افق روشنی پیش روی دانشجویان مد و لباس نیست

به گزارش ایلنا، رخشان یوسفی از جمله ۸ طراح منتخب سومین جشنواره رویداد طراحی مُد و لباس «دیبا» است. وی که خود دانشجوی رشته طراحی پارچه در دانشگاه هنر است درباره چگونگی آشنایی با جشنواره «دیبا» گفت: در محیط دانشگاه و از طریق مشاهده پوستر و بنر این جشنواره با آن آشنا شدم. این جشنواره  پیش از این دو دوره، برگزار شده بود و من تصمیم گرفتم یکی از شرکت‌کنندگان دوره سوم آن باشم اما مشکلی پیش آمد که نتوانستم طرح خود را به موقع به دبیرخانه جشنواره ارسال کنم که در همین اثنا متوجه شدم که مهلت ارسال آثار به جشنواره تمدید شده است و تمام تلاش خود را به عمل آوردم تا در فرصت باقیمانده حداقل یک اثر آماده و به جشنواره ارسال کنم که خوشبختانه پس از ارزیابی پذیرفته شد.

وی ادامه داد: این جشنواره به شکلی فرایندمحور ما را با محیط صنعت در این عرصه آشنا کرد، شخصاً وقتی وارد پروسه کار در کارخانه شدم آن زمان بود که دید من نسبت به این عرصه تغییر کرد، به نوعی آنچه که در آینده حرفه‌ای باید به آن اشتغال داشته باشم پیش پای من قرار گرفت، من پیش از این تجربه کار به این شکل را نداشتم و لذا این فرصت را مغتنم شمردم هر چند که مراحلی که در زمینه طراحی و تولید لباس در محیط کارخانه سپری کردم بسیار با آنچه که به آن فکر می‌کردم نزدیک بود. به نظرم این زمان خیلی زود سپری شد و اعتقاد شخصی من این است که اگر همچنان تداوم پیدا می‌کرد و ما حتی پس از جشنواره و برگزاری اختتامیه آن می‌توانستیم در محیط کارخانه تردد داشته باشیم قطعاً در افزایش معلومات و مهارت ما تأثیر بسزایی داشت.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا در دانشگاه آشنایی با فضای صنعتی در حوزه مد و لباس اتفاق می‌افتد یا خیر؟، گفت: این‌چنین نیست و دانشگاه بیشتر بر مقوله هنری این موضوع متمرکز است، دروس دانشگاهی جامع و کامل هستند اما اینکه این دانش و کسب تجاربی که ما در دانشگاه با همکلاسی‌های خودمان داریم در آینده باید چه خروجی داشته باشد، متأسفانه چندان اُفق ‌روشن و شفاف پیش روی ما قرار ندارد و به نظر من باید همه‌چیز از دانشگاه آغاز شود و دانشگاه مانند جشنواره «دیبا» به جنبه‌های عملی و کاربردی این هنر نیز بپردازد. به طور مثال ما در دانشگاه طراحی پارچه می‌خوانیم، این ابتدای راه است و این چرخه باید در دانشگاه کامل شود، پارچه طراحی و تولید می‌شود که سرآخر از آن البسه مورد مصرف قرار گیرد اما طراحی لباس در دانشگاه چندان جدی گرفته نمی‌شود و من این خلأ را زمانی که با دو همکار کارآموز خودم  که در زمینه خیاطی سررشته داشتند، برای کار در جریان این جشنواره، متوجه شدم.

یوسفی در پایان گفت: جشنواره «دیبا» به شرط تداوم در ادوار آتی به آن میزان از تجربه و توان خواهد رسید که به عنوان یک جریان پویا و مؤثر در فرهنگسازی حوزه مُد و لباس عمل خواهد کرد. ما حتی می‌توانیم الگویی برای رویدادهای این حوزه در عرصه بین‌المللی باشیم و این مهم دور از دسترس نیست به شرط آنکه مسئولان برگزاری جشنواره به این جشنواره فراتر از یک رویداد صرفاً جشنواره‌ای که منتهی به انتخاب برگزیدگان و تقدیر از آنها می‌شود نگاه کنند و با رصد تغییر و تحولات در حوزه جهانی مرتبط با مُد و لباس، بنیه علمی و پژوهشی این جشنواره را نیز ارتقا داده و آن را تبدیل به یک جریان آکادمیک تلفیقی از علم و عمل بکنند.