نشست «آلمانی‌های مقیم ایران در بین دو جنگ جهانی و سرنوشتشان در زندان‌های جنگی استرالیا» برگزار شد
رییس گروه پژوهش‌های ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: در تلاش هستیم با بهره‌مندی از آرشیوهای به جا مانده از آلمانی‌های مقیم ایران، تاریخ زندگی و سرنوشت آلمانی‌هایی که در این مقطع از تاریخ زندگی می‌کردند را بازگو کنیم.
به گزارش ایلنا، نشست «آلمانی‌های مقیم ایران در بین دو جنگ جهانی و سرنوشتشان در زندان‌های جنگی استرالیا» با حضور علی‌محمد طرفداری رییس گروه پژوهش‌های ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و پدرام خسرونژاد استاد و پژوهشگر دانشگاه سیدنی غربی به صورت آنلاین در اندیشگاه سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد.
در ابتدای این نشست آنلاین علی محمد طرفداری به بررسی زندگی آلمانی‌ها در فاصله جنگ جهانی اول و دوم در ایران پرداخت و گفت: از سرنوشت بسیاری از کشورهای غربی در بین جنگ جهانی اول و دوم خبری اطلاعات دقیقی وجود ندارد. سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران بنا دارد با همکاری دانشگاه سیدنی غربی استرالیا با بررسی زندگی آلمانی‌هایی که در فاصله جنگ جهانی اول و دوم در ایران اقامت داشتند به بررسی از تاریخ ایران در آن دوره زمانی بپردازیم.
وی ادامه داد: هم اکنون در آغاز راه هستیم و قرار بود زودتر این پروژه را عملیاتی کنیم اما به دلیل شیوع ویروس کرونا این طرح متوقف شد و در تلاش هستیم در ادامه مسیر و با بهبود یافتن شرایط، برنامه‌هایی مانند برگزاری کارگاه‌های آموزشی، نشست‌های تخصصی، برگزاری نمایشگاه عکس را برگزار کنیم. با توجه به همکاری‌هایی که بین سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و دانشگاه سیدنی غربی استرالیا به وجود آمده خروجی‌هایی در قالب کتاب مجموعه روایت‌های تاریخ شفاهی یا ساخت فیلمی مستند خواهیم داشت.
در ادامه این نشست خسرونژاد استاد و پژوهشگر دانشگاه سیدنی غربی به توضیح جمع آوری اطلاعات به منظور مصاحبه تاریخ شفاهی زندگی آلمانی‌ها در ایران اشاره کرد و گفت: این پژوهش به طور کامل مبتنی بر روش‌شناسی مردمی است و دارای زیرگروه‌های مردم‌شناسی فرهنگی و اجتماعی، مردم‌شناسی تصویری و مردم‌شناسی متقابل است که برای پبشبرد این پژوهش به روش سوم عمل کردیم.
وی افزود: جمع آوری اطلاعات و داده‌های این طرح ۱۰ ماه به طول انجامید و در این مدت با شناسایی ۱۰ خانواده آلمانی که بین سالهای ۱۳۱۴ تا ۱۳۲۰ در ایران زندگی می‌کردند؛ مصاحبه‌های مربوطه و اطلاعات لازم را جمع آوری شده است. همچنین تا اکنون توانسته‌ایم ۲۰درصد از اطلاعات به دست آمده را از طریق آرشیوهای به جامانده از آلمانی‌های مقیم ایران تهیه و تنظیم کنیم و ۸۰ درصد باقی مانده را نیز از طریق انجام مصاحبه به عنوان تاریخ شفاهی به دست آورده ایم. در میان جستجوها به منابع ارزشمند دیگری چون دایرة‌المعارف هنرهای بومی علم و صنایع ایران که توسط یک متخصص آلمانی گردآوری شده بود و شامل ۵هزار عکس، ۳هزار نگاتیو و ۱۰هزار فیش، نامه و مکاتبات با ایران می‌شود؛ دست پیدا کردیم.
خسرونژاد ادامه داد: بر اساس اطلاعات به دست آمده ۵ تا ۱۰ هزار آلمانی در سالهای ۱۳۱۴ تا ۱۳۲۰ در ایران زندگی می‌کردند شدند و در خاطرات خود از ایران به عنوان سرزمینی مناسب برای گذراندن زندگی، کار، تحصیلات و تشکیل خانواده یاد کردند و در عین حال توانستند فعالیت‌های عمرانی بسیاری در ایران به انجام برسانند.
وی اضافه کرد: به دنبال جنگ جهانی دوم و دستور چرچیل در آبان ماه ۱۳۲۰ تعدادی از آلمانی‌های مقیم ایران به استرالیا فرستاده شدند.
استاد و پژوهشگر دانشگاه سیدنی غربی اظهار داشت: بی‌تردید منابع بسیاری از این افراد در ایران جامانده است و ما در تلاش هستیم با بهره‌مندی از روش مردم‌شناسی متقابل بخشی از تاریخ را احیا کنیم. زمان دقیقی را برای خروجی این طرح نمی‌توان تعیین کرد اما پیش‌بینی می‌شود طی ۲ سال آینده با مشارکت سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران و دانشگاه سیدنی غربی استرالیا به منظور گردآوری مستندات به جامانده از متخصصان آلمانی مقیم ایران به نتایج قابل ملاحظه‌ای دست پیدا کنیم.
