در قالب نامه‌ای مطرح شد؛
درخواست رئیس «اتحادیه‌ی کارگران صنعت خودروسازی ایران» از رئیس «فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری» برای برخورد قاطع مجامع بین المللی با دولت آمریکا
رئیس اتحادیه‌ی کارگران صنعت خودروسازی ایران با ارسال نامه‌ای به دبیرکل فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری با اشاره به همه گیری شیوع کرونا در ایران و فشار تحریم‌های چند جانبه بر اقتصاد این کشور، یادآور شد که منافع یک جریان مشخص در آمریکا بر مسئولیت‌پذیری بین‌المللی ترجیح داده شده است.
به گزارش ایلنا، متن نامه مجتبی حاجی زاده به جورج ماورریکوس که رونوشتی از آن به علیرضا محجوب، دبیرکل کنفدراسیون عالی کارگران جمهوری اسلامی ایران، تئودور آدهانوم قبریسوس، دبیرکل سازمان جهانی بهداشت، میچل باچله، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد و کمیساریای عالی حقوق بشر و پیتر ماور، ریاست کمیته بین المللی صلیب سرخ جهانی ارسال شده، به این شرح است:
احترامأ، یازدهم اردیبهشت ماه روز همبستگی بین المللی طبقه‌ی کارگر را به همه زحمتکشان عرصه کار و تولید، در سراسر جهان تبریک می‌گوئیم و به استحضار می‌رسانیم که در هزاره جدید، کارگران با دو دشمن وحشتناک روبرو هستند، اول کسانی که قانون را زیر پا می‌گذارند، و دوم کسانی که این قانون‌شکنی را می‌بینند ولی سکوت می‌کنند.
وجود امنیت فردی و اجتماعی حق مسلم همه انسانها در جوامع بشری است و دولتها نیز مکلف به تأمین و برقراری و حفظ آن هستند.
ضریب اعتماد و اطمینان کارگران به جوامع بین المللی با توزیع عادلانه منابع (ثروت) و ایجاد فرصت‌های برابر و تساوی در برخورداری از آن‌ها معنا و مفهوم پیدا می‌کند.
و آنچه باید مورد توجه قرار گیرد این است که در شرایط دشوار، مانند پدیده‌های شدید طبیعی، جنگ ها، بلایا، همه گیری ها، این کارگران هستند که در خط مقدم خطر قرار دارند.
کارگران ملزم به پرداخت قیمت اثرات همه گیر در سلامتی و حقوق کار خود هستند، تا دولتها و شرکتهای تجاری بزرگ، و چند ملیتی بتوانند از سودآوری آن‌ها برای خودشان اطمینان حاصل کنند.
در شرایطی که شیوع ویروس کرونا در جهان میلیونها کارگر را مورد تهدید قرارداده است، شاهد آن هستیم که کارفرمایان دولتی و خصوصی به منظور تعمیم اقدامات ضد کارگری از همه تاکتیک‌ها و سوءاستفاده از این بیماری همه گیر استفاده کرده و دست به اخراج، تعدیل و تعلیق میلیونها کارگر از ابتدای شیوع این ویروس مرگبار تا به حال زده اند.
در جهان امروز که شاید برای اولین بار در تاریخ، همگی ما به عنوان اعضای خانواده بزرگ بشری، از رنگ، نژاد، زبان، جنس، ملیت و عقاید مختلف، با بحرانی به وسعت کل کره زمین، مواجه هستیم و فارغ از تفاوتهای ظاهریمان، دردی مشترک را تجربه می‌کنیم، این فرصت را داریم تا در مقابله با وسیعترین و همه‌گیرترین پاندمی تاریخ، معنی دارترین و گسترده‌ترین همکاری مشترک انسانی را رقم زده، و با نیروی محدودیت ناپذیر و بدون مرز «عشق» قلبهایمان را به یکدیگر متصل کنیم تا تجربه حرکتی جمعی که برای اولین بار مرزهایش کل جهان هستی میباشد، و زمان و مکان و زبانش به هیچ دین، فرقه و گروه خاصی جز انسان تعلق ندارد بهم پیوند زده شود.
با شیوع سریع و مرگبار ویروس کرونا در دنیا، که نمونه ایی کم سابقه از همه‌گیری جهانی یک بیماری در تاریخ بشر را به نمایش گذاشته، و کل اقشار مختلف دنیا را درگیر کرده است، هستند دولتهایی که هنوز در قرن بیست‌ویکم همچون قرون وسطی، پشت هر حادثه ناگوار، نقش‌آفرینی می‌کنند. در چنین موقعیتی سرنوشت هیچ ملتی از دیگران به کلی جدا نیست.
شیوع سریع بیماری کرونا دردنیا، صدمه‌هایی به سلامتی و امنیت روانی مردم بالاخص کارگران وارد کرده است، و در اقتصاد جهانی نشان می‌دهد که کشورهای مختلف نمی‌توانند نسبت به «بحران» در یک نقطه خاص از جهان بی‌تفاوت باشند. نژادپرستی افراطی، و مسائلی از این دست، نیازمند تغییر الگوی سیاست‌ورزی در سطح بین‌المللی و «مسئولیت‌پذیری جهانی» است."
امروزه همه انسانها در بیم و هراس نسبت به آینده به سر می‌برند، آینده‌ای که به لحاظ همه‌ی وجوه حیات بشر از سلامت تا کسب و کار و حتی روابط اجتماعی و سبک زندگی در معرض تهدید قرار گرفته است، و هرگز به این اندازه نامطمئن و غیرقابل پیش بینی نبوده است، توزیع به شدت نابرابر امکانات آموزشی، اقتصادی، بهداشتی و درمانی در سطح جهان قرار گرفته و بسیاری ازکارگران کشورها از معضلات مربوط به فقرآموزشی و بهداشت فردی رنج می‌برند، و ما نمی‌توانیم سهم سیاست‌های جهانی در تداوم موارد ذکر شده و توسعه‌نیافتگی کارگران را در بسیاری از کشورها را نادیده بگیریم، یقینأ موفقیت ما در این مبارزه احتمالأ طولانی، در گرو نزدیکی روحی و قلبی همه کارگران جهان است.
«دفاع بین المللی» نوع بشر، بی‌همراهی همه دولتها و تشکلات واتحادیه‌های کارگری صنفی و مدنی پیروز نخواهد شد.
امروزه برخلاف سربازان ارتش‌های مختلف «سربازان بشریت» با رزم جامه‌ای یکسان و یک رنگ، بلکه بی‌رنگ و بدون تعلق به یک کشور، در سراسر کره زمین جامه‌ی سپید پوشیده و به جنگ دشمن بشریت رفته‌اند، و با فداکاری و از خودگذشتگی در حال مبارزه با آن هستند، در این رزم مشترک، همه ما در یک جبهه هستیم، همه ما خواهان پیروزی نوع انسان بر دشمن مشترک یعنی این ویروس مرگبار هستیم، دشمن مشترکی که برخلاف برخی موضوعات دیگر هیچ اختلاف نظری در خصوص ماهیت آن، تعریف آن و اثرات مخرب آن برای بشریت وجود ندارد.
در این شرایط دولتها وظیفه اصلی ارائه خدمات بهداشت عمومی رایگان، با کیفیت بالا و مدرن را داشته و باید جلوی حدس و گمان‌های سرمایه داران گرفته شود، و مسئولیت ممنوعیت اخراج، تعدیل، تعلیق وکاهش حق و حقوق کارگران را به عهده بگیرند، با این حال شاهد این موضوع هستیم که حقوق کارگرانی که در خط مقدم مبارزه با کرونا ویروس قرار دارند، نیز نقض می‌شود، آن‌ها که به دلیل کمبود نیروی انسانی متخصص و همچنین نداشتن زیر ساختارهای بهداشت عمومی کار تا حد زیادی در معرض خطر این ویروس قرار گرفته‌اند.
«اتحادیه‌ی کارگران صنعت خودروسازی ایران» به نمایندگی از کارگران این صنعت بزرگ سر تعظیم برای کلیه کارگران بخش‌های بهداشت در سراسر جهان، که مبارزه‌ای قهرمانانه برای معالجه با بیماران درگیر «کووید - ۱۹» دارند، فرود آورده و آرزوی سلامتی و تندرستی برای یکا یک آن عزیزان را دارد.
در این روزها که گسترش ویروس کرونا موجب شده است سلامت و حتی موجودیت «نوع انسان» فارغ از نژاد، ملیت، جنسیت یا دیانت مورد تهدید قرار گیرد، موقعیت مناسبی است تا بر سر دردهای مشترک و اصول انسانی بیشتر اندیشیده شود.
ولی نظاره‌گر این موضوع مهم هستیم که مستکبران بالاخص دولت استکباری آمریکا که توانمندی و نیرومندی خودشان را با خون و رنج مردم و کارگران در گستره جهان هستی بدست آورده، ماهیت استثمارگری خودشان را بیشتر از قبل به نمایش گذاشته است.
جمهوری اسلامی ایران، امروز در حالی با بحران ویروس کرونا روبرواست که کشورها و شرکتهای مختلف تجاری به علت ترس از دولت جهان خوار آمریکا از مبادله با ایران سر باز می‌زنند، به همین دلیل، توانمندی کشور ایران برای تهیه زیرساخت‌های بهداشتی، درمانی و بیمارستانی لازم برای مبارزه با این بیماری کاهش یافته و امکانات این کشور برای تهیه نیازهای دارویی و بهداشتی و درمانی محدود شده است.
چنین مواجهه‌ای با ایران، ذیل سیاست‌هایی صورت می‌گیرد که در آن نه منافع جهانی، که منافع یک جریان مشخص در آمریکا را بر «مسئولیت‌پذیری بین المللی» ترجیح داده شده است.
امروزه ما برای غلبه بر بحران بوجود آمده، نیازمند سیاستمدارانی در جهان هستیم که متوجه باشند، تامین منافع مردم و کارگران دنیا جز از مسیر «مسئولیت‌پذیری جهانی» میسر نخواهد شد.
جای بسی تأسف است در زمانه‌ای که گروه تروریستی داعش، منطقه خاورمیانه را دستخوش افکار افراطی و اعمال جنایتکارانه خود قرار داده بود، سیاستمداران و جلادان آمریکایی با ترور موثرترین افراد در مبارزه با این گروه جنایتکار و جهان پهلوان نابودی داعش (سپهبد سردار قاسم سلیمانی و همرزمانش) هدیه‌ای بزرگ تقدیم این گروه تروریستی کرد.
اکنون مردم ایران، علاوه بر بحران جهانی ناشی از هجوم ویروس کرونا، تحت بی‌رحمانه‌ترین تروریسم اقتصادی آمریکا درتاریخ قرار گرفته اند.
دولت ایالات متحده آمریکا پس از خروج غیرقانونی از برجام تاکنون بیش از یکصد اقدام تحریمی علیه مردم ایران خصوصأ صنعت خودروسازی این کشورکه متشکل از میلیونها کارگر زحمتکش در این صنعت میباشد اعمال کرده است، که نتیجه آن صدها میلیارد دلار خسارت مستقیم به اقتصاد مردم و کارگران ایران بوده است، زورگویهای دولت آمریکا موجب شده است افراد زیادی از کارگران ایران، سلامتی، کار و درآمد خود را از دست بدهند.
در این شرایط که یک «همه گیری خطرناک جهانی»، تهران و پاریس و لندن و واشنگتن ودهلی و…را در برگرفته است، هرگونه سیاست کوته‌بینانه و خصمانه‌ای که بخواهد موجب تضعیف نظام پزشکی و محدویت منابع مالی در مدیریت بحران در ایران شود، تاثیر مستقیم بر روند مبارزه با این همه گیری در سایر کشورها خواهد داشت.
آیا مردم وکارگران دنیا می‌پذیرند که این فشارهای ظالمانه به نام آن‌ها، با رأی آن‌ها، و با مالیات آن‌ها بر کارگران و مردم ایران تحمیل شود؟ آیا عجیب نیست که حتی در چنین زمانه‌ای، فشار و تحریم و ظلم تعطیل نشود؟
«کووید-۱۹» به معنای واقعی کلمه یک موضوع مرگ و زندگی برای همه کشورها میباشد، و شکست آن یک وظیفه جهانی است.
اکنون زمان آن است که عدالت خواهان، کارگران زحمتکش، کلیه اتحادیه‌های کارگری و تشکلات صنفی و مدنی کل دنیا در شرایطی که همه انسانها در معرض خطر این ویروس ویرانگر و جهانگیر قرار گرفته‌اند و طعم تلخ نگرانی از آینده خود و عزیزان‌شان را حس می‌کنند، و می‌دانند که پیروزی در جنگ با این ویروس تنها زمانی ممکن است که همه کشورها دراین نبرد پیروز شوند و حتی یک کشور آلوده به ویروس باقی نمانده باشد، با تکیه بر قوانین سازمان ملل متحد، حقوق بشر، سازمان بین المللی کار و بهداشت جهانی به کمک مردم وکارگران جمهوری اسلامی ایران آمده تا با صدایی بلند بر سر مستکبران کاخ سفید و همدستان مرتجع آن‌هادر سراسر عالم هستی فریاد زده شود، و از آن‌ها در برابر این اقدامات خصمانه پاسخ بخواهند.
ایران یکی از کهن‌ترین کشورهای جهان است که خود بنیان‌گذار تمدنی فراگیر میباشد، و در تاریخ پر فراز و نشیب خود به ایفای نقش‌های گوناگونی در صحنه نظام بین الملل پرداخته است، و از قدیم الایام بر روی عرصه بین الملل تأثیرگذار بوده است.
ایران در حوزه‌های مختلف قدرت، از جمعیت تا مساحت، منابع و موقعیت جغرافیایی دارای توانایی‌های زیادی است که آن را به کشوری مؤثر در منطقه خاورمیانه تبدیل کرده است، این پارامترهای قدرتی باعث می‌شود تا این کشور به عنوان یک قدرت هژمونی منطقه‌ای مطرح باشد.
ولی باید به این نکته ظریف و مهم توجه نمود که عملاً ایرانیان در تاریخ طولانی خود، عمدتاً ملتی صلح طلب بوده‌اند و هرگز جنگی را خود شروع نکرده‌اند و بلکه در مقابل، همواره قربانی تجاوز همسایگان و بیگانگان بوده‌اند.
در «اصل یکصد و پنجاه و چهارم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران»، سعادت انسان را در کل جامعه بشری آرمان خود می‌داند و استقلال و آزادی و حکومت حق و عدل را حق همه مردم جهان می‌شناسد، بنابراین در عین خودداری کامل از هر گونه دخالت در امور داخلی ملتهای دیگر، از مبارزه حق طلبانه مستضعفین در برابر مستکبرین در هر نقطه از جهان حمایت می‌کند.
ولی در مقابل، سیاست دولت استعمارگر آمریکا تاکنون با ابزار فشار و تهدید حداکثری در مقابل ایران موفق نبوده است و نمی‌تواند تغییری را در رفتار جمهوری اسلامی ایران ایجاد کند، سیاست چوب و چماق و به تعبیری تحریم کشورهایی که با ایران مراودات سیاسی، اقتصادی، بهداشتی و…داشته‌اند هم باعث شده است، تا چهره نامناسبی از دولت آمریکا در مقابل چشمان مردم و کارگران جهان ترسیم شود، خباثت دولت گردنکش آمریکا آنجا بیشتر هویدا می‌شود که به تقلب استراتژیک تبلیغاتی دست زده و از کلمه «تحریم» که استفاده از آن مختص سازمانهای بین المللی است، برای هراس دیگر کشورها نسبت به ایران استفاده کرده است، دولت زورگو و قدرت طلب آمریکا با تهدید مالی کشورهای دیگر در خصوص روابطشان با ایران، «بدون هیچ مجوزی از مراجع و سازمانهای بین المللی نسبت به این کشور اقدام کرده است» همه کشورها براساس رهیافت‌های روابط بین الملل در سیاست خارجی خود متأثر از دو متغیر عمده می‌باشند.
متغیر غیرمادی یا ذهنی که در واقع همان باورها، هنجارها و دیدگاه‌های مردم کشورها میباشد و متغیر مادی یا عینی که بوجود آورنده شرایط نظام‌مند یا سیستمی هستند، و در موارد مختلف بوجود آورنده احتمالی محدودیت‌ها و فرصت‌ها می‌باشند.
طنز تلخ تاریخ دقیقا از همین جا شروع می‌شود، از جایی که انسانیت قربانی سیاست می‌شود، و نکته جالب توجه اینکه تمام نهادها و سازمانهای بین المللی در این خصوص و بالاخص ماجرای ویروس کرونا درایران و دیگر کشورها چشمان خود را بسته‌اند وخودشان را به خوابی عمیق زده‌اند، خوابی که به نظر می‌رسد فعلا به بیداری ختم نشود.
گویا آن‌ها وقتی اخبار ویروس کرونا را در جهان می‌شنوند، شبکه را عوض کرده و ترجیح می‌دهند آهنگ‌های آرام گوش کنند و از دنیا لذت ببرند، به نظر می‌رسد سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری و بین المللی فقط برای طیف خاصی از سرمایه داران و دولتهای مرتجع دنیا تشکیل شده است، و مسئولین ذی صلاح در مجامع جهانی تصمیم گرفته‌اند برای چند صباحی مسئله اول دنیا که مبارزه همه گیر با ویروس کرونا میباشد را حذف کنند، تا مجبور نشوند بخوانند و ببیند و جوابگو باشند که این ویروس در دنیا چه می‌کند، مجامع بین المللی تبدیل به آدم چاقی شده‌اند که روبروی یک تلویزیون بزرگ نشسته است و در حال بالا و پایین کردن شبکه‌ها هستند و از هر شبکه‌ای که خوششان نمی‌آید به سرعت از آن می‌گذرند.
منافع دولتهای استکباری باعث شده، تا مجامع بین المللی و حقوق بشری که گاهی صدای «وا انسانهای» آن‌هاگوش جهان را کر می‌کرد، الان در برابر اقدام خصمانه دولت آمریکا نسبت به ایران سکوت کنند.
در چنین شرایطی سازمانها و نهادهای بین المللی بیشتر شبیه یک اعلامیه است و نه بیشتر، اعلامیه‌ای که آن هم برای همه آدم‌های روی زمین نیست، بلکه این اعلامیه‌ها فقط برای برخی از دولتها و انسانهای خاص دنیا میباشد.
می‌دانیم و می‌دانید که دولت ایالات متحده آمریکا با رأی اکثریت مردم انتخاب شده است، بنابراین حاکمیتی که اعمال می‌کنند، چیزی بیشتر از نمایندگی مردم آمریکا در مدیریت آن کشور است، بنابراین برای حکام دولت آمریکا باید مهم باشد که اراده‌ی مردم خودشان را پاس بدارند و هرکاری که انجام می‌دهند، براساس اراده و خواست مردم و کارگران باشد.
در این رابطه، اولین چیزی که مردم و کارگران ایالات متحده آمریکا می‌خواهند، حاکمیت قانون و محترم نگه داشتن قوانین بین المللی و قانون اساسی کشورشان است.
«اتحادیه‌ی کارگران صنعت خودروسازی جمهوری اسلامی ایران» بعنوان یکی از بزرگترین تشکلات کارگری غیرسیاسی و غیردولتی که زیر نظر «کنفدراسیون عالی کارگران ایران» تاسیس و مشغول به کار میباشد، ضمن تشکر از کلیه زحمات «فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری»، درخواست می‌کنیم، از آنجا که شناسایی حیثیت و کرامت ذاتی تمام اعضاء خانواده بشری و حقوق برابر و سلب ناپذیر آن‌ها بر اساس آزادی، عدالت و صلح در جهان است، و مردمان ملل متحد، ایمان خود را به حقوق اساسی بشر و حیثیت و کرامت و ارزش تمام اقشار جوامع بین‌المللی و برابری حقوق مردان و زنان، را در منشور ملل متحد اعلا م نموده‌اند، باید عزم خود را جزم نموده تا به پیشرفت اجتماعی دنیا یاری داده شود، و نمایندگان کارگران موظف هستند در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار (ILO) که با حضور عالی‌ترین مقامات از کشورهای عضو این سازمان برگزار می‌شود و مهمترین رویداد بین المللی در حوزه روابط کار میباشد، با وحدت و همبستگی صدای مظلومیت ملت و کارگران ایران را به گوش جهانیان رسانده تا بهترین اوضاع زندگی درپرتو آزادی فزاینده برای کلیه کارگران زحمتکش دنیا به وجود آید.
و توقع ما از تمام دولتها، مردم آزادی خواه، اتحادیه‌های کارگری و سازمانهای بین‌المللی دنیا این است، تا در این شرایط سخت در راه مبارزه با ویروس منحوس کرونا از هیچ کوششی دریغ نکرده و همکاریهای لازم با مردم و کارگران ایران را داشته باشند، تا در آینده روسیاهه تاریخ نشوند.
در این خصوص خواستار برخورد قاطع مجامع بین المللی درخصوص رفتاردوگانه دولت ایالات متحده آمریکا با ایران و لغو تمامی ابزارهای فشار و تحریم‌ها برعلیه این کشور هستیم.
در پایان «اتحادیه‌ی کارگران صنعت خودروسازی ایران» آمادگی لازم نسبت به همکاری و تبادل اطلاعات با کلیه اتحادیه‌های کارگری، تشکلات صنفی و مدنی، سازمانها و نهادهای بین المللی و استفاده از تجربیات کاری طرفین در شرایط بحران، خصوصأ مبارزه با بیماری اپیدمی شده و مرگبار ویروس کرونا را اعلام می‌نمائیم.
