نمایان شدن چند محوطه تاریخی در زنجان

به گزارش ایلنا، شقایق هورشید (سرپرست هیئت باستان شناسی) با اعلام خبر  انجام کاوش نجات­‌بخشی حوضه­ آبگیر«سد مراش- محوطه جن­دره­سی» گفت: کاوش‌های نجات­‌بخشی حوضه­ آبگیر سد مراش شهرستان ماه‌نشان استان زنجان با مجوز پژوهشگاه با کاوش در محوطه­ مراش ۶ (محوطه­ جِن­دَرَه­سی)  به انجام رسید.

او با بیان اینکه بررسی و شناسایی حوضه­ آبگیر سد مراش با هدف نجات­‌بخشی، توسط لاله عبدی­کیا در سال ۱۳۹۳ انجام شده بود، تصریح کرد: طی این بررسی مجموعاً ۱۶ اثر تاریخی و باستانی ادوار مختلف از پارینه سنگی میانی تا دوره­  اسلامی متاخر شناسایی و معرفی شد.

به گفته این باستان شناس، محوطه­ مراش که در بین اهالی روستا و به واسطه­  قرارگرفتن آن در ابتدای دره­­  جندرهسی، با نام محوطه جن­دره­سی شناخته می‌شود، حدوداً در ۵۰۰ متری جنوب­ غربی روستای مراش، یک کیلومتری ساختگاه سد و در دره­  رودخانه­ حلب واقع شده است.

هورشید با اشاره به اینکه با ساخت و آبگیری سد مراش این محوطه به‌طور کامل به زیر آب خواهد رفت، خاطرنشان کرد: محوطه­  مورد اشاره در بررسی سال ۱۳۹۳ باتوجه به شواهد و یافته‌­های سطحی، گورستان عصرآهن معرفی شده است.

او افزود: این محوطه که توسط قاچاقچیان اشیاء عتیقه مورد حفاری‌های غیرمجاز قرار گرفته و در سطح آن چندین گودال و قطعات سنگ پراکنده شبیه بقایای گور مشاهده می­‌شود، به علت قرار گرفتن در تراز آبگیری سد مراش و خطر نابودی آن، موقعیت و دسترسی بهتر به محوطه خصوصاً در شرایط سخت منطقه و همچنین بودجه محدود گروه، برای کاوش نجات‌­بخشی پیشنهاد شد.

سرپرست هیئت باستان شناسی گفت: گروه کاوش به واسطه­ اطلاعات بررسی سال۱۳۹۳ و همچنین مشاهدات سطحی، کار را با ایجاد ترانشه­­ گسترده‌­ای با ابعاد ۱۰×۱۵ متر در راستای شمال­‌جنوب و به منظور دستیابی به ساختارهای گورها آغاز نمود.

او تصریح کرد :با ادامه­  کاوش مشخص شد که هیچگونه گور یا تدفینی در محدوده  محوطه وجود ندارد اما به تدریج ساختارهای معماری نمایان و امتداد ساختارها با الحاق ترانشه‌­های دیگری پیگردی شد.

به گفته این باستان شناس، ساختارها و بقایای معماری شامل دیواره­‌های ساخته شده از مصالح قلوه سنگ‌های رودخانه‌­ای و ملات گل، یک کف سنگفرش و دو اجاق هستند و در مجموع سه فضای معماری در راستای تقریبی شرقی- غربی نمایان شد.

او خاطرنشان کرد: همچنین در جریان کاوش تعداد زیادی تکه­‌های سفال که بعضاً دودزده (تکه سفال‌های آشپزخانه‌ای) و مربوط به استفاده روزمره توسط ساکنان آن دوره بوده بدست آمد.

هورشید گفت: به علاوه تعداد زیادی قطعات استخوان و دندان‌های جانوری که احتمالاً متعلق به حیوانات اهلی بوده به دست آمد که مورد مصرف روزانه ساکنان بوده است همچنین از اشیای به دست آمده دیگر می­‌توان به مشته­  سنگی و سنگ‌ساب اشاره نمود که تماماً پس از مستندنگاری به امین اموال استان زنجان تحویل داده شد.

این باستان‌شناس در پایان تصریح کرد: به این ترتیب باتوجه به آثار و شواهد بدست آمده، به نظر می­‌رسد محوطه استقراری آشکار شده متعلق به دوره تاریخی (اشکانی، ساسانی) است که در آینده با انجام آزمایش ترمولومینسانس می­‌توان به اطمینان بیشتر دست یافت.