یادداشتی از سید ضیاهاشمی برای سالگرد درگذشت «سیف‌الله داد»؛
مردی که صندلی مدیریتش هیچ‌گاه مانع هم‌صحبتی‌اش با سینماگران نشد
سیدضیاهاشمی(رئیس هیات مدیره جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران) به مناسبت سالگرد درگذشت سیف‌الله داد یادداشتی را منتشر کرد.
سیف‌الله داد، مرد بزرگ سینمای ایران در روز ۷ مرداد ۱۳۸۸ از دست‌مان رفت. سینماگری که از جنس سینما بود و هیچ‌گاه صندلی مدیریتش مانع هم صحبتی‌اش با سینماگران نشد. او پیش از معاونت سینمایی، رئیس مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی بود و بزرگان سینمای ایران که امروز نام و جایگاهی دارند و در دنیا خوش درخشیدند، ماحصل فعالیت موثر و آکادمیک این هنرمند تئوریسین هستند. دورانی که زنده‌یاد سیف‌الله داد بر صندلی معاونت سینمایی نشسته بود، بی‌شک یکی از بهترین دوران‌های سینمای ایران بود. او می‌دانست سینما چه می‌خواهد و از افتخارات دوران ایشان این بود که حتی افرادی که برای سینمای بدنه فیلمسازی می‌کردند هم در جهت ارتقای سطح آثار خود قدم برداشته و در نهایت فیلم‌های خوب کارنامه خود را تهیه و روانه اکران کردند. سیف‌الله داد مرد دلسوز سینمای ایران، مردی منحصر به فرد و بسیار با اطلاع، هیچ‌گاه سینمای ایران آن دوران را از یاد نمی‌برد. او سینما را می‌شناخت و با مسایل و مشکلات اهالی آن آشنا بود.
از دیگر افتخارات دوره مدیریت این هنرمند بر عرصه سینما باید به شورایی که متشکل از هنرمندان از طیف‌های مختلف بود، اشاره کرد که با تشکیل کمیته‌های مختلف و رویکردهای موثر به توسعه سینمای ایران کمک شایانی شد که متاسفانه زودهنگام به دلیل زیاده‌خواهی‌ها منحل شد. ازجمله اقدامات سیف‌الله داد معافیت مالیات هنرمندان بود که ابتدا توسط او در این شورا ارائه و سپس برای تصویب به مجلس برد و در نهایت موفق به دریافت معافیت شد.
«داد» چه پشت دوربین به عنوان کارگردان، چه پشت میز به عنوان یک مدیر همواره در بالاترین مرتبه انسانی بود. او هیچوقت تغییر نکرد. او مرد معامله و حساب و کتاب نبود، پاسداری از بیت‌المال در اولویت برنامه‌هایش بود، چه در زمان مدیریت و چه در زمان فیلمسازی.
سیف‌الله داد در امور صنفی بسیار متبحر بود و در دوران مدیریت او تصمیم‌گیری درباره نحوه اداره اکران سینما (شورای صنفی نمایش) به صنف واسپاری شد و در ساختمان اتحادیه تهیه‌کنندگان جلسات تشکیل شد. تنها او با درایت توانست اختلاف میان دو صنف تهیه‌کنندگی (در آن دوران) را مرتفع و این صنف را متحد کند. زیرا تنها مدیری بود که جسارت و درایت کافی داشت.
«داد» مردی عاشق پیشه بود و عاشقانه به کارش اهمیت می‌داد. دوران معاونت سینمایی سیف‌الله داد، اتفاق شگرفی در سینما بود، اجازه جسارت کردن به سینماگران داده شد و آنها توانستند در ژانرهای مختلف سینمایی گام بردارند. داد اجازه این جسارت را به سینماگران می‌داد، چون خودش مرد جسوری بود.
او در تحقق یک سینمای خوب در سایه آثاری مستقل و خصوصی تلاش کرد و به این مساله بها داد. وقتی منافع سینماگران و دولت پیش می‌آمد، برخلاف خیلی از مدیران که طرفداری دولت را می‌کنند، او به سمت وسوی سینماگران و رفع اختلاف میان دو طرف بود. «داد» مدیر و مدبر بود و راه‌حل‌های عاقلانه‌ای برای خروج از مشکلات سینما ارایه می‌کرد.
«داد» از میان ما رفت و خدماتش به اهالی سینما باعث می‌شود تا نام دوران وی را دوران خوب سینمای ایران بنامیم.
