آلبوم «میلادِ فرهنگ» منتشر شد

میرعلیرضا میرعلی‌نقی از پژوهشگران با سابقه حوزه موسیقی طی یادداشتی درباره این آلبوم توضیح داده است: «این ۲ هنرمند ناموَر، میلاد کیایی و ناصر فرهنگ‌فر شاید کارنامه همکاری ِزیادی نداشته باشند، ولی سال‌ها همدلی و هم عصری، در معرفتی که ویژه نسل آنان بود، نام بلندشان را کنار یکدیگر قرار می‌دهد. یاد ِآن را گرامی و وجود ِاین را حرمت می‌داریم.

میلاد ِسنتور معاصر، همنوا با یادگار ناصر، هوایی خوش نوا از موسیقی ایرانی را ارمغان ِدوستداران کرده‌اند. بشنویم و دل بسپاریم و ایمان بیاوریم که «آن جا که سخن باز می‌مانَد و موسیقی آغاز می‌گردد اگر نواگران چیره باشند، نیازی به هیچ کلام و حرف ِزیادتی نیست.»

نخستین نام ِخاص در سنتورنوازان ایران، میلاد ِبی نیاز از عنوان استاد، پای به پله زرین ِ۷۵ سالگی نهاد. نوازنده ای نوآور که همیشه نیروی جوانی و خِرَد کهنسالی را با هم داشته و دارد. هنرمندی که صدای سازش، روش زیبای زندگی‌اش و نحوه برخوردش در اجتماع، همیشه و در هر حال، برازنده و آراسته و خوشاهنگ بوده و هست. موسیقی او، قصه‌گوی آرزوها و شادی‌های ماست. با این آلبوم، طنین دستان توانمند میلاد کیایی ِبزرگ و بزرگوار، در سلسله آلبوم‌هایی که موسسه راوی آذرکیمیا به عنوان یاد و یادواره منتشر کرده، قرار می‌گیرد.

سپاس می‌داریم این هنرمند ِصاحب احساس و فرهنگ را که موسیقی‌اش، بی‌مدد و بی‌واسطه‌ کلام و خواننده، خود به راحتی حرف خود را می‌گوید و به دل‌های دوستدارانش می‌نشیند. میلاد کیایی، در گفتار و کردار، دل سپرده به آموزه‌های استاد روح‌الله خالقی است. استادی که آرزو داشت روزی برسد که در آن، موسیقی تنها با زبان خود سخن بگوید و از شعر و شعرخوان بی نیاز شود.»