یادی از اهالی موسیقی در اولین بهار غیبت‌شان
طی یک سال گذشته تعدادی از هنرمندان کشورمان دار فانی را وداع گفتند. در این میان برخی از نوازندگان، آهنگسازان و خوانندگان عرصه موسیقی کشورمان نیز چهره در نقاب خاک کشیدند. در میان این لیست نام فریدون شهبازیان، محمدعلی بهمنی، سید احمد مراتب و درویش چنگیز عبدی‌پور نیز به چشم می‌خورد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، با پایان هر سال، عملکرد همه مراکز فرهنگی و هنری نیز مانند دیگر نهادهای اجتماعی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد تا در سال جدید بر اساس آخرین تحلیل‌های آماری و اداری، ارزیابی‌ها به عملکرد بهتر و کارآمدتر منجر شود. در سال گذشته جامعه موسیقی چندین هنرمند را از دست داد. آغاز بهار بهانه‌ای برای یاد کردن از این هنرمندان است. ایلنا در اینباره گزارشی تهیه کرده است.
ذوالفقار بِیتانه
نوازنده و مقام‌دان و مقام خوان خراسانی
ذوالفقار بیتانه یکی از هنرمندان پیشکسوت موسیقی مقامی خراسان (نوازنده و سازنده ساز دوتار) را باید یکی از اولین درگذشتگان عرصه موسیقی در سال گذشته تلقی کرد. از هنرمندان شاخص و پیشگام موسیقی خراسان بود که در حوزه نوازندگی دوتارویژگی‌های متعددی داشت.
ذوالفقار بیتانه سیزدهم فروردین سال ۱۴۰۳، دار فانی را وداع گفت. او در بهار سال گذشته در سانحه تصادف به کما رفت و در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان «چمران» واقع در شهرستان فردوس (یکی از شهرهای خراسان جنوبی) بستری شد. تلاش‌ها برای بهبود او که به مرگ مغزی دچار شده بود، نتیجه نداد و همانجا دارفانی را وداع گفت. در ادامه با رضایت خانواده و پس از انجام آزمایش‌های پزشکی پیکرش به بیمارستان «منتصریه» مشهد منتقل و در تاریخ ۱۴ فروردین اعضای بدن این هنرمند به بیماران نیازمند پیوند اهدا شد.
مراسم خاکسپاری این هنرمند فقید که از او به عنوان یکی از آخرین گنجینه‌های موسیقی مقامی خراسان یاد می‌شود، روز پنجشنبه ۱۶ فروردین در مزار بهشت اکبر شهرستان فردوس برگزار شد.
این هنرمند قبل‌تر و در زمان حیات از سوی کمیته ثبت ملی میراث فرهنگی ناملموس در فهرست هنرمندان حامل میراث فرهنگی در فهرست گنجینه‌های زنده بشری قرار گرفته بود.
به گفته بسیاری از کارشناسان حوزه موسیقی نواحی منطقه خراسان، این هنرمند از گنجینه‌های خاص موسیقی خراسان و صاحب پنجه‌ای پر مایه محسوب می‌شد که در موسیقی خراسان به‌ویژه شرق و جنوب آن جایگاه فنی داشت. ضمن اینکه پنجه‌های او در نوازندگی شباهت بسیار زیادی به پنجه ذوالفقار عسگریان داشت. تسلط وی بر مقام‌های شرق و آگاهی‌اش بر ریتم‌ها و نغمات خراسان از او استادی چیره‌دست و صاحب سبک ساخته بود.
در میان آثار بیتانه، تصانیفی در وصف پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله)، حضرت علی ابن موسی الرضا (علیه السلام) و ۱۴ معصوم (علیهم السلام) بر اساس سرمقام‌های خراسانی وجود دارد که همواره قابل شنیدن هستند.
درویش چنگیز عبدی‌پور
مقام‌دان و نوازنده تنبور خطه کرمانشاه
درویش چنگیز عبدی‌پوررا تنبورنواز و کلام‌خوان برجسته موسیقی مقامی کرمانشاه و گوران می‌دانند. او که اهل شهر کرند غرب بود، دومین هنرمندی است که در بهار سال گذشته چهره در نقاب خاک کشید. درویش عبدی‌پور روز پنجشنبه ۱۶ فروردین سال ۱۴۰۳ در منطقه کرند غرب درگذشت.
این هنرمند ۸۰ساله از بازماندگان صاحب الحان قدیم در حوزه موسیقی مقامی و تنبور و کلام بود. او شاگرد باباغلام همت‌آبادی (از صاحبان لحن و مرجع تنبور) به شمار می‌آمد.
منوچهر پناهی نژاد
نوازنده بی‌حاشیه
منوچهر پناهی نژاد هنرمند پیشکسوت موسیقی و عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت در روز بیست و پنجم فروردین ماه سال گذشته دیده از جهان فرو بست.
این هنرمند ماه‌ها درگیر مبارزه با سرطان بود و در نهایت به سن هشتاد و دو سالگی درگذشت.
منوچهر پناهی‌نژاد، تیرماه ۱۳۲۱ در تهران به دنیا آمد. وی دارای مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و از سال ۱۳۹۱ به عضویت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت درآمده است.
گفتنی است او در سال ۱۳۴۶ به وزارت فرهنگ و هنر وارد شد و با هنرمندانی چون عباس خوشدل، عماد رام و تعدادی دیگر از هم‌عصرانش، همکاری داشت.
باید گفت، موسیقی در خانواده پناهی‌نژاد موروثی بوده و سه نسل پیش از او نیز نوازندگی می‌کرده‌اند. اکنون محمدرضا پناهی‌نژاد فرزند این هنرمند نیز نوازنده درام و سازهای کوبه‌ای است و در ارکستر سمفونیک تهران مشغول فعالیت است. پناهی‌نژاد موسیقی را نزد پدرش آموخت و اولین ساز او ویولن بوده است. سپس به سراغ درام و سازهای کوبه‌ای رفت و در ۹ سالگی به نوازنده‌ای حرفه‌ای بدل شد و برای نمایش‌های گوناگون، موسیقی اجرا می‌کرد.
از فعالیت‌های دیگر پناهی نژاد می‌توان به اجرا با ارکستر سمفونیک به رهبری نادر مشایخی در وین، برلین، لبنان و یونیسف اشاره کرد.
نصرالله شیرین‌آبادی
نوازنده پیشکسوت و نابینای ویولن
نصرالله شیرین‌آبادی نوازنده نابینا و پیشکسوت ویولن و آهنگساز نیز شامگاه یکشنبه نهم اردیبهشت سال ۱۴۰۳ بر اثر ایست قلبی جان به جان آفرین تسلیم کرد. او به هنگام مرگ هفتاد و پنج‌ساله بود.
مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد شیرین‌آبادی، روز چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت‌ماه در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد.
نصرالله شیرین‌آبادی فراهانی از معدود موزیسین‌های نابینای کشورمان محسوب می‌شد و با استعداد فوق‌العاده‌ای که داشته چنان نبوغی از خود بروز داده بود که در ۱۷ سالگی حسین تهرانی لقب «صبا کوچولو» را برای او انتخاب کرده بود.
اوعلاوه بر نوازندگی و آهنگسازی، در زمینه تدریس و اجرای موسیقی با تعدادی از هنرمندان موسیقی ایرانی همکاری کرده بود.
فرمان مرادی
سازنده و مرمت‌گر سازهای ایرانی
فرمان مرادی یکی از سازندگان و مرمت‌گران سازهای ایرانی بود که سوم خردادماه سال گذشته جان به خالق تسلیم کرد.
وی فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۴۹ و در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سنتی آغاز کرد و در ادامه سرپرست و مدرس کارگاه سازسازی این مرکز شد. مرادی در ساخت تنبور نیز از راهنمایی‌های علمی استاد الهی، نوازنده‌ی تنبور، بهره گرفت. وی چندین نوع سه‌تار، تنبور، کمانچه و تار را طبق الگوی استادان گذشته این سازها یا به صورت ابتکاری می‌ساخت.
فرمان مرادی به خاطر موقعیت شغلی خود در مرکز حفظ و اشاعه از راهنمایی‌های هنرمندانی چون داریوش صفوت، احمد عبادی، سعید هرمزی، یوسف فروتن، علی‌اصغر بهاری، علی تجویدی، فرهنگ شریف، جلیل شهناز، محمود کریمی، منصور نریمان، فریدون حافظی، محمود تاجبخش، غلامحسین بیگجه‌خانی و محمد مقدسی برای ساختن سازهای خود استفاده برد.
این هنرمند سازگر، روز ششم خردادماه در قطعه هنرمندان واقع در بهشت زهرای تهران؛ تشییع و خاکسپاری شد.
مینو افتاده
نوازنده و مدرس موسیقی
مینو افتاده یکی از نوازندگان و مدرسان عرصه موسیقی یکی دیگر از درگذشتگان سال قبل است. او روز هفدهم خردادماه پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری سرطان دارفانی را وداع گفت.
مینو افتاده متولد اردیبهشت ۱۳۳۷ بود و از ۱۰ سالگی وارد هنرستان موسیقی ملی شد. او با انتخاب ساز تخصصی ویلن تحصیلات موسیقی را زیر نظر ژوژمارتیروسیان آغاز کرد و از سال اول دبیرستان به بعد ساز پیانو و ساز تمبک را نیز فرا گرفت.
مینو افتاده بعد از پایان دوره هنرستان وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و به ادامه تحصیل پرداخت و از ۱۶ سالگی در ارکستر فرهنگ و هنر و ارکستر بانوان و گروه تمبک آن وزارتخانه زیر نظر محمداسماعیلی شرکت کرد.
او طی سال‌های فعالیتش با همراهی هم‌نسلانش، در شهرهای متعددی به اجرای موسیقی پرداخت. در همان حین در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی صدا و سیما شروع به تدریس دو ساز ویلون و کمانچه کرد. این بخش از فعالیت‌های او تا زمان پایان کار مرکز حفظ و اشاعه موسیقی، ادامه داشت.
مینو افتاده پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در چندین گروه و آثار صوتی فعالیت داشت و کنسرت‌هایی در داخل و خارج از کشور برگزار کرد. او در سال‌های آخر حیات خود بیشتر به مقوله تدریس در دانشکده پودمانی موسیقی و بنیاد رودکی می‌پرداخت و در کلاس‌های آزاد نیز حضور داشت.
مراسم تشییع پیکر مرحومه مینو افتاده ساعت ۱۰ صبح روز جمعه هجدهم خردادماه در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تهران به انجام رسید.
ایرج خادمی
استادِ علی‌اکبر مرادی، عبدالرضا رهنما، یداله القاصی و علی رضا فیض‌بشی‌پور
ایرج خادمی یکی از هنرمندان موسیقی نواحی که در زمینه نوازندگی تنبور (منطقه کرمانشاه و گوران) فعالیت داشت روز هشتم مردادماه در سکوت خبری جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
او یکی از مدرسان تنبور حال حاضر کشور بود که پس از مدت‌ها مبارزه با سرطان از پای درآمد.
ایرج خادمی در سال ۱۳۱۸ در خانواده‌ای اهل عرفان و فرهنگ و هنر در شهر کرند غرب واقع در استان کرمانشاه دیده به جهان گشود و از آن جایی که تنبور در خاندان این هنرمند جایگاه ویژه‌ای داشت با علاقه بسیار مجذوب نوای سحرانگیز این ساز شد.
وی نزد درویش ایاز خادمی، عابدین خادمی، اسماعیل صالحی، سید محمود علوی و سید ولی حسینی، چنگیز فرمانی شاگردی کرده است. وی از سال ۱۳۵۲ به پیشنهاد سرهنگ رضا همتی (رئیس خانه موسیقی کرمانشاه) به آموزش جوانان و علاقمندان ساز تنبور می‌پرداخت.
سیدصفر رسایی، درویش جهانگیر درویشی، گل‌نظر عزیزی، علی‌اکبر مرادی، عبدالرضا رهنما، یداله القاصی، علی رضا فیض‌بشی‌پور که حال همگی استادان موسیقی هستند، نزد ایرج خادمی شاگردی کرده‌اند.
همچنین مرحوم ایرج خادمی از جمله هنرمندانی بود که توانست موسس یکی از نخستین گروه‌های تنبورنوازی در ایران باشد. مسیری که بعدها شاکله همین گروه به واسطه حضور هنرمندانی چون علی‌اکبر مرادی، عبدالرضا رهنما، گل نظر عزیزی تکامل پیدا کرد.
اتفاقا در همین مسیر بود که به واسطه همراهی شاگردان استاد بزرگ و صاحب سبک تنبور سید امرالله شاه ابراهیمی گروه منسجم «تنبور شمس» به سرپرستی کیخسرو پورناظری و خوانندگی شهرام ناظری تشکیل شد و آلبوم «صدای سخن عشق» پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
از ویژگی‌های دیگر مرحوم ایرج خادمی می‌توان به تسلط کاملش بر اشعار شعرای ایران و قرائت و حفظ قرآن داشت و جای بس افسوس که هیچ یک از مدیران پیام تسلیتی منتشر نکردند.
سیدعباس معین‌عباسی
روشندل اما حرفه‌ای
سید عباس معین عباسی مشهور به طباطبایی یکی از هنرمندان پیشکسوت عرصه موسیقی ایرانی است که روز هفدهم مردادماه سال گذشته در سن ۸۸ سالگی، دار فانی را وداع گفت.
این هنرمند که روشندل بوده فعالیت در عرصه موسیقی را از سن شانزده سالگی آغاز کرده است. و اینکه او در کودکی به دلیل تجویز داروی اشتباه نابینا شده است.
معین‌عباسی نوازنده چند ساز (ویلون، فلوت، تنبک، آکاردئون، سنتی‌سایزر) بوده و بخش اعظم فعالیت‌هایش را به تدریس موسیقی و آموزش هنرجویان نابینا اختصاص داده بود. مرحوم سید عباس معین طباطبائی از سال ۱۳۴۰ آموزشگاهی در پاساژ شکری اصفهان با عنوان باربد افتتاح کرد و بعد از دوره‌ای وقفه مجددا فعالیت آموزشگاه را از سال ۱۳۷۰ تا اواخر دهه ۸۰ ادامه داد.
این هنرمند از وجود استادانی چون حسینعلی وزیری‌تبار، رشیدی، منوچهری و هوشنگ ظریف بهره برده بودو و فارغ التحصیل هنرستان ملی موسیقی بود. باید گفت علیرضا افتخاری، نصرالله معین و خسرو چناریان نزد معین‌عباسی شاگردی کرده‌اند.
محمدعلی بهمنی
ترانه‌سرای مهربان و بی‌ادعا
محمدعلی بهمنی ترانه‌سرایی است که اغلب مخاطبان عام هم او را به واسطه آثارش می‌شناسند. محمدعلی بهمنی سال گذشته جان خود را از دست داد. البته او پیش از این اتفاق چند بار در بیمارستان بررسی شده بود و تحت مراقبت قرار گرفته بود. او در نهایت شنبه شب بیستم خردادماه به دلیل سکته مغزی در بیمارستان بستری شد و چند ماه بعد یعنی در روزجمعه، بیست و سوم شهریورماه چهره در نقاب خاک کشید.
بهمنی جدا از سرایش ترانه‌ها و اشعارمتعدد که بخش‌هایی از آن‌ها در قالب کتاب منتشر شده، در سال هفتاد و هشت به عنوان غزل‌سرای برتر ایران تندیس خورشید مهر دریافت کرد. او همچنین در سال هزار و سیصد و هشتاد و سه نیز همزمان با برگزاری ششمین کنگره سراسری شعر و داستان جوان در زادگاهش بندرعباس مورد تقدیر قرار گرفت.
بهمنی مدتی نیز در دفتر موسیقی عضو شورای سیاست‌گذاری شعر و ترانه بود. پیکر او در نهایت به خواست خودش در شهر بندرعباس دفن شد.
فخرالدین پورنصری‌نژاد
آخرین نسل از شاگردان اقبال آذر
فخرالدین پورنصری‌نژاد از هنرمندان و شاعران پیشکسوت عرصه موسیقی و ادبیات نیز سال گذشته، در سن ۸۵ سالگی دار فانی را وداع گفت.
او از هنرمندان عرصه نوازندگی ویولن و فلوت بود که در نهایت روز یکشنبه بیست و پنجم شهریورماه سال ۱۴۰۳ چهره در نقاب خاک کشید.
از وی به عنوان آخرین نسل شاگردان زنده‌یاد اقبال آذر یاد می‌شود.
در رابطه با مرگ این هنرمند، ماجرا این بوده که مرحوم پورنصری‌نژاد در تاریخ ۲۱ شهریورماه، حدود ساعت ۱۱:۵۰ از پله‌های منزل خود سقوط می‌کند و دچار سانحه می‌شود. وی بعد از اعزام به بیمارستان، با تشخیص خونریزی مغزی، سریعاً مورد عمل جراحی قرار گرفت؛ اما متاسفانه به کما رفت و سرانجام روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۳ در بیمارستان شریعتی درگذشت.
فخرالدین پورنصری‌نژاد ملقب به «پورنصر» متولد ۱۱ اردیبهشت ۱۳۱۸ بود و طی سال‌های فعالیتش با شاعرانی چون مفتون امینی، منوچهر آتشی، نواب صفا همنشین بوده و با آهنگسازان و نوازندگانی چون علی تجویدی، حبیب الله بدیعی، جلال ذوالفنون مراروده داشته است.
فخرالدین پورنصری‌نژاد، علاوه بر سرایش غزل، ترانه‌های تعدادی از آلبوم‌های موسیقی و سریال‌های تلویزیونی را سروده است.
امین الله رشیدی
آوازخوانی که پیکرش به دانشگاه علوم پزشکی تقدیم شد
امین الله رشیدی خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی متعلق به نسل طلایی موسیقی ایران نیز در سال گذشته جان خود را از دست داد. او روز جمعه بیستم مهرماه بر اثر کهولت سن دار فانی را وداع گفت. این هنرمند در زمان مرگ نود و نه‌ساله بود.
امین‌الله رشیدی متولد ۴ اردیبهشت ۱۳۰۴، خواننده و آهنگساز ایرانی است. آهنگسازی و خوانندگی رشیدی در رادیو ایران از سال ۱۳۲۷ آغاز شد و در مدت فعالیت مستمرش در حوزه موسیقی بیش از ۱۲۰ آهنگ ساخته است. «جان جهان»، «افسانه»، «گل‌افشان»، «جلوه عشق» و «اشک سپیده» از جمله آثار مشهور این هنرمند هستند.
موضوع قابل توجه درباره امین‌الله رشیدی این است که خانواده‌اش پیکر او را برای تحقیقات علمی به دانشگاه علوم پزشکی اهدا کردند.
سید احمد مراتب
نخستین ایرانی که بر بام کعبه اذان را اقامه کرد
سید احمد مراتب خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی است که سال گذشته در سن هفتاد و دو سالگی جان به خالق تسلیم کرد. زمان دقیق درگذشت این هنرمند چهارم آذرماه سال ۱۴۰۳ بوده است.
بنا به گفته اهالی موسیقی و کارشناسان زنده‌یاد مراتب طی سال‌های فعالیتش به موسیقی آیینی کشور خدمات قابل توجهی کرده است.
او یکم شهریور سال ۱۳۳۱ در اصفهان دیده به جهان گشود و در خانواده‌ای هنرمند رشد یافت. پدر و پدر بزرگ سیداحمد مراتب هردو از صاحب‌نام‌های موسیقی آیینی بوده‌اند و از ارادتمندان ائمه اطهار به حساب می‌آید.
وی در شش سالگی و پس از درخشش در آزمون قرائت قرآن، مدیر مدرسه – مرحوم «عبدالحسین سپهری‌نژاد» - که از شاگردان سیدرحیم اصفهانی بود، به دلیل استعداد درخشان و خیره‌کننده مراتب در آواز، ردیف‌های آوازی را به او تعلیم داد. وی در هشت سالگی نیز به توصیه پدر به محضر محمدرضا شمشیری راه یافت.
این استاد موسیقی از نخستین شاگردان تاج اصفهانی است که با جدیت، پشتکار و استعداد سرشار خود، از زبان ایشان مفتخر به لقب «دره التاج» شده است.
مراتب همچنین در ۱۴ سالگی وارد رادیو شد و با هنرمندانی هم‌چون حسن کسایی، جلیل شهناز، ادیب خوانساری و تعدادی دیگر از هنرمندان همکاری داشت. این هنرمند همچنین مدتی با ارکستر فرامرز پایور همکاری کرد؛ ولی بعد از آن بنا به دلایلی از جمله درخواست پدرشان، ناچار به اصفهان بازگشت. این استاد آواز، برای درک هر چه بیشتر فنون و رموز و ظرایف آوازها و اشعار مذهبی از محضر اساتیدی هم‌چون علامه جلال‌الدین همایی بهره برده است.
وی، نخستین ایرانی بود که بر بام کعبه اذان گفت. ابتدا در سال ۱۳۵۲ در حال طواف، زمانی که پرده حجر اسماعیل باز شده بود به پشت بام کعبه رفت و در آنجا مناجات حضرت علی (علیه السلام)؛ «لک الحمد یا ذالجود و المجد و العلی» را در دستگاه سه‌گاه اجرا کرد. اهمیت او تا به آنجا بوده که امام موسی صدر در مکه تحت تاثیر صدایش قرار می‌گیرد و از او تقاضا می‌کند که بر بام کعبه اذان بگوید.
نام این هنرمند، توسط وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به عنوان «گنجینه زنده بشری در زمینه حفظ و آموزش آواز مذهبی بر اساس دستگاه‌های آواز اصیل ایرانی» در فهرست میراث فرهنگی ناملموس ثبت شده است.
از سیداحمد مراتب تا به امروز بیش از ۲۰۰ مقاله و مصاحبه و شعر بر جای مانده که عمدتاً در زمینه عرفان، ادبیات، موسیقی ایرانی و آئینی و تعزیه خوانی است. همچنین حدود یک هزار ساعت آواز ضبط شده از این استاد برجسته آواز ایرانی برجای مانده است.
فریدون شهبازیان
موسیقی ارکسترال ایرانی مدیون اوست
فریدون شهبازیان که او را یکی از موثرین هنرمندان موسیقی معاصر می‌دانند نیز سال گذشته چهره در نقاب خاک کشید. او پیش از مرگ به دلیل مشکلات تنفسی در بیمارستان بستری شده بود و روز ۲۲ دی‌ماه سال قبل، چشم از جهان فروبست.
شهبازیان زاده بیست و یکم خرداد، سال هزار و سیصد و بیست و یک به دنیا آمد و در زمان مرگ هشتاد و دوساله بود.
فریدون شهبازیان یادگیری موسیقی را از سن هشت سالگی و با ساز ویولن نزد عطاءالله خادم میثاق آغاز کرد و در سن ۱۸ سالگی به عضویت ارکستر سمفونیک تهران به رهبری حشمت سنجری در آمد و در سال ۱۳۴۶ رهبر گروه کر و ارکستر سمفونیک رادیو شد. شهبازیان در همین ایام بود که تحصیلات عالی خود در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان رساند. شهبازیان در دوره مدیریت هوشنگ ابتهاج سایه بر موسیقی رادیو، در زمره ارکان اصلی آن به حساب می‌آمد و به رغم سن کم به دلیل خلاقیت و توانایی بالا توانست خود را به عنوان آهنگسازی خوش‌قریحه تثبیت کند. این در حالی بود که برخی از کارهای او با صدای محمدرضا شجریان و نادر گلچین در همین سال‌ها انتشار عمومی پیدا کرد.
شهبازیان در دهه ۶۰ آهنگسازی برای فیلم را نیز آغاز کرد. در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی او با احمد شاملو و شجریان آلبومی مشترک کار کرد و علاوه برآن آهنگسازی «کاشفان فروتن شوکران» با صدای شاملو را هم انجام داد که این کار در سال‌های بعد از درگذشت شاملو به انتشار «کاشفان فروتن شوکران ۲» با آهنگسازی شهبازیان و صدای شاملو انجامید.
برخی از کارهای شهبازیان در زمره پرشنونده‌ترین آثار موسیقی بعد انقلاب به شمار می‌رود که از جمله آن‌هامی‌توان به آهنگسازی او روی موسیقی «بوی گل (شبانگاهان)» با صدای سید عبدالحسین مختاباد، تنظیم و آهنگسازی روی آلبومی مشترک با عباس خوشدل و علیرضا افتخاری اشاره کرد.
تجربه شهبازیان در موسیقی رادیو در سال‌های قبل از انقلاب، در سال‌های ابتدایی دهه ۷۰، وی را در جایگاهی نشاند تا بتواند جریانی موثر را در موسیقی پاپ بعد انقلاب کلید بزند، به همین دلیل است که بسیاری وی پدر موسیقی پاپ پس از انقلاب نام نهاده‌اند. شهبازیان معرف برخی از خوانندگان پاپ به جامعه موسیقی بود.
از جمله کارهای دیگر شهبازیان ساخت موسیقی برای فیلم است که برای وی جوایز بسیاری را به ارمغان آورد. «آوار»، «شیرسنگی»، «پاییزان»، «در مسیر تندباد»، «لیلا»، مستند «سرزمین ایران» و مستند «سمفونی گمشده» و سریال‌های «معصومیت از دست رفته»، «آوای فاخته» و «کلاه پهلوی» و ده‌ها کار دیگر از جمله آثاری است که در زمینه موسیقی فیلم شهبازیان ساخت آن را عهده دار بود.
حضور مستمر درفعالیت‌های صنفی حوزه موسیقی با محوریت خانه موسیقی و رهبری ارکستر موسیقی ملی ایران از جمله فعالیت‌های مرحوم شهبازیان در سال‌های پایانی عمرش بوده است.
