رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی مریوان و سروآباد:
کولبران شرایط بیمه شدن را ندارند/ نمایندگان ملت برای ایجاد صنایع و زیرساخت‌ها تامین اعتبار کنند
میکائیل صدیقی گفت: طیف وسیعی از بیکاران از کارگران ساختمانی گرفته تا فارغ‌التحصیلان دانشگاهی بیکار، کولبری می‌کنند؛ لذا نمی‌توان از بیمه کردن آنها به عنوان یک اصلاحِ شدنی و پایدار سخن گفت.
میکائیل صدیقی (رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی مریوان و سروآباد) در گفتگو با خبرنگار ایلنا در واکنش به اظهارات رسول خضری (نماینده مجلس) که از بیمه شدن ۷۰۰ کولبر سخن گفته بود؛ اظهار داشت: کولبری شغل نیست؛ بیمه کردن ترفندی است که می‌خواهند به وسیله آن، این راه ارتزاق غیررسمی و پرخطر را به عنوان یک شغل معرفی کنند و این به هیچ وجه صحیح نیست.
وی با بیان اینکه طیف وسیعی از بیکاران از روی ناچاری برای امرار معاش کول می‌برند؛ افزود: تعداد زیادی از کولبران، کارگران ساختمانی فصلی هستند که در زمان بیکاری و رکود، کولبری می‌کنند، حتی میان آنها استادکاران ساختمانی هم دیده می‌شود. برخی دیگر، فارغ‌التحصیلان بیکار دانشگاهی هستند؛ حتی سالمندانی در سن بازنشستگی، کولبری می‌کنند؛ حالا شما حساب کنید چطور این طیف وسیع می‌توانند شرایط بیمه شدن را داشته باشند.
این فعال کارگری تاکید کرد: پرخطر بودن این شغل واضح و محرز است؛ کولبر کودک یا کهنسال در زمستان پربرف به کوه می‌زند و دچار حادثه می‌شود؛ اعضای بدنش را از دست می‌دهد؛ چطور بیمه می‌تواند جبران این خسارات جانی باشد.
صدیقی با اشاره به اظهارات خضری مبنی بر اختیاری بودن بیمه کولبران گفت: مگر یک کولبر چقدر درآمد دارد که بتواند سهم بیمه خودش را بپردازد؟ حتی اگر تعداد معدودی از کولبران، شرایط بیمه شدن را داشته باشند، توانایی پرداخت حق بیمه را ندارند.
وی با بیان اینکه در استانهای مرزی واحدهای تولیدی و صنعتی فعالیت چندانی ندارند؛ گفت: شاخص‌های توسعه‌ای نشان می‌دهد استانهای مرزی از حیث محرومیت، در بالا‌ترین رده‌ها هستند؛ نه تنها صنعت، وجود ندارد؛ بلکه زیرساخت‌هایی مثل جاده و راه نیز وضعیت مناسب ندارد؛ بهتر است نمایندگان مجلس به جای تامین اعتبار برای طرح نامشخص و بی‌بازده‌ای مثل بیمه کولبران، برای ایجاد زیرساخت‌ها و صنایع در مناطق مرزی، تامین اعتبار کنند.
صدیقی در پایان تصریح کرد: اگر مشاغل پایدار و تحت پوشش قانون کار در استانهای مرزی وجود داشته باشد، هیچ کس سراغ کولبری نمی‌رود؛ بنابراین باید به ریشه‌ها پرداخت؛ نه اینکه صورت مساله را به صورت ناقص پاک کرد.
