کارگردان مجموعه «به رنگ خاک»:
فیلم‌های آپارتمانی باید الویت دوم تلویزیون بشوند
حسن لفافیان ضمن بیان اینکه تلویزیون می‌تواند در جذب گردشگران به نقاط مختلف ایران بسیار موثر عمل کند، گفت: فیلم‌های آپارتمانی باید الویت دوم تلویزیون شود تا با ساخت مجموعه‌هایی در نقاط مرکزی ایران، به معرفی بکرترین نقاط آن بپردازیم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مجموعه «به رنگ خاک» به کارگردانی حسن لفافیان، محسن یوسفی و تهیه‌کنندگی سعید بشیری، از ساعت ۲۲ جمعه دهم آبان ماه پخش خود از شبکه یک سیما را آغاز می‌کند. داستان این مجموعه ۳۵ قسمتی در رابطه با اهمیت استراتژیک جزایر خلیج فارس بوده و در آن داستان زندگی مردمی که در بستر یک اثر نمایشی در حال کار و تلاش در جزایر هستند، روایت می‌شود. قسمت‌های مختلف این مجموعه در پنج جزیره هرمز، لارک، قشم و ابوموسی و هنگام تصویربرداری شده که به نوعی قسمتی از مرز آبی ایران را شکل می‌دهند. به بهانه پخش این سریال با حسن لفافیان که کارگردانی ۲۷ قسمت این مجموعه را برعهده داشته به گفتگو پرداختیم.
حسن لفافیان کارگردان سریال «به رنگ خاک» در رابطه با بعد گردشگری این سریال که در تعدادی از جزایر ایران تصویربرداری شده، گفت: از ابتدا که پایه و اساس این سریال گذاشته شد، نگاه این بود که جزایری به این زیبایی و با این بعد گسترده که برای جذب توریست وجود دارد اما ناشناخته مانده را معرفی کنیم. در نتیجه تصمیم گرفته شد که سریالی با بستر داستانی طراحی شود که دوربین به فضاهای بکر این مناطق برود و آنها را ضبط کند و از طریق رسانه ملی به همه مردم نشان دهد.
وی ادامه داد: با توجه به همین نگاه و چیزی که فیلمنامه به ما دیکته می‌کرد، وارد فضایی شدیم که نگاهمان را مقداری متفاوت از نگاه در واقع دراماتیک، ارسطویی که بر اساس آن در همه جا علاقمند به تعریف قصه‌ای هستند که کشش داشته باشد، می‌کرد. ما گفتیم داستان یک بخش کار است که شاید قسمت‌هایی از آن را به دلیل نگاه گردشگری و بوم نگاری موجود در کار از دست بدهیم، اما بعد گردشگری برایمان ارجحیت داشت. چراکه به این صورت فضاهایی را معرفی می‌کردیم که وقتی تماشاگر کار را می‌بیند احساس کند در آن محیط قرار گرفته و در دل می‌گوید که ای کاش آنجا بودم.
این کارگردان تلویزیون در پاسخ به اینکه ساخت این آثار و پخش آن تا چه اندازه می‌تواند سبب تقویت صنعت گردشگری کشور شود، گفت: طبیعتا از نظر من تلویزیون اولین قدم است. در واقع تبلیغات تمام حرف بوده و با توجه به اینکه این مجموعه از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود و بارها تکرار دارد و هر بار این مناظر و فضاها دیده می‌شوند، اینگونه آثار در بحث گردشگری به شدت موثر خواهند بود. در نتیجه تلویزیون می‌تواند با ساخت بیشتری از این مدل کار، تاثیر به شدت بالایی را در جذب گردشگران به نقاط مختلف ایران ایجاد کند.
وی افزود: در این مدل کارها طبیعی بوده که برای فراهم کردن موارد مورد نیاز برای تولید اثر با مشکل مواجه شویم. اما به نظرم اگر نگاه ما به این سمت برود که کارها از مرکز فاصله بگیرند و از آپارتمان‌ها بیرون بیایند، از لحاظ تولید با سختی بسیاری مواجه می‌شویم، ولی در زمینه‌های مختلف به موفقیت می‌رسیم.
لفافیان با بیان اینکه تولید این مجموعه کار به شدت سختی بود، اظهار داشت: به عنوان مثال شما فکر کنید، گروه صبح سوار لنج بشوند و تا شب روی آن مشغول تصویربرداری باشید. خود خلبان و ملوان‌ها وقتی روی لنج می‌روند، حالشان بد می‌شود. ما ۴ ماه کار روی لنج داشتیم. البته نه به طور متناوب ولی در این مدت مرتب قسمت‌هایی را در آن فیلمبرداری می‌کردیم. چراکه قسمتی از این اثر به روایت داستان‌های دریایی اختصاص دارد. در نهایت باید بگویم کار خیلی سختی بود ولی اگر در مدیریت کلان صدا و سیما برنامه آماده‌سازی این مدل کارها ایجاد شود، قطعا درآینده شاهد اتفاق‌های خوبی خواهیم بود.
وی در ادامه صحبت‌هایش بیان کرد: نگاه آپارتمان‌نشینی در آثار تلویزیونی تا مدت‌ها بوده و جذابیت خاص خود را نیز دارد. اما به نظر من تولید سریال‌های آپارتمانی باید الویت دوم تلویزیون باشد. الویت اول باید به همین بومی نگاری و نگاه به کل مرز ایران باشد. چراکه مناطق مرزی ایران از فضایی برخوردار است که کمتر به آن رجوع می‌کنیم، در صورتی که بکرترین مکان‌های ایران و تصویری‌ترین نقاط آن در همانجا واقع شده است.
این کارگردان در ادامه اظهار داشت: خیلی افراد هستند که هنوز جزیره هرمز ایران را ندیده‌اند؛ در صورتی که این جزیره یکی از زیباترین نقاط ایران بوده که شاید بتوان درباره آن گفت که عجیب‌ترین خاک دنیا را دارد. به نظرم تلویزیون پایه و اساسی بوده که می‌تواند برای مناطقی از این دست جلب توریست کند. دوربین ما به بسیاری از نقاط رفته که خیلی‌ها نمی‌توانند در آنجا باشند ولی شاید به این صورت با این مکان‌ها آشنا شوند.
لفافیان در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره روند ساخت این مجموعه نیز توضیح داد: به طور کلی کار در شهرستان سختی خاص خودش را دارد. چه برای جذب عوامل و بردن بازیگرها و چه نوع تولید، اسکان و شرایطی که در آن مکان‌ها وجود دارد. اما از یکسو لذت خاصی هم همراه با آن است. چراکه شما با یک تنوع عجیب و غریب، فضاهای خاص، مناظر بکر و چشم‌نواز روبه رو می‌شوید که همین سبب می‌شود دوربین شما روان بچرخد تا هرچیز که فکر می‌کنید دلتان را شاد می‌کند را در آن فضاها پیدا کنید. علاوه بر این برخورد با مردم خیلی خونگرم جنوب انرژی کار را چند برابر می‌کند. چراکه آنها وقتی می‌بینند گروهی آمده که از زندگی و سرزمین آنها فیلم بسازد، برایشان جذاب بوده و با جان و دل جلو می‌آیند.
وی ضمن بیان اینکه مجموعه «به رنگ خاک» در ۵ جزیره تصویربرداری شده، ادامه داد: هفت قسمت این مجموعه توسط جناب یوسفی در جزیره هنگام کارگردانی شده و ۲۷ قسمت آن را من در جزیره‌های هرمز، لارک، قشم و ابوموسی کارگردانی کرده‌ام. به نوعی سعی کردیم ۵ جزیره که در حاشیه ایران بوده و مرز آبی ایران را شکل می‌دهند، را در این سریال به تصویر بکشیم. در نتیجه باید بگویم که این مجموعه کار به شدت سختی بود. چراکه علاوه بر چشم‌نواز بودن، باید در آن داستان هم به خوبی روایت می‌شد. از سوی دیگر در این کار ما در بحث بودجه نیز با مشکل مواجه بودیم.
لفافیان افزود: بودجه در کارهایی به این سختی حرف اساسی را می‌زند ولی طبیعتا همیشه کم بوده و ما در واقع ناچاریم کمک بگیریم. به نوعی بخشی از این اتفاق با استفاده از خلاقیت ذهنی گروه پیش می‌رود و بخش دیگر هم کمک‌هایی است که از سوی مردم مناطقی که به آنجا رفته بودیم، انجام گرفت. مردم این مناطق وقتی دیدند که گروهی آمده تا زندگی و فعالیتشان را نشان دهد، مشتاق شده و کمک کردند که کار جلو برود.
این کارگردان با توجه به توضیحاتش درباره بودجه اندک این مجموعه، درباره چگونگی جمع‌آوری گروهی از بازیگران مطرح توضیح داد: واقعیت این است که در ساخت فیلم و سریال همه چیز پول نیست. بخشی از این موضوع اعتبار آدم‌ها و نوع رفاقت و دوستی است که بین آنها وجود دارد و می‌تواند سر و شکل یک سریال را بالا بکشد. من با خیلی از دوستانی که در این سریال کار کردن، سال‌هاست رفیق و دوست هستم و با آنها همکاری‌هایی انجام دادم. بر همین اساس دوستان با توجه به درک شرایط از این کار و نوع رفاقتی که وجود داشت، از بخشی از دستمز خود صرف نظر کردند. چراکه علاوه بر این موارد خود کار هم یک نگاه ملی میهنی داشت که همه به آن اعتقاد داشتند.
وی ادامه داد: به این ترتیب اگر می‌خواستیم، با عدد و رقم واقعی این سریال را بسازیم، شاید تهیه‌کننده و تلویزیون می‌بایست چندین برابر قیمت کنونی هزینه می‌کردند. علاوه بر این، به هر حال بازیگرها هم به قدری در موقعیت تکرار شده کارهای آپارتمانی بازی کرده بودند که این مدل کارها برایشان کسل‌آور و خسته‌کننده است. طبیعتا با متنی به این صورت و فضاهایی به این شکل و نگاه توریستی موجود در آن، خیلی‌ها راغب به حضور شدند. اما به واقع اگر به این سریال نگاه کنیم، ردیف بودجه این فیلم باید در تولیدات الف ویژه سازمان قرار می‌گرفت.
