شهاب حسینی: از دموکراسی دم می‌زنیم اما نمی‌توانیم حرفمان را بزنیم/ دیدار با دنیرو به خاطر فرهنگ کشورمان بود/ مشکلات با هیچ دستی از خارج حل نمی‌شود/ مردم اگر تریبون داشته باشند نیازی نیست به خیابان بروند

به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری فیلم «شین» با حضور شهاب حسینی (بازیگر و تهیه‌کننده)، میثم کزازی (کارگردان)، آتش تقی‌پور، هوشنگ توکلی، غزال نظر و سیامک اطلسی (بازیگران) و برخی دیگر از عوامل این فیلم در سالن رسانه‌های پردیس ملت برگزار شد.

هوشنگ توکلی (بازیگر) درباره این فیلم گفت: من خیلی تحت تاثیر این فیلم قرار گرفتم چراکه فیلم پرقدرت، با ارزش و پیچیده‌ای بود. ده دوازده سال است که میثم را می‌شناسم، او شاعر و نقاش است و ذهن عارفانه و شریفی دارد. امیدوارم اکران خوبی به آن بدهند. متاسفانه این نوع آثار با ذهنیت مدیریت فعلی در تضاد است و ممکن است مقداری در اکران آن اخلال ایجاد شود که امیدوارم اینطور نشود. البته کار اصلاحات فنی مثل رنگ نیاز دارد. درنهایت باید بگویم شهاب حسینی برای این فیلم خیلی زحمت کشید و از این بابت از ایشان عذرخواهی می‌کنم.

توکلی در ادامه بیان کرد: ژانر وحشت با زنده‌یاد خاچیکیان وارد سینما شد و او در دوران خود خیلی زحمت کشید تا این ژانر جا بیندازد ولی بعداً یک فاصله طولانی برای این نوع سینما به وجود آمد. به نوعی کار سخت و پیچیده‌ای است به ویژه اینکه با فرهنگ ما به سختی می‌تواند همخوانی پیدا کند. یعنی یک تهیه‌کننده و کارگردان و تیم قوی نیاز دارد تا اندیشه و فرهنگ خود را درک کرده باشند. من کارهای زیادی در این بیست سال دیده‌ام که به این حوزه آمده و شکست خورده ولی این فیلم حرف برای گفتن داشت و از مسایل مهمی حرف می‌زد. به نوعی از موقعیت‌هایی هم استفاده می‌کند که تجربه سینمایی داشته باشد ژانر این فیلم از ژانر وحشت فراتر است.

سیامک اطلسی، دیگر بازیگر «شین» در ادامه این نشست بیان کرد: من وقتی به این کار دعوت شدم فکر نمی‌کردم یک فیلم وحشت است. تاکنون در ژانر وحشت بازی نکرده بودم و خوشحالم در این فیلم این نقش را بازی کردم و با هنرمندان جدیدی آشنا شدم. نقش کوچکی در این فیلم داشتم. خوشحالم که این ژانر را هم تجربه کردم و امیدوارم فیلم در گیشه موفق باشد. شهاب حسینی هر چه درآورده خرج سینما می‌کند، خوشحالم که کار فرهنگی می‎کند، فیلم «آن شب» را دیدیم که خیلی خوب بود و امیدوارم همیشه موفق باشند.

میثم کزازی، کارگردان این اثر در ادامه بیان کرد: من معتقد به ژانر نیستم که فیلم متعلق به ژانر وحشت باشد. سعی کردیم درام در بستر ترس باشد وگرنه با امکانات امروز این انتخاب از ابتدا اشتباه می‎توانست باشد.

در ادامه شهاب حسینی درباره انتخاب بازیگران عنوان کرد: من مطمئنم جلسه‌ای که امشب برگزار شده، بخشی از آن مربوط به شین است نه همه آن. دوست دارم مطالبی را بگویم. بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند. امکان ندارد در هیچ گوشه‌ای از این سرزمین اتفاق تلخی رخ دهد و قلب ما به درد نیاید و رنجش را متحمل نشویم. می‌خواهم از صمیم قلب با تمام داغداران وقایع اخیر همدردی کنم؛ تفکیک هم نمی‎کنم هر واقعه تلخی که رخ داده مایه تأسف و تاثیر است اما بیش از این چه کاری از آدم برمی‌آید. من خیلی فکر کردم اما ادامه راه و زنده نگه داشتن آن عزیزان چاره ماست.

وی ادامه داد: حضور در فجر برای من در بخش خارج از مسابقه امتیاز ویژه‌ای نیست. چهار سال است که اصلا در جشنواره نبوده‌ام و دینی به این جشنواره ندارم که از آن دفاع کنم؛ من از چیز دیگری دفاع می‌کنم. هرچقدر تلاش می‌شود تفرقه بیفتد سعی می‌کنم از جلوگیری از آن دفاع کنم. جشنواره فجر مثل هر فستیوال دیگری در دنیا یک امتیاز است. من با فیلمسازان جوان کار دارم و برنمی‌تابم و نمی‌توانم ساکت بشینم.

حسینی افزود: ما طبق قانون فیلم را آوردیم، فیلم‌های دیگر هم می‌توانستند درخواست حضور کنند. این جلسه به درخواست من بود. من ظرف چند وقت گذشته یک طرفه حرف خورده‌ام، اگر قرار است یکبار از خودم دفاع کنم بهتر است اینجا باشد. ضرر را با ضرر جبران نمی‌کنم. من همیشه به خاطر احترام به مخاطب با همکارانم درگیر شده‎ام که هر مزخرفی را به عنوان فیلم نسازید و تحویل ندهید.

وی ادامه داد: از همان موقع که مصاحبه کردم خط فکری من مشخص بوده است. ما دم از دموکراسی می‌زنیم اما نمی‌توانیم حرفمان را بزنیم این مشکل من نیست؛ مشکل جامعه است. آدم باید برای رضای خدا حرف بزند نه کس دیگر. بازهم رویکردمان را ادامه می‎دهیم و علاقه‌ای به پاره شدن این حلقه ندارم. برای روحانی نامه‌ای مبنی بر رفع ممنوعیت بهروز وثوقی نوشتم حیف که نمی‌شود بشنویم چگونه او تجربه کرده و در این چهل سال چه سیری می‌کند که در نامه آخر از ایمان قلبی به خدا حرف می‌زند. در همه جای دنیا خدا حضور دارد مختص به ما نیست.

حسینی در ادامه بیان کرد: جشنواره فرصت بود که امیدوار بودم از آن صحبت شود. اولویت دوم من بهروز وثوقی بود. اولویت اول من دیده شدن فیلم آشغال‌ها بود. فیلم را می‎بینند، چراکه پیام آن روشن است. فیلم در زمان خود اکران نشد و تاثیر خود را از دست داد. حرف فیلم فنا شد، درحالی‌که می‌توانست دوباره شنیده شود. من به عنوان یک هنرمند مخاطب را انتخاب نکردم که بگویم اگر مربوط به فلان قشر هستید مخاطب من نباشید. ما که نمی‎توانیم حق بودن را از دیگران بگیریم راهمان پذیرش این عزت و ذلت بوده که دست خداست.

 حسینی در ادامه اظهار داشت: من با فیلمسازان جوان کار می‌کنم. فجر سقف آرزوهای من نیست، کارهایی که در آن طرف انجام می‌دهم خدمتی به فرهنگ کشورمان است اگر با دنیرو حرف می‌زنیم فقط به خاطر فرهنگ ماست، کارم همین است و این را بلدم. اعتراض من نوع خودش را دارد. در مصاحبه‌ای گفتم مردم اگر صدای رسایی داشته باشند و از تریبون برخوردار باشند نیازی نیست به خیابان بروند و با هزینه‌های سنگین فریاد بزنند، صدایی که شنیده نشود بلندتر می‌شود، اگر هنرمندیم و ادعا داریم صدای مردم باشیم و هزینه‌ها را کم کنیم، قهر کردن راه چاره نیست. با نیامدن شما چه می‌شود، من بمیرم، دنیا آخ نمی‌گوید. مشکلات ما با هیچ دستی از خارج از کشور حل نمی‌شود، مشکل را در درون خودمان باید حل کنیم. هیچکس خارج از کشور نمی‌آید مشکلات ما را حل کند.

توکلی در ادامه اظهار کرد: چهل و یک سال از انقلاب رفت و بالا پایین را تجربه کردیم. سه نسل عوض شده و وارد نسل چهارم می‌شویم. شاید این نسل بی‌نظیرترین هستند، چون تجربه‌ها در سلول‌های این بچه‌ها رفته. ضرباتی که بچه‌های ما در دهه شصت خوردند، الان پس می‌دهند. درباره آقای وثوقی که آقای حسینی زحمت کشیدند از ایشان تشکر می‌کنم ولی اگر وثوقی سال ۵۸ در اینجا بود او را تکه تکه می‌کردند. تا سال ۶۲ نمی‌گذاشتیم سانسور وارد حوزه هنر شود. ما بهترین هنرمندانمان را در طی این سال‌ها از دست دادیم.

وی ادامه داد: اگر در دو سه ماه گذشته بیشترین بحران‌ها را داشته‎ایم، ناشی از برخی دخالت‌ها بوده است. ممیزهایی که از سال ۶۲ تا الان بودند، بی‌سوادترین و نامحترم هم بودند که مانع شدند. در این سال‌ها یک جنگ دایمی بین نیروهای اجرایی و مدیریتی بوده و حاصلش را من می‌بینم و می‌گویم بهترین سرمایه‌ها را داریم و امیدوارم سانسور از این حوزه حذف شود. به شخصه با اکثر صحبت‌های شهاب موافقم.

حسینی همچنین درباره فیلم شین اظهار کرد: «شین» فیلمی در ژانر وحشت نیست حقیقتی که در فیلمنامه نهان است برایم مهمتر است. آهاری و کزازی همدیگر را ندیده‌اند که فیلمشان شبیه هم باشد. هر فیلمسازی روالی را برای تعریف فیلمش انتخاب می‌کند، وحشت اگر خوب دربیاید، موفق می‌شود. فیلم‌های لوباجت بهتر درمی‌آید.

وی در ادامه عنوان کرد: ایمان با مذهب فرق می‌کند. ایمان منش و مذهب روش است. در جشنواره کن نمی‌شود درباره امام زمان(ع) صحبت کرد؛ این چه سفسطه‌ای است. آنها درکی از آن موضوع ندارند. در کن من پیش‌زمینه‌ای درباره اتفاقات نداشتم از اینکه همکاران می‌دانستند و به من نگفتند گله‌مند هستم. چیزهایی است که در زندگی خصوصی از دل آدم می‌گذرد. من آمدم و در سرزمین خودم گفتم؛ اگر آنجا می‌گفتم چه بازتابی داشت. من پیش خودم در دل خودم گفتم، از نظر من در زندگی من معجزه‌ای رخ داده بود، آنجا حرف نزدم چون در آنجا اعتقادی وجود نداشت ولی در مملکت خودم صحبت کردم و در مملکت خودم صحبت می‌کنم. اسلام محصول پنجاه سال پیش نیست، حاصل هزاران سال است. من به اعتقاداتم می‌بالم ولی هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.

وی درباره نقش کم در فیلم گفت: نقش کوچک وجود ندارد بلکه بازیگر کوچک وجود دارد. من نقش را وجب نمی‌زنم. ضمن اینکه دوست داشتم در این فیلم امضای کوچکی داشته باشم. ما به تدوین نهایی رسیده بودم ولی نقد من بر کزازی است که در زمانی که من در ایران نبودم تدوین کرده و نقش‎ها ابترتر شده است.

وی درباره اکران عمومی فیلم گفت: این شانس ماست که اگر بتوانیم پخش خوبی پیدا کنیم. خداروشکر فیلم ما در بخش مسابقه نیست و در اولویت اکران قرار نمی‌گیرد ولی این نمایش می‌تواند فرصتی پیش بیاورد و اگر اینطور شود خوشحال می‌شوم.

تقی پور در ادامه اظهار کرد: همه ما به اندازه تعهداتی که داریم مقصریم. چقدر ما کار فرهنگی کرده‌ایم و می‌کنیم که انتظار فحش ندادن و ناسزا نگفتن را داشته باشیم؟ باید از خودمان سوال کنیم؟ شاید اگر در زمان مناسب صحبت می کردیم اینطور نمی‌شد. گاهی احساس می‌کنم انسان نیستم و حیوانم. گاهی آدم تبدیل به حیوان می‌شود. آیا ما تبدیل به حیوان شده‌ایم که بهم بتازیم؟ آن پیشکسوتی که از آن نام می‌برید تفکرش عوض نمی‌شود. خیلی از ما به این صورتیم. چون با این تفکر بزرگ شده‌ایم.