تعطیلی اجباری سینمای ایران در راه است/ جزو آخرین فیلم‌هایی هستیم که رنگ پرده را می‌بیند

به گزارش خبرنگار ایلنا، فیلم سینمایی «تا‌‌‌‌‌ ابد» به نویسندگی امیرحسین دواتگر و امید امین نگارشی، کارگردانی امید امین نگارشی و تهیه‌کنندگی محمد نجفی زاده در سکوت خبری ساخته شد.

محسن کیایی، مهرداد صدیقیان، ترلان پروانه، با معرفی هلیا راجی و با حضور میلاد کی‌مرام و  بهرنگ علوی بازیگران اصلی این فیلم هستند.

امید امین‌نگارشی، کارگردان فیلم سینمایی «تا ابد»، با اشاره به روند تولید و اکران این فیلم در سکوت خبری به ایلنا گفت: تهیه‌کننده فیلم خیلی تمایلی به رسانه‌ای شدن مراحل تولید و اکران نداشت و وقتی هم که فیلم اکران شد خیلی ناگهانی این اتفاق افتاد. یکی از دلایلی که تهیه‌کننده فیلم را اکران کرد این بود که تقریبا سینمای ایران در حال تعطیلی بود و هیچ فیلمی نبود و این ریسک را کردند و فیلمی با این تیم بازیگری که می‌توانست در شرایط بهتر اکران پر رونق‌تری داشته باشد با از خود گذشتگی و به خاطر بازگشت رونق به گیشه سینما در دوران کرونا روی پرده رفت.

وی درباره وضعیت اکران فیلم «تا ابد» گفت: من از اکران فیلم راضی نیستم. سانس‌های بسیار کمی به فیلم اختصاص پیدا کرده و اکثر سالن‌های سینما تعطیل هستند. سینماهای میدان انقلاب همگی تعطیلی هستند و سینما آزادی با آن همه مخاطبی که داشت در این شرایط فقط دو سالن آن نمایش دارد و بقیه سالن‌هایش تعطیل است. من فکر می‌کنم اگر به این شکل پیش برود فیلم‌های ما آخرین فیلم‌هایی باشند که رنگ پرده را به خود می‌بینند. یعنی فیلمسازی از آن حالت سینما و پرده بزرگ تبدیل به مدیایی می‌شود که گوشی‌های تلفن همراه و تغییر ماهیت می‌دهد.

این کارگردان سینما در ادامه با اشاره به پدیده اکران آنلاین و رونق سامانه‌های VOD گفت: اکران آنلاین در ایران تعریف درستی ندارد. اگر در دنیا با ظهور پدیده‌ای به اسم نتفلیکس روبرو هستیم، تولیداتی که در آن بستر نمایش داده می‌شود مخصوص همان نتفلیکس تولید شده است نه اینکه فیلم برای پرده سینما ساخته بشود و با آن ابعاد وارد گوشی‌های موبایل شود. مثلا چند وقت پیش که فیلم لتیان را می‌دیدم فیلمبرداری خوبی داشت که در مدیوم تلویزیون توانایی‌های فنی آن دیده نمی‌شود. این موضوع باعث می‌شود از یک جایی به بعد حساسیت‌هایی که در ساخت فیلم وجود دارد کم می‌شود و با فیلم‌هایی روبرو خواهیم بود که در ساخت آن شلختگی وجود دارد چراکه مدیوم تلویزیون شلختگی‌ها را نشان نمی‌دهد و پرده سینما ریزه‌کاری‌های فنی را به خوبی نشان می‌دهد. 

امین‌نگارشی درباره تم اصلی فیلم «تا ابد» که درباره پدیده ربا خواری و پول‌های نزولی است، گفت: نسخه اولیه فیلمنامه که آقای دواتگر آن را نوشتند حال و هوای فیلم‌های جنایی و نوآر دهه هفتاد آمریکا را داشت و من تصمیم گرفتم فضایی را برای فیلمنامه تعریف کنیم که با موضوعات داخل کشور ما همخوانی داشته باشد. بحث نزول پول در جامعه ما خیلی پررنگ است و در دین ما هم بر عدم استفاده از آن تاکید شده و به نظرم نقطه سیاه اقتصاد هر کشور و جامعه‌ای شیوع گسترده پول‌های ربا است. 

وی درباره ساختار کارگردانی این فیلم گفت: من از بچگی به کمیک استریپ‌های تن تن علاقه داشتم و چون می‌خواستم فیلم از فضای رئال خارج شود و جنس جدیدی از ساختار را تجربه کنیم به سمت ساختاری متفاوت رفتم و از ویژوال‌هایی در کار بهره بردم که تقریبا در سینمای ایران تازگی دارد. به لحاظ نورپردازی و قاب‌بندی به سمت فیلم‌های کمیک رفتیم و امیدوارم در این آزمون و خطا مخاطب را همراه خود کرده باشیم. شاید خیلی‌ها این جنس از کار را نپسندن و با آن فضا ناآشنا باشند. روزی که داشتم روی ویژوال فیلم کار می‌کردم حسم درباره جذب مخاطب صفر و صد بود. یعنی چون این مدل را مخاطب تجربه نکرده است یا با آن ارتباط خوبی برقرار می‌کند و یا آن را پس می‌زند. کامنت‌هایی که در این مدت دریافت کردم هم موید همین موضوع بود که انگار خیلی برایشان این جنس از کار عجیب بوده و نتوانستند با آن ارتباط برقرار کنند. من معتقدم باید در سینمای ایران فضاهای جدید را تجربه کرد تا مخاطب به گونه‌های مختلف ساختاری هم عادت کند. آن جنس از سینمای قصه‌گوی رئال با نام کارگردان‌های بزرگی عجین شده و ساخته می‌شود اما این نوع کارها ریسک‌هایی است که برای آینده سینمای ایران می‌تواند مفید باشد. 

وی در ادامه گفت: با توجه به تیم بازیگران و چینش فیلم من مطمئن بودم که این فیلم می‌تواند خرج خودش را در بیاورد و با همین دید به سراغ ساختارشکنی در کارگردانی رفتم. حتی بازیگرهای فیلم هم ریسک زیادی کردند در این فضا بازی کردند. خوشبختانه برای همکاری با بازیگران این فیلم این خوش شانسی را داشتم که همه آن‌ها با خواندن فیلمنامه خیلی مشتاق همکاری بودند و نتیجه کار در بخش بازیگری به نظرم قابل قبول شده است. 

امین‌نگارشی درباره سینمای اجتماعی و تاثیرپذیری آن از جامعه گفت: معتقدم سینما محلی برای سرگرمی است و برای همین اختراع شده است و لزوما نباید وقتی فیلمی را می‌بینیم نکته آموزنده‌ای از آن دریافت کنیم. برای همین باور ندارم همان قصه‌های کوچه و خیابان که مردم از نزدیک با آن روبرو هستند برای ساخت یک فیلم مناسب باشد. مخاطب نیاز دارد چیزی را روی پرده سینما ببیند که در زندگی عادی آن را تجربه نکرده است. 

وی درباره نبود حمایت تبلیغاتی از سوی تلویزیون و شهرداری گفت: متأسفانه تلویزیون یک آنونس از فیلم ما را پخش نکرد و شهرداری نیز بیلبوردی به ما نداد. این در شرایطی است که حال سینما اصلاً خوب نیست و به‌زودی سینما از پرده‌های بزرگ به موبایل‌های کوچک می‌رسد و این باعث می‌شود تا جزئیات حذف شوند و تصویر بی‌اهمیت شود.

وی در پایان گفت: باتوجه به شرایط ویژه سینماها در دوران کرونا من معتقدم همه افرادی که فیلمشان را در اکران آنلاین به تماشا گذاشتند حتی در حد یک هفته هم که شده برای بقای سینماها فیلمشان را در سالن سینما اکران کنند. فیلمی که روی پرده نرود تمام زحمتش از بین رفته است و ای کاش شرایطی فراهم شود تا در ادامه مسیر اکران شاهد اکران فیلم‌هایی باشیم که به رونق سینماها کمک می‌کند.