بهروز غریبپور:
تئاتر ایران به دلیل نفوذ دولت، از داشتن تهیهکننده محروم است/باید بیاموزیم تهیهکنندگی یک اثر موفق، دستکمی از کارگردانی ندارد
بهروز غریبپور یکی از دلایلی که در شرایط کنونی، از داشتن تهیهکنندگان تئاتر محرومیم را نفوذ دولت در تئاتر خواند و گفت: باید به نسلی که شیفته تئاتر است بیاموزانیم که تهیهکنندگی یک اثر موفق، دستکمی از کارگردانی یک اثر شایسته و ارزشمند ندارد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، متن یادداشت بهروز غریبپور درباره برگزاری دوره تخصصی تهیهکنندگی تئاتر در ایران، که در اختیار خبرگزاری ایلنا قرار داده، به شرح زیر است:
«تهیهکننده به معنای واقعی هنوز در حوزه تئاتر کشورمان معنی نشده است؛ هرچند که برخی تحت عناوین مختلف، خیز بر میدارند که چنین عنوانی را کسب بکنند اما واقعیت این است که این عنوان هنوز بهرسمیت شناخته نشده و از اینرو بسیاری از مواقع «سرمایهگذار» و «تهیهکننده» یکی گرفته میشوند، هرچند این دو عنوان در حوزههایی مشترکند اما در حقیقت یکی نیستند؛ سرمایهگذار کسی است که علیالاصول قدرت مالی و مادی دارد اما تهیهکننده بدون این ابزار میبایستی دارای امتیازات دیگری بوده و در عالیترین شکل و در راستای هرچه بهتر شدن یک اثر صحنهای، تسلط و دانشی مترادف یک مشاور عالی داشته باشد تا از هر نظر (مادی و معنوی) به موفقیت یک کارگردان و اثری که به صحنه میبرد کمک کند.
اگر منصافانه قضاوت کنیم، در شرایط کنونی، ما از داشتن چنین کسانی محرومیم که یکی از دلایل آن، نفوذ دولت در تئاتر است؛ دولت بعداز کودتای بیست و هشت مرداد و تهی شدن بازار تئاتر از سرمایهگذاران بخش خصوصی یا حزبی و گروهی، بهصورت تمام قد وارد میدان شد و هرگز کوششی صورت نگرفت که آن جریان پیشین احیا بشود. اگر حضور دولت خوب و موثر بود هم، بهتدریج تبدیل به ادارهای بزرگ با مدیرانی بیدغدغه شد که حتی بودجه کمابیش مناسب تئاتر را صرف پرداخت حقوق و اضافه کاری و ماموریت و برو بیاهای بیثمر کرد و کارگردان بهناچار وظیفه تهیهکنندگی را بر دوش گرفت و این عنوان با عنوانِ سرمایهگذار یکی شد...
اکنون تولید خوب و مناسب تئاتر حتی در قیاس با سینما و حضور گروههایی که شان و جایگاه بینالمللی هم دارند خلأ این عنوان را بیش از پیش آشکار کرده و لازم است که از تجربه کشورها و افرادی که در حوزه تئاتر از عنوان تهیهکننده به معنی واقعی آن باخبرند بیاموزیم و به نسلی که شیفته تئاتر است بیاموزانیم که تهیهکنندگی یک اثر موفق، دستکمی از کارگردانی یک اثر شایسته و ارزشمند ندارد. اگر از ظرفیتهای شخصی و استعدادهای ذاتی افراد هم بگذریم، روشهای اعمال مدیریت در امر تهیهکنندگی حتما و قطعا نیازمند فراگیری رموز این عنوان است.
اکنون باید این اقدام آروند دشتآرای را به فال نیک گرفت که با بهرهگیری از مدیران با تجربه تئاتر آلمان و با همکارى بخش فرهنگى سفارت این کشور گامی بزرگ برداشته است تا علاقمندان به تهیهکنندگی تئاتر را گردهم آورد تا مبتنی بر اصول، این وظیفه خطیر را بیاموزند و در آینده در سپهر تئاتر جهان و نه فقط ایران، فعالیت حرفهای تهیهکنندگی تئاتر را ادامه بدهند.»