«سوی دیگر» منتشر شد/ جست‌وجوی تنهایی با اصوات

به گزارش ایلنا، آلبوم موسیقی «سوی دیگر» به آهنگسازی هوشیار خیام، هنرمندی کوارتت «شهرزاد» و تهیه‌کنندگی مؤسسه فرهنگی هنری «بارانا» با برگزاری یک مراسم رونمایی که با حضور تعدادی از هنرمندان در فرهنگسرای نیاوران تهران برگزار شد، در دسترس مخاطبان قرار گرفت.

هوشیار خیام آهنگساز آلبوم «سوی دیگر» در ابتدای این مراسم که با حضور هنرمندانی چون حسین علیزاده، محمدرضا درویشی، جاوید مجلسی، بردیا کیارس، داود جعفری، آرش گوران برگزار شد، توضیح داد: من آهنگسازم و آهنگساز قرار است بیش از آنکه سخن بگوید، آوازش را بخواند، اصواتش را بجوید و نغمه‌هایش را بیابد. در شهری که زنان و مردان بزرگش، همچون درختان کهن‌سالش و همچون عمارت‌های قدیمش با پنجره‌های بلند و بی هراس، یکی یک از بین ما می‌روند و جایشان دیگر پر نمی‌شود، ما تنهایی خود را در اصوات می‌جوییم و راه را دست در دست با اصوات می‌پیماییم.

وی ادامه داد: ما موسیقی‌دان‌های کلاسیک غربی نام گرفتیم چون که ساز در دست‌مان نامی غربی دارد. اما به واسطه ساز، انتظار وامداری مغرب زمین از ما رفت، گاه حتی مُهر مغربی بر پیشانی ما خورد، اما اگر هشتصد سال تاریخ موسیقی کلاسیک غرب، با آن همه زیبایی و عمقش، با تمام تنوع بی بدیلش شگفتی‌مان را بر می‌انگیزد، ریشه دیگرمان در موسیقی و فرهنگ اقلیممان است. ریشه‌های من در موسیقی جلیل شهناز است، با آواز و رقص‌های آذری بزرگ شدم، خود را شاگرد هوشنگ ظریف می‌دانم و لحظه‌های آنی و بی‌خبری بداهه‌های حسین علیزاده را در خلوت نت کرده و آموخته‌ام. از باخ و دوفایی تا منصوریان و کانچلی، این اقیانوس با هر موجش، نقره‌هایش را به صورتمان می‌پراکند و خیس و عطرآگین مان می‌کند. موسیقی کلاسیک غرب یکی از این دریاهای پهناور است که با هزاران خلیج به دیگر دریاهای موسیقی راه می‌یابد، هیچ‌یک از دیگری جدا نیست، هیچ‌یک بی‌تأثیر از دیگری نیست. نه خاور، نه باختر، نه شمال، نه جنوب، که همه با هم زبان موسیقی ما را شکل می‌دهد.

خیام درباره آلبوم تازه‌اش گفت: «سوی دیگر» موسیقی ما و موسیقی جهان است، از موسیقی «خیال‌خوانی» هندوستان تا آوازهای بلغار، موسیقی کولی و عبری و عرب و کردی و همه موسیقی‌های دیگر، که همه به درستی «کلاسیک» نام می‌گیرند و ریشه‌های موسیقایی ما را شکل می‌دهند. از زریاب که نغمه‌های آندولوس را شکل می‌دهد تا امروز که موسیقی آندولوس، ما را شکل می‌دهد، همه پلی است که ما را به اصلِ خود و به اساسِ صوت، به مفهوم مجرد زیبایی نزدیک‌تر می‌کند.

تینا جامه‌گرمی نوازنده ویولن هم درباره شکل‌گیری کوارتت توضیح داد: من به همراهِ نگار نوراد، تصمیم گرفتیم تا کوارتتی را شکل دهیم که تا امروز به فعالیت‌هایش ادامه می‌دهد؛ در این میان از هوشیار خیام آهنگسازی که آشنایی‌مان به بیش از ۲۰ سال باز می‌گردد، خواستیم تا اثری را در اختیارمان قرار دهد که آن اثر «سوی دیگر» بود. این قطعه بسیار پیچیده بود و ما مدت زمانی طولانی صرف تمرین برای اجرایش کردیم. البته در ضبط استودیویی اثر نیلوفر سهی به عنوان نوازنده ویولن آلتو حضور داشت که به علت مهاجرت او به خارج از کشور برای تحصیل، هم‌اکنون لعیا اعتمادی به عنوان نوازنده‌ویولن آلتو با کوارتت همکاری می‌کند و در اجراهای اثر نیز حضور داشته است.

نگار نوراد نیز از همکاری طولانی مدت اعضای کوارتت گفت و اینکه آشنایی‌شان با «هوشیار» خیام به زمانی باز می‌گردد که در هنرستان موسیقی تحصیل می‌کردند.

تهمورس پورناظری آهنگساز و از مدیران مؤسسه «بارانا» هم در این مراسم از روند شکل‌گیری این کوارتت گفت: خیلی خوشحالم که همکاری بارانا و کوارتت شهرزاد در این سال‌ها توانست اثراتی را به وجود آورد که برای من بسیار دل‌پسند است. این همکاری برای من جذابیت‌هایی دارد که حضور چهار دختر ایرانی به عنوان نمونه‌هایی از مادران آینده این سرزمین یکی از این جذابیت‌هاست. آنها توانسته‌اند موسیقی هنری و با ارزش را با زحمت فراوان و پیگیری بسیار به سرانجام برسانند.

وی افزود: همدلی در این کار بسیار جالب و مثال زدنی بود. آهنگساز و نوازندگان، همه پیوسته با عشق این کار را از روز آغاز تا پایان پیش بردندف اما شاید مهم‌ترین دلیلی که من از اعضای شهرزاد خواستم که این کوارتت را ادامه دهند، اعتقادی است که به جوان ایرانی دارم و اثرگذاری‌ای که دختران ایرانی می‌توانند در جامعه داشته باشند.

بردیا کیارس آهنگساز، نوازنده و رهبر ارکستر هم در این مراسم توضیح داد: آشنایی من با اعضای کوارتت شهرزاد به سال‌هایی باز می‌گردد که در هنرستان موسیقی درس می‌خواندیم؛ در رشته‌ی ما فعالیت بین‌المللی بسیار دشوار است و در این میان من به تک تک اعضای این گروه افتخار می‌کنم که همه‌شان در سطحی طراز اول کار می‌کنند. در این میان هوشیار خیام نیز آهنگ‌سازی بسیار فعال است که هیچ‌گاه خود را به سفارش محدود نکرده و همواره نوشته است. به هر حال این کوارتت دارای کاراکتر خاص خود است و حضورش می‌تواند به آهنگ‌سازان برای ساختِ موسیقی انگیزه دهد.

پریوش گنجی هنرمند نقاش نیز که اثرش در طراحی جلد این اثر مورد استفاده قرار گرفته است توضیح داد: این اثر از مجموعه‌ی «شب، روز، شب» انتخاب شده است که دو سال پیش نمایشگاه آن برگزار شده است.