امید یافتن شغل مهاجرت می‌کنند، سوال جامعه پرستاری است و شایسته است که جناب وزیر جوابگوی این سوال باشند.
او ادامه داد: ما هم همصدا با وزیر از کمبود پرستار در بیمارستان‌ها و بی‌پرستار ماندن تخت‌ها و تجهیزات می‌نالیم اما غیر از جناب وزیر چه کسی باید پاسخگوی استخدام‌های قطره چکانی و سهمیه‌های استخدامی ده و پانزده نفری دانشگاه‌های علوم پزشکی باشد؟ چند سال طول خواهد کشید که وعده استخدام ده هزار پرستار با سهمیه‌های پنجاه و شصت نفری محقق شود؟ مسئولیت و مدیریت این برنامه با کیست؟
از پرستار وظایف بهیار را می‌خواهند
اکبری خاطرنشان کرد: جناب وزیر در بخش دیگری از صحبت‌های خود به مقایسه دکترای پرستاری و بهیاری پرداخته و از اینکه پرستاران فارغ التحصیل مقطع دکترا بر بالین بیماران وظایف بهیار را انجام نمی‌دهند ابراز ناخرسندی کرده است. مثل این می‌ماند که بگوییم چرا فوق تخصص غدد در مرکز بهداشت روستایی کشیک نمی‌دهد؟
او ادامه داد: این گفته جناب وزیر ناظر به تفکری است که پرستاری را در حد یک مهارت تنزل می‌دهد. تفکر خطرناکی که در چند سال گذشته هویت آکادمیک و علمی پرستاری را هدف قرار داده و با پیش کشیدن بحث آموزش کمک پرستاری و پرستاری بیمارستانی در پی حذف پرستاران دانشگاهی از مجموعه بهداشت و درمان بوده است. همکاران عزیز بهیار پایه و سنگِ بنای پرستاری و بهداشت و درمان بوده‌اند و در روزهای سخت و پر التهاب وظیفه و مأموریت خود را به درستی و راستی به انجام رسانده‌اند.
اکبری تصریح کرد: در حالی که دنیا به سمت تربیت پرستاران متخصص شتاب می‌گیرد چرا مدیران ما هنوز فکر می‌کنند پرستاری فقط چند مهارت پراتیکی است که با یک دوره شش ماهه می‌توان آنها را آموخت و بکار بست؟ باور کنید که تخصص فقط مختص به رشته پزشکی نیست. چرا جناب وزیر و معاونت پرستاری به سمت تربیت پرستاران متخصص قلب، پرستاران متخصص ارتوپدی، پرستاران متخصص نوزادان حرکت نمی‌کنند؟ چه اصراری هست که سیستم مراقبتی علمی و آکادمیک را به پنجاه سال قبل برگردانیم؟ پرستاران معتقدند برای کیفی شدن مراقبت‌های پرستاری تخصصی شدن پرستاری اجتناب‌ناپذیر است.
خیلی از وقت و انرژی پرستاران به خاطر امور غیرپرستاری به هدر می‌رود
این فعال صنفی پرستاری با شاره به اینکه آقای وزیر از کمبود پرستار در کنار تخت‌ها شاکی است که حرفی حق و بجا است، گفت: اما پرستاران از خود می‌پرسند چه کسانی و در چه سطحی از تصمیم‌گیری و با چه شناختی از وظایف و ماموریت‌های پرستار بالین، پرستاران را از بالین بیماران جدا کرده و به بهانه مستندسازی و اعتباربخشی ایستگاه‌های پرستاری را میخکوب کرده است؟ آیا مدیران وزارت بهداشت نمی‌دانند که بحث اعتباربخشی و سنجه‌ها و فرم‌ها و مستندات آن مخل مراقبت و ماموریت اصلی پرستاران است؟ مدیران پرستاری و معاونت پرستاری وزارتخانه اطلاع ندارند که چه اندازه از وقت و انرژی پرستاران به خاطر امور غیر پرستاری هدر می‌رود؟ پرستاران شعارشان این است، پرستار فقط کنار تخت و بر بالین بیمار. مسئولیت جداسازی پرستاران از بالین بیماران برعهده چه کسی است؟
وی افزود: آقای وزیر و مدیران پرستاری توضیح دهند، آن دسته از پرستارانی که کنار تخت و بر بالین بیماران حضور دارند به چه چیزی دلخوش باشند و به چه امیدی آلام مددجویان را التیام بخشند؟ به کارانه و اضافه کاری که قاصدک آن را می‌بلعد و هر ماه کوچکتر می‌شود؟ به کارانه و اضافه‌کاری که سر وقت و عادلانه پرداخت نمی‌شود؟ به قوانین و بخشنامه‌هایی که به موقع و سر وقت اجرا نمی‌شوند؟ به اجرای نادرست قانون بهره‌وری؟ به بی‌اعتباری قانون تعرفه‌گذاری که مثل دمل چرکینی جسم و جان پرستاری را می آزارد؟ به امنیت و حرمتی که پرستاران در محل کار ندارند؟ به امکانات رفاهی و تفریحی که هر سه ماه یکبار به آنها داده نمی‌شود؟ به حقوق‌های نصف و نیمه پرستاری شرکتی دلخوش باشد که همیشه خدا عقب است و نامنظم؟
اکبری در پایان خاطرنشان کرد: هر کس می تواند در این سیستم منتقد و طلبکار باشد اما، این مشکلی را حل نمی‌کند. ما پرستاران در هیچ سطحی از تصمیم‌گیری‌ها دخالت داده نمی‌شویم.
