آبگوشت قنبید و سنگک قمی‌ها ثبت ملی شد
مدیرکل میراث فرهنگی استان قم از نحوه سنتی پخت آبگوشت و ثبت پنج پرونده دیگر میراث ناملموس این استان خبر داد.
به گزارش ایلنا، حمید یزدانی (مدیرکل میراث فرهنگی استان قم) اظهار کرد: در کمیته تخصصی ثبت میراث فرهنگی ناملموس که در اداره کل ثبت آثار برگزار شد، نحوه طبخ آبگوشت قنبید، نحوه طبخ قنبید پلو، نحوه پخت غذای سنگک، آیین لاله گردانی در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س)، مهارت هنر تذهیب و همچنین مهارت اجرای طاق قمی پوش با نظر موافق داوران و متخصصان به ثبت رسیدند.
مدیرکل میراث فرهنگی قم ادامه داد: آبگوشت قنبید از غذاهای بومی و سنتی استان قم بوده و سابقه بسیار طولانی دارد و قدیمی‌ترین سندی که تا کنون یافت شده و در آن به این غذا اشاره شد مربوط به دوره قاجار است که این غذا در بین قمی‌ها معمول بوده است.
وی گفت: قنبید پلو نیز از غذاهای بومی و سنتی استان قم است که نحوه پخت آن سابقه بسیار طولانی دارد و از آنجایی که غذاهای سنتی جزئی از فرهنگ هر ملت است، طبخ و عرضه این غذاهایی سنتی می‌تواند باعث جلب و جذب گردشگران را فراهم کند.
یزدانی با بیان اینکه نحوه پخت غذای سنگک از جمله پرونده‌هایی بود که در فهرست میراث ملی ثبت گردید، افزود: غذای سنگک را نباید با نان سنگک اشتباه گرفت اما این خوراکی نیز مانند نان سنگک در صبحانه مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به اینکه خوراکی سنگک از حبوباتی به نام بلبلی یا سنگک تهیه می‌شود گفت: سنگک تقریباً شبیه عدسی است و تنها خوراکی است که پخت آن با مشقت‌های فراوان فقط در قم انجام می‌شود و در کل کشور بی نظیر است.
مدیرکل میراث فرهنگی استان قم گفت: مراسم لاله گردانی حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) از جمله مراسم‌های زیبا و دیدنی است، این مراسم مخصوص خادمان حرم است که هنگام تغییر کشیک انجام می‌شود.
وی افزود: هنر تذهیب در شهر قم از جایگاه ویژه ای برخوردار است و از آنجایی که این هنر در استان قم از قدمت چند صد ساله برخوردار است ثبت آن در فهرست آثار ملی ضروری به نظر می‌رسید تا بیشتر از گذشته در زیر چتر حمایت میراث فرهنگی قرار گیرد.
یزدانی گفت: مهارت اجرای طاق قمی پوش نیز به عنوان شیوه ای ابداعی از عناصر معماری سنتی ایرانی است که در گذشته در قم ابداع شده است، در فهرست آثار ملی ناملموس به ثبت رسید، چرا که با تغییر الگوی معماری از سنتی به نوین، استفاده از شیوه «طاق قمی پوش» در معرض فراموشی قرار گرفته و محدود به بازسازی خانه‌های تاریخی شده است. حفظ و احیاء این شیوه آن را از خطر فراموشی حفظ می‌کند.
