انتقاد کارگران خودروسازی از کار مداوم در روزهای تعطیل و قراردادهای موقت/کارفرما: کار اجباری نداریم

به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگران برخی شرکت‌های خودروسازی در تماس با ایلنا از الزام به کارکردن در روزهای تعطیل ازجمله جمعه‌ها انتقاد کردند.

یکی از این کارگران می‌گوید: در طول هفته، تنها جمعه را برای بودن در کنار خانواده و وقت سپری کردن با آنها داریم، اما الزام به حضور در محل کار، این امکان را از ما سلب کرده‌است. این را در نظر بگیرید که در برخی قسمت‌ها، در روز تعطیل هیچ کاری برای انجام دادن نیست ولی بازهم مجبوریم سر کار حاضر شویم.

این کارگر می‌گوید: در قراردادمان آمده که هر وقت شرکت «نیاز» داشت باید کارگر در روز تعطیل در محل کار حاضر شود. این الزام به حضور به شرط نیاز است نه اینکه به صورت یک روال عادی دربیاید.

ماده 62 قانون کار مربوط به حق استفاده از تعطیلات است؛ براساس این ماده قانونی، روز جمعه، روز تعطیل هفتگی کارگران با استفاده از مزد است؛ اما تبصره یک همین ماده قانون این احتمال را پیش بینی کرده که در برخی مشاغل ممکن است نیاز به کار در روز تعطیل باشد:

در امور مربوط به خدمات عمومی نظیر آب، برق، اتوبوسرانی یا در کارگاه‌هایی که حسب نوع یا ضرورت کار و یا توافق طرفین، به طور مستمر روز دیگری برای تعطیل تعیین شود همان روز در حکم روز تعطیل هفتگی خواهد بود و به هر حال تعطیل یک روز معین در هفته اجباری است.

کارگرانی که به هر عنوان به این ترتیب روزهای جمعه کار می‌کنند، در مقابل عدم استفاده از تعطیل روز جمعه چهل درصد اضافه بر مزد دریافت خواهند کرد.

بحث کارگران برخی از شرکت‌های خودروسازی، «اضافه مزد» نیست؛ آنها می‌گویند از نداشتن تعطیلات خسته‌ایم و شرکت ما را مجبور می‌کند که مدام جمعه‌ها سرکار بیاییم.

در این‌باره یکی از کارفرمایان خودروساز به ایلنا می‌گوید: برای کار در روزهای تعطیل، اجباری در کار نیست؛ براساس رضایت پرسنل، لیست تهیه می‌شود و براساس آن لیست، برای روزهای تعطیل، شیفت گذاشته می‌شود؛ در واقع همه چیز طبق قانون کار است و کارِ اجباری نداریم.

مساله دیگری که انتقاد کارگران خودروساز را موجب شده، موقت بودن قراردادهای شغلی‌ست. آنها می‌گویند نه تنها قراردادهایمان موقت است بلکه زمان آن نیز دل‌بخواهی‌ست؛ برخی قرارداد یک ساله دارند اما با برخی شش ماهه و حتی سه ماهه قرارداد می‌بندند.

به اعتقاد این کارگران، این تنوع قراردادها، نوعی از تبعیض است که کارگران را در دسته‌های مختلف با ضریب امنیت شغلی مختلف دسته‌بندی می‌کند.

یکی از کارگران خودروسازی که سال بعد قرار است بازنشست شود، می‌گوید: کار ما کارگران خودروساز دائم است و قرار نیست تعطیل شود، به عبارتی کارگاه دائمی است؛ پس چرا کارفرماها به قانون تمکین نمی‌کنند و براساس ماده هفت قانون کار، با ما قرارداد دائم نمی بندند؟

کارفرمای یکی از شرکت‌های خودروساز در این رابطه نیز می‌گوید: مدت زمان قراردادهای کارگران براساس یکسری آیتم‌ها کنترل می‌شود؛ این آیتم‌ها براساس قوانین داخلی شرکت و قانون کار تنظیم شده‌است.

او حُسن عملکرد، نحوه‌ی رفت و آمد و تعامل با همکاران و مدیر را از مجموعه این آیتم‌ها می‌داند و تاکید می‌کند که این آیتم‌ها در قراردادها آمده و کارگران از روز اولِ کار با این قوانین آشنا هستند.