رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور:
مزاحمت‌های بی‌شمار لایحه بودجه برای تامین اجتماعی/ لازم نیست نگران منابع درمانِ کارگران باشند!
اولیا علی‌بیگی با انتقاد از رویکرد بودجه در قبال تامین اجتماعی می‌گوید: اگر به کارگران و بازنشستگان کمک نمی‌کنید، مزاحمت چرا؟!
به گزارش خبرنگار ایلنا، جایگاه تامین اجتماعی در لایحه بودجه ۹۸ به نسبت سال‌های قبل به مراتب افول‌یافته‌تر است؛ به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، دولت به تامین اجتماعی به مثابه‌ی گنجینه‌ای برای تامین کسری‌های منابع خود نگاه می‌کند و وظایف حاکمیتی خود را در قبال این صندوق بین‌النسلی فراموش کرده است.
اولیا علی‌بیگی (رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) نیز با تقبیح غفلتِ آگاهانه‌ی دولت، بر دو مساله اصلی در بودجه سال آتی انگشت می‌گذارد و به دولت بابت اهمال‌کاری‌های گسترده هشدار می‌دهد؛ اول پابرجا ماندن بند «و» تبصره هفت در بودجه ۹۸ و دوم گریز از پرداخت بدهی‌ها.
مجلس به نص صریح قانون پایبند باشد
این فعال کارگری می‌گوید: آنچه ما در گذشته به آن اعتراض داشتیم، این بود که خزانه دولت، محل واریز مبالغی‌ست که مربوط و متعلق به دولت است؛ یعنی منابع دولتی باید به خزانه دولت واریز شود؛ سازمان تامین اجتماعی براساس اساسنامه‌ی آن، یک سازمانِ عمومیِ غیردولتی‌ست که محل کسب منابع آن نیز دقیقاً مشخص است و لذا براساس نص صریح قانون، سازمان تامین اجتماعی دولتی نیست و نباید منابع آن به محل خزانه دولت واریز شود. ما فعالان کارگری سال گذشته به همین موضوع اعتراض داشتیم و انتظارمان این بود که لااقل مجلس شورای اسلامی که خود نهادی قانونگزار است، به نص صریح قانون پایبند باشد ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد و به نظر می‌رسد همان رویه غیرقانونی –واریز منابع درمان تامین اجتماعی به خزانه دولت- امسال نیز در حال تکرار شدن است.
دولت‌ها و نمایندگان مجلس، همواره برای تامین اجتماعی ایجاد مزاحمت کرده‌اند
وی با تاکید براینکه مجلس، هم سال گذشته و هم امسال موظف به مردود دانستن پیشنهاد دولت است؛ می‌افزاید: ما کارگران انتظار داریم دولت و مجلس، اگر کمکی به تامین اجتماعی نمی‌کنند، لااقل برای این سازمانِ عظیم که حداقل نیمی از جمعیت کشور را پوشش می‌دهد، مزاحمت به وجود نیاورند ولی در عمل می‌بینیم که دولت و مجلس، البته همه دولت‌ها و همه ادوار مجلس، همواره به نحوی از انحا موجب مزاحمت این سازمان بوده‌اند و تکالیفی را بدون تقبل پشتوانه مالی، برای این سازمان به وجود آورده‌اند و به عبارت دقیق‌تر به آن تحمیل کرده‌اند که این تکالیف متاسفانه امروزه، تامین اجتماعی را به وضعیت بحران رسانده است.
علی‌بیگی تاکید می کند: ما از دو نهاد بالادستی یعنی دولت و مجلس گله‌مندیم و بارها گفته‌ایم و بازهم می‌گوییم که اگر کمک نمی‌کنید، چرا مزاحمت؟!
باید «قدردانِ» کارگران باشند
رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار سراسر کشور با بیان اینکه بهتر بود دولت و مجلس، وضعیت این سازمان خودکفا را درک می‌کردند، می‌گوید: کارگران قبل از دریافت دستمزد، سی درصد آن را به صندوق تامین اجتماعی می‌ریزند به این امید که در دوران بازنشستگی، امنیت و آرامش داشته باشند؛ لذا دولت و مجلس باید «قدردانِ» جامعه کارگری و بازنشستگی باشند؛ چراکه بخشی از وظایف حاکمیتی را که براساس قانون اساسی و اسناد بالادستی برعهده دولت‌هاست، کارگران و بازنشستگان با ایجاد صندوق تامین اجتماعی و با استفاده از اندوخته‌هایی که در این صندوق دارند، خود مستقلاً برعهده گرفته‌اند اما متاسفانه مسئولان این موهبت را درک نمی‌کنند.
این فعال کارگری تاکید می کند: ورود به بحث منابع تامین اجتماعی و قراردادنِ بند «و» در لایحه بودجه یک اشتباه اساسی بود و بهتر بود که دولت اصلاً به این بحث ورود نمی‌کرد.
لازم نیست نگران منابع درمان تامین اجتماعی باشند
علی بیگی ادامه می‌دهد: شاید آقایان استدلال‌شان این است که «نه/بیست و هفتمِ» سهم بیمه، متعلق به درمان است و باید در بخش درمان صرف شود؛ تامین اجتماعی هم این فرضیه را قبول دارد و اگر آقایان حسابرسی دقیق انجام دهند، درمی‌یابند که تامین اجتماعی بیش از آنچه که باید برای درمان هزینه کند، در طول سال هزینه می‌کند؛ اما سازمان تامین اجتماعی ممکن است در طول ماه‌های سال، اجباراً یکسری جابجایی منابع انجام دهد که این هم به علت گرفتاری‌هایی‌ست که دولت برای سازمان ایجاد کرده و تکالیف است که ناخواسته به آن تحمیل شده اما در مجموع در طول سال، بیش از «نه/بیست و هفتم» صرف درمان می‌شود.
وی اضافه می‌کند: خودِ دولت، افرادی را سر سفره تامین اجتماعی نشانده اما منابع مالی برای آنها دیده نشده بنابراین سازمان تامین اجتماعی مجبور است به لحاظ مدیریتی، یکسری جابجایی‌ها در طول ماه‌های سال انجام بدهد تا بتواند تکالیف اولی‌تر خود مثل پرداخت مستمری‌ها را به موقع انجام دهد و نارضایتی ذینفعان و جامعه هدف را کاهش دهد اما در عمل در پایان سال اگر حسابرسی انجام شود، متوجه خواهندشد که سازمان تامین اجتماعی بیش از آنچه که باید، صرف درمانِ بیمه‌شدگان کرده و لذا نگرانی‌هایی که ادعا می‌کنند وجود دارد و استدلال‌های آقایان برای جداسازی منابع درمان از بدنه اجتماعی، از اساس بیمورد و نابجاست.
علی بیگی در پایان تاکید می کند: بند «و» اتفاق خوبی برای تامین اجتماعی نیست و بی‌تردید در ارائه خدمات باکیفیت به ذینفعان و جامعه هدف تامین اجتماعی که کارگران، بازنشستگان و خانواده‌های آنها هستند، خدشه وارد می‌نماید.
