ضرورت توجه I.L.O به آموزش‌های فنی کارگران

«غلامرضا عباسی» رئیس هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری ایران و یکی از اعضای هیات اعزامی کارگران ایرانی به یکصدو پنجمین کنفرانس سالیانه سازمان جهانی کار روز گذشته در برابر اعضای حاضر  در این کنفرانس به ایراد سخنرانی پرداخت که متن کامل آن به شرح ذیل است.

اکنون جهان در شرایط نه صلح کامل و نه جنگ کامل است؛ سالهاست ایده دهکده جهانی ، جهانی شده و پیشرفتهای شگرفی در زمینه تکنولوژی اطلاعات رقم خورده است ولی تضارب عقاید گوناگون در کنار بی پروائی برخی کشورها برای تثبیت قدرت ، باعث شده است بسیاری از کشورهای جهان سوم ، بدلیل حجم تفکر سلطه طلبی محض ، آماج وحشی گری های افراطی شده و در این فضای بسیار سنگین که جان انسانها در سرزمین های خودشان و در سرزمینهایی که به امید استمرار حیات به آن پناه برده اند به خطر نیفتد و روزی نیست که در ظاهر صلح آمیز جهان خون صدها نفر بیگناه ، به زمین ریخته نشود.

در حال حاضر حقوق بشر به شدت تهدید شده و رکود اقتصاد گسترش یافته و اشتغال موجود هم از بین رفته است ، حیات انسانها حتی برای معاش یک دلار در روز هم در مخاطره است لذا در این فضا تصمیم داریم موازین کار شایسته ، آینده کار، ساماندهی توصیه نامه های مرتبط به پناهجویان جنگ و بسیاری از مواردیکه می تواند جزو پایه های حمایت های اجتماعی تلقی شود را ساماندهی کنیم .

ریاست محترم؛ اساسا" اجرای استراتژی های حمایت کننده حقوق بشر در مقابل استراتژی های سلطه گری شاید غیرممکن باشد . در این شرایط با دو مفهوم جدا از هم حقوق بشر که در یک جا تقدیس می شود و در جای دیگر توجهی به آن نمی شود روبرو هستیم. چشم انداز 2030 با پارامترهایی که حقوق بنیادین کار و ریشه کنی فقر و تنگدستی را با رشد 7 درصدی اقتصاد توام می کند و به عبارتی کار شایسته واقعی را در سطح جهان می تواند احیا کند گرچه بسیار زیبا و قابل تحسین است ولی به شدت سخت و دشوار است .

روند گفتمان کنفرانس چه در گزارشات رئیس و مدیرکل و چه در مباحث مرتبط با کمیته ها مؤید این نکات است که جهت کمک به توسعه پایدار با نگرش زیست محیطی، نیاز به اقتصادی مبتنی بر توزیع عادلانه منابع در سطح جهان داریم ، اقتصادی که رشد آن ، خواهد توانست اشتغال و کار شایسته را  برای همه انسانها در اقصی نقاط جهان برقرار نماید.

بدین منظور لازم است حقوق ملت ها در محدوده سرزمینی شان مورد تعارض قرار نگیرد . خیلی از کارگران بدلیل حصرهای سیاسی و رکود اقتصادی ناشی از آن ، بیکار شده اند و معیشتشان به خطر افتاده است . مصداق کارگران تحریم شده ، کارگران ایرانی اند که بدلیل نگرش های بدبینانه اول سلطه گر، سالهاست که در رنج و عذاب هستند .

اگر جهان ، خوب نظاره کند کم نیستند انسانهایی که، در عصر ارتقاء امید به زندگی -  که به دلیل پیشرفت های علمی اتفاق افتاده است – حتی سرپناهی برای خواب شبانگاهی ندارند آنها در سرزمینهای بیگانه بعنوان مزاحم نگریسته می شوند تحت این شرایط طبیعی است پیچیده باشد که بگوئیم چگونه ILO در خصوص عدالت اجتماعی برای جهانی شدن عادلانه می تواند موضوع را به راحتی دنبال کند و یا کار شایسته را برای گذار از جنگ به صلح نهادینه نماید .آیا برای عدالت اجتماعی در جهان امروز ، ارزیابی مثبتی داریم ؟ اصولا حقوق کار در صلح ، با چالش های جدی مواجه است . نزاع سرمایه و کار که بحثی ریشه دار و قدیمی است همچنان در بسیاری از کشورها که در صلح نسبی به سر می برند وجود دارد و در حال حاضر در سطح جهان حمایت های اجتماعی، اشتغال ، گفتگوهای اجتماعی بدلیل بحران های اقتصادی ناشی از آشوبهای سیاسی، روند مطلوبی ندارند پس اگر می خواهیم کار شایسته را در زنجیره جهانی تأمین به کل جهان تسری دهیم چه بسا بهتر باشد ابتدا صلح را گسترش داده و از این طریق با ایجاد ثبات نسبی  امنیت در جوامع به کاهش رکود اقتصادی و ایجاد رونق امیدوار باشیم . رونق اقتصادی باعث اشتغال و ارتقای سطح معیشتی مردم و در نهایت ارتقاء حقوق بنیادین کار خواهد شد .

نمایندگان محترم کارگری، نکته ای هم لازم است ذکر شود که بیشتر تمرینی برای توانمندی ماست . این نکته حاوی این مطلب است که کارگران تنها از طریق ارتقاء سطح آموزشهای مهارتی می توانند جایگاه اشتغال خود را در مشاغل شناور جهانی - که به واسطه انتقال تکنولوژی که از طریق شرکتهای چند ملیتی اتفاق می افتد - حفظ کنند. گرچه خلاقیت و نو آوری کارآفرینان بویژه در جهان سوم باعث ابداعاتی می شود و مثل سنگری در مقابل هجوم مفهوم سرمایه داری در صیانت از کارگران عمل می کند ولی ILO باید ترتیبی اتخاذ نماید که گذشته از ارتقاءآموزشهای فنی به نمایندگان کارگری ، بستری نیز برای سیاستگذاری آموزشهای مهارتی در تمامی حوزه های تولیدی – خدماتی و کشاورزی در سطح جهان ایجاد کند . مهاجرت ها بدلیل اشتغال نه جنگ، در بعضی از سرزمینها، اجتناب ناپذیر است ولی با  بواسطه مهارت آموزی می توان مخاطرات ناشی از مهاجرت های تحقیر آمیز را کاست و شاید ارزش کارآفرینی حمایت شده از سوی دولت ها با ارائه خدمات فنی ILO ، برای افراد بومی یک منطقه بویژه در صنایع کوچک و بخش کشاورزی بسیار پراهمیت بوده و جلو مهاجرت های کار را سد کند .

ما باید دنبال روشهایی باشیم که هرکس در محل و منطقه خود بتواند سازو کار معیشتی خانواده اش را بدون دغدغه فراهم نماید.

آینده کار که در اجلاس سال گذشته از سوی دبیرکل محترم به عنوان ابتکار سده اعلام شد تحولات کار را زیر ذره بین برده است . مسئولیت مهم ILO و دولت ها و بطور کلی شرکاء اجتماعی این است که تحولات کار را ، در سطوح ملی منطقه ای و بیم المللی طوری هدایت کنند تا تعادلی بر توزیع درآمد بوجود آید تا حمایت های اجتماعی همه جانبه گسترش یابد و بدیهی است با این روش ، عدالت اجتماعی گسترش خواهد یافت . این مسیر صعب العبور ، با دینامیک بسیار پرتوان مشورت و همکاری های گروهی اعم از دولت – کارفرما – کارگر و متخصصان قابل عبور خواهد بود.