نقدی بر یک فراخوان گردشگری
عباس مهدوی (فعال گردشگری) در یادداشت پیش‌رو، یک فراخوان در حوزه گردشگری که توسط بخش دولتی منتشر شده است را نقد کرد.
حضور در نمایشگاه‌های خارجی یکی از رویکردهای مهم کشورهای دنیا برای معرفی داشته‌ها و جاذبه‌های‌شان به شمار می‌روند. نمایشگاه‌های مرتبط با صنعت گردشگری، همواره مورد توجه فعالان این عرصه و شناخت از بازارهای هدف محسوب می‌شوند.حتی کشورهای صاحب‌نام و گردشگرپذیر دنیا هم از این نمایشگاه‌ها غفلت نمی‌کنند و می‌کوشند تا با خلاقیت و نوآوری توجه جهانی را به خود معطوف کنند.
جمهوری اسلامی ایران هم در سال‌های اخیر به این رویدادها توجه داشته و براساس تقویم نمایشگاه‌های گردشگری و صنایع دستی، زمینه حضور فعالان گردشگری و هنرمندان صنایع دستی را در نمایشگاه‌ها فراهم کرده است. دستاوردهای این حضور را نمی‌توان کتمان کرد و نادیده انگاشت اما می‌توان اذعان داشت که این حضور در حد و قواره ایران و فرهنگ غنی آن نبوده است.
عمده بار مالی این نمایشگاه‌ها بر دوش بخش خصوصی و هنرمندان صنایع دستی است و دولت تنها در حد هماهنگ‌کننده و ایجاد پایون ایران ظاهر شده است. این در حالی است که گام نخست حضور در چنین رویدادهایی، معرفی ایران و تبلیغات موثر و متناسب با هدفی است که یک نمایشگاه بین‌المللی دنبال می‌کند.
معرفی شایسته و آبرومند ایران در نمایشگاه‌های بین‌المللی وظیفه اساسی وزارت گردشگری است که می‌بایست با همکاری وزارت خارجه و رایزنان فرهنگی محقق شود و بخش‌های خصوصی و فعالان گردشگری بازوان و حلقه‌های تکمیل‌کننده این پازل محسوب می‌شوند.
در سال‌های اخیر، کانون جهانگردی و اتومبیلرانی به نمایندگی از وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری عهده‌دار مدیریت نمایشگاه‌های گردشگری بوده است. در این میان چندی است برگزاری نمایشگاه‌های گردشگری به شرکت مادر تخصصی توسعه ایرانگردی و جهانگردی محول شده است و انتشار فراخوان انتخاب مجری برگزاری نمایشگاه‌های خارجی از سوی شرکت مادر تخصصی توسعه ایرانگردی و جهانگردی به نمایندگی از وزارت میراث فرهنگی، موجب نگرانی فعالان گردشگری و رسانه‌ها شده است.
این شرکت از مجریان نمایشگاهی، شرکت‌ها، موسسات، دفاتر خدمات مسافرتی و تشکل‌ها و صنوف با توجه به سوابق، تجارب، استطاعت مالی و فنی، دعوت به همکاری کرده است. آنچه شرکت توسعه ایرانگردی و جهانگردی از آن غفلت کرده نادیده گرفتن ذات حضور در این رویدادهای فراملی است. اطلاع‌رسانی و تبلیغات هدفمند و کاربردی ایران و داشته‌هایش محور اصلی و اساسی تمامی این نمایشگاه‌هاست. تجربه نشان داده که بخش خصوصی مطابق با اهداف و درآمدهای خود وارد این عرصه می‌شود و نگاه کلان و درازمدتی به این عرصه ندارد.
مروری بر نمایشگاه‌های پیشین بیانگر این مهم است که بخش خصوصی هنوز با بازارهای بین‌المللی، علایق و سلایق بازارهای هدف آشنا نیست و درک درستی از بازدیدکنندگان نمایشگاه‌های گردشگری ندارد. این وظیفه حیاتی برعهده دولت و شرکت‌های زیرمجموعه وزارت میراث فرهنگی است و سپردن تمامی امور یک نمایشگاه خارجی به مجری خصوصی، مسیر نادرستی است که ماحصلی جز دفاع بد از ایران و خروج ارز از کشور به دنبال نخواهد داشت.
