نامه سرگشاده یک تهیه‌کننده موسیقی به وزیر ارشاد
یک تهیه‌کننده و ناشر موسیقی پس از بروز برخی حواشی پیرامون تصویب قانون «اختصاص ۱۰ درصد مبلغ فروش کنسرت‌ها به فعالیت‌های فرهنگی» متنی را خطاب به وزیر ارشاد منتشر کرد.
به گزارش ایلنا، امیرعباس ستایشگر (تهیه‌کننده و ناشر موسیقی) پس از بروز برخی حواشی پیرامون تصویب قانون اختصاص ۱۰ درصد مبلغ فروش کنسرت‌ها به فعالیت‌های فرهنگی، متنی را خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر کرده است.
در متن منتشر شده از سوی امیرعباس ستایشگر که به رسانه‌ها ارسال شده، آمده است:
«بسم تعالی
جناب آقای دکتر صالحی / وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی / با سلام و احترام
این دومین نامه‌ای ست که برای شما می‌نویسم. اگر خاطرتان باشد اولین نامه درباره بنیاد رودکی بود که به جای ترتیب اثر دادن، وضعیت هنر در آن بنگاه روی به وخامت برداشت. من هنوز هم در کمال خوش باوری به روحیه سالم و هنرگرایانه شما شکی ندارم اما بیش از هر زمان مطمئنم که شما از موسیقی بی‌خبر هستید و یا به اصطلاح «آدرس غلط» به شما می‌دهند.
جناب آقای وزیر، حال موسیقی خوب نیست. اهالی موسیقی در یک خشم بی‌سابقه قراردارند و تنها بانی آن معاونت هنری منصوب شماست که فضای ملتهب موسیقی را بدون مدیریت رها کرده است. ما از دولت‌مردانمان در این چهل سال آموخته‌ایم که از حق بگوییم و هراسی از عواقبش نداشته باشیم. از اینکه مجوزهایمان مشکل پیدا کنند، از جوامع هنری به خاطر لابی‌گری‌ها حذف بشویم و یا دستان مدیران کم ظرفیت بدنه ارشاد پای‌بند راهمان گردد.
آقای دکتر صالحی، این چه پافشاری و تلاش برای بی‌اعتنایی به اهل موسیقی است که با وجود اینکه تمام افراد ذی‌صلاح و صاحب تجربه با این قانون مخالف هستند، دولت همچنان روی خوش به همراهی با هنرمندان موسیقی نشان نمی‌دهد؟ اگر تمام مسائل این یک سال گذشته را کنار بگذاریم که خود مثنوی هفتصد من خواهد شد، موضوع برداشت ۱۰ درصد از درآمد کنسرت‌های موسیقی، لیوان ِتا لب لبریزِ صبر اهالی موسیقی را سرازیر کرده است. حتماً می‌دانید ما به یکباره اقدام به چنین اعتراض‌هایی نکرده‌ایم، در ابتدا و از راه گفتگو از مدیران شما وقت خواستیم تا در اینباره و مواردی دیگر گفتگو کنیم تا گره را با دست باز کنیم که دندان بماند برای روزهای مبادا تر. اما معاون هنری‌تان کار را به جایی رساند که حاصل درخواست‌های ما برای گفتگو در ۵ دفعه، بدون پاسخ رها شد. در ادامه بیانیه‌ای رسمی صادر شد که بی‌تفاوت از کنار آن رد شدید، درخواست تجمع در وزارتخانه را کردیم که ترتیب قراری داده شد در جلسه‌ای. چهارشنبه ۱۸ اردیبهشت موضوع ۱۰ درصد را بررسی کردیم و با وجود دلایلی که داشتیم موضوع ابتر ماند. در آن جلسه گفتیم با همه ممیزی‌های سختگیرانه وزارت ارشاد، با فشارهای مالی که بر مردم مستولی شده، با لغو کنسرت‌هایی که حتی ارشاد جرأت آن را ندارد پای مجوزهای خودش بایستد، با توجه به ضررهای عظیمی که موسیقی غیرتجاری می‌دهد این طرح به صلاح نیست اما اگر امروز به شما بگویند از فیش حقوقتان ماهیانه ۱ میلیون تومان به ما بدهید ما خرج هنر در مناطق کم بضاعت کنیم چه می‌گوئید؟ بله با شما موافقم اگر با طیب خاطر باشد که خیر و برکت کردن سفارش همه اولیاست. اما اینجا به زور می‌خواهند از ما وصول کنند.
آقای دکتر صالحی، این چه پافشاری و تلاش برای بی‌اعتنایی به اهل موسیقی است که با وجود اینکه تمام افراد ذی‌صلاح و صاحب تجربه با این قانون مخالف هستند، دولت همچنان روی خوش به همراهی با هنرمندان موسیقی نشان نمی‌دهد؟ آیا خبر دارید که این لایحه را خود وزارت ارشاد به مجلس برده تا از کنسرت‌ها پول بگیرد و در مناطق محروم هزینه کند؟ آیا خبردارید کمیسیون فرهنگی با این موضوع مخالف بوده و با پافشاری وزارت ارشاد این طرح در کمیسیون تلفیق رأی آورده؟ آیا خبر دارید در درون وزارت ارشاد دودستگیِ بی‌تعادلی وجود دارد که تکلیف کار بدون آئین نامه هنوز سرگردان است؟ آیا خبر دارید که مدیرکل دفتر موسیقی (تنها مخالف این طرح در دولت) مجبور به استعفا شده است؟ مدیرکلی که با پافشاری معاون هنری منصوبتان و با مخالفت اکثر ناشران موسیقی به میدان آمد اما امروز (بعد از یکسال ) به خاطر فشارهای مدیریتی دست از حمایت او برداشته‌اید و یک مدیر را قربانی معاونت هنری می‌کنید. می‌خواهند تنها مدیری که با این موضوع مرتبط و مخالف است را از گردونه خارج کنند که بدون مانع کار را پیش ببرند. معاونین‌تان حتی به مدیران کل خود رحم نمی‌کنند چه رسد به ما.
آقای وزیر می‌دانید! دیوار حاشا بلند است، اما ما اهل موسیقی، سال‌هاست در بالای آن دیوار ایستاده‌ایم و مدیران را نظاره می‌کنیم. من تا به امروز بیش از ۵ معاون وزیر در امور هنری دیده‌ام و با ایشان همکار بوده‌ام. می‌دانم که می‌دانید تمام آنچه می گویم صحت دارد، چون شما کسی نیستید که آخرت را به دنیا بفروشید. نَفَس شما به قرآن و حافظ و نهج‌البلاغه گره خورده است. از نوشته‌های عارفانه‌تان این را دریافته‌ام که دمی با بایزیدها و ابوسعیدها نشسته‌اید. آخر این چه ظلمی است که بر سر اهالی موسیقی می‌رانید؟ و تا از آن دم می‌زنیم همکارانتان می‌گویند: «قانون شده است و نمی‌شود کاریش کرد».
در پایان، سال‌هاست که با اعتقاد در کنار مردان نظامی، سیاسی و فرهنگی خود ایستاده‌ایم و کار هنر را به پیش می‌بریم، در این شرایط حساس که کشورمان نیاز به آرامش و همدلی دارد، شمشیرتان را از سر اهل موسیقی بردارید، در معاونت‌های مربوطه، میزهای بزرگ را به آدم‌های کوچک نسپارید، گوش شنوا داشته باشید که خیر و برکت همه در گفتگو و تعامل است. از شما صمیمانه پوزش می‌طلبم اگر نوشته‌ام گزنده و تلخ است. خیلی خودمانی بگویم «حالمان گرفته است». حال که صدایمان به جایی نمی‌رسد و زور شما بر ما افزون است و فریاد ما را نمی‌شنوید، در شبهای پیشرو، وقتی در سایه قرآن می‌نشینیم و شبهای قدر را زنده نگه می‌داریم، من به عنوان کوچک‌ترین عضو خانواده صبور موسیقی شما را به خدا وا می‌گذارم و برای خود و همکارانم بخشش از گناهان و صبر بیشتر طلب می‌کنم. ایاک و ظلم من لاتجدعلیک ناصرا الا الله. والحمد لله ِ اولاً و آخرا / سید امیرعباس ستایشگر.»
