گزارشی از دومین روز جشنواره موسیقی فجر:
آرامش رودکی با لالایی‌های درکسلر / صدابرداری نامناسب ایوان شمس
ایوان شمس باتوجه به وضعیت سالن و صدابرداری‌اش، به هیچ وجه استانداردهای مناسب برای اجرای یک موسیقی کلاسیک را ندارد. بی‌نظمی‌ها و صداهای مسئولان سالن نیز تماشاگران را آزار می‌داد.
شنبه(۲۵ بهمن) سه کنسرت از بخش استعدادهای درخشان در جشنواره موسیقی فجر اجرا شد. در این بخش دونوازی ویولنسل و پیانو(مهگل طاهری زمانی)، دونوازی ویلن و پیانو(امین مجدم‌زاده) و تکنوازی پیانو(مریم صوفی سیاوش) از ساعت ۱۵ در تالار رودکی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ در اولین اجرای روز دوم، مهگل طاهر زمانی با همراهی آوا تهرانی(پیانو)، قطعه‌ی Hungarian raphsody popper را اجرا کرد و پس از آن نیز با پیانو نوازی کیمیا محمدی، موومان اول سوییت شوبرت اجرا شد.
راپسودی عنوانیست(بی‌اشارتی به فرمی ویژه در موسیقی) در قرن ۱۹ و ۲۰ برای اثری با یک موومان که مداوم با الهامی رمانتیک ارائه می‌شود و درنتیجه آهنگساز احتمالا‌ً تصور و تخیل خود را نمی‌‌شناخته و از ذهنش از پیش متمرکز نبوده است.
اجرای اول مهگل طاهر زمانی به‌طور مشخصی همراه با شناخت درستی از قطعه همراه بود و این نوازنده که از سال ۸۹ وارد هنرستان موسیقی شد را می‌توان به معنای واقعی استعداد درخشان دانست.
امین مجدم‌زاده(ویولن) دومین اجرای استعدادهای درخشان را با همراهی کیمیا محمدی(پیانو) روی صحنه آورد. در این اجرا کاپریس ۱۳ پاگانینی، سونات سل ماژور ویولن و پیانو از موتسات و قطعه نیگان از ارنست بلاک اجرا شد.
مجدم‌زاده که سابقه فعالیت با ارکستر پارسیان، ارکستر نیلپر، ارکستر باروک و ارکستر صدا و سیما را دارد، توانست اجرای قابل قبولی را ارائه کند و همراهی کیمیا محمدی نیز توانست به کیفیت بیشتر اجرا کمک کرد.
در آخرین اجرای بخش استعدادهای درخشان، مریم صوفی سیاوش، چهار قطعه برای پیانو را اجرا کرد. اولین قطعه پرلود فوگ شماه چهار از باخ در دو دیز مینور بود و پس از آن سونات شماره ۱۲ بتهوون و اتود شماره ۱۰ شوپن اجرا شد. در پایان کنسرت نیز اتود شماره ۷ اپوس ۲۵ از شوپن توسط مریم صوفی اجرا شد. این اتود که ازجمله آثار دشوار شوپن برای پیانو بشما می‌آید، به جز چند اشتباه جزئی، به اجرای قابل قبولی تبدیل شد.
از ساعت ۶:۱۵، کوارتت ماریس در ایوان شمس با رپرتواری تقریبا مدرن روی صحنه رفت. تخصص اصلی این کوارتت که در سال ۲۰۰۲ در ایتالیا تشکیل شد، نواختن موسیقی معاصر است. آن‌ها اجراهایی با همراهی بزرپانی چون مارکو مامی، رایان کارتر، آدا سنیگن، مایک ناس و گویدو باگیانی را در کارنامه دارند و بسیاری از آهنگسازان مدرن ایتالیایی، قطعات خود را با این کوارتت تقدیم کرده‌اند.
در اجرای این کوارتت، به جز دو قطعه از باخ و پورسل، تمام قطعات از رپرتوار موسیقی معاصر قرن ۲۰ و ۲۱ انتخاب شده بود. ماریس در اجرای قطعه باخ نتوانست فضای دقیقی از موسیقی دوران باروک را در سالن ایجاد کند اما این کوارتت در ادامه اجرایی درخشان از خود نشان داد.
باتوجه به شرایط فعلی ایران و محدودیت نوازندگانی که متخصص اجرای موسیقی معاصر با این کیفیت هستند، اجرای کوارتت ماریس را می‌توان اتفاق بسیار مثبتی در جشنواره موسیقی فجر دانست. یکی از نکات اصلی این اجرا، نواختن قطعاتی بود که تا به حال در ایران اجرا نشده بود. این قطعات از آهنگسازانی چون استفانو اسکودانیبیو، لیگتی و اریک مائستری بود.
تنها مسئله آزاردهنده در اجرای این کوارتت، وضعیت نامناسب سالن ایوان شمس بود. این سالن باتوجه به وضعیت سالن و صدابرداری‌اش، به هیچ وجه استانداردهای مناسب برای اجرای یک موسیقی کلاسیک را ندارد و همچنین بی‌نظمی‌ها و صداهای مسئولان سالن نیز تماشاگران را آزار داد. در چنین شرایطی بهتراست برای گروه‌هایی مثل کوارتت ماریس فضای بهتری برای اجرا انتخاب شود تا زحمات یک کوارتت با صدابرداری نامناسب و بی‌نظمی سالن از بین نرود.
در آخرین اجرای روز دوم جشنواره، دوئت کلارینت و پیانو " Ulrich Drechsler " و " Stefano Battaglia "، ساعت ۲۱:۳۰ در تالار رودکی روی صحنه رفت. این دوئت با نواختن لالایی‌های اولریک درکسلر؛ فضایی عاشقانه را در سالن ایجاد کرد.
درکسلر درباره این قطعات گفت: لالایی‌های کوچک ما، با هدف تولید دوباره هنر و گسترش آن به فضاهای جدید بی‌انتها ساخته شده است. در این قطعات الهاماتی از موسیقی مدیترانه‌ای و اسکاندیناویایی و شرق شنیده می‌شود اما به طور کلی، آهنگسازان غرب اروپا تاثیر مهمی بر ساخت این لالایی‌ها داشتند.
اجرای این دوئت که تا ساعت ۲۳:۳۰ ادامه داشت، فضایی آرام را در سالن ایجاد کرده بود و بسیاری از تماشاگران معتقد بودند این اجرا تاکنون یکی از بهترین اجراهای جشنواره بوده است.
در لالایی‌های کوچک تصویری بی‌انتها با کمترین نت‌ها ساخته شد. در طول اجرا کلارینت و پیانو تلاش می‌کردند تا با ساخت اتمسفری آرام، به مفاهیم مشترکی بپردازند. پس از پایان اجرا، درکسلر و باتاگلیا در میان تشویق حاضران در سالن، دوباره به روی صحنه بازگشتند و قطعه Beyond Words را اجرا کردند.
پس از پایان اجرا، درکسلر آلبوم‌های خود را با امضای خودش برای فروش گذاشته بود و مستقیم با تماشاگران صحبت می‌کرد.
