مشکلات و چالشهای تئاتر در شهرستانها/(۸):
پروژکتور و سیستم صوتی را از هیاتهای تعزیه امانت میگیریم/یزد فقط سه سالن تئاتر دارد
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان یزد با بیان اینکه فضای نمایشی موجود در این استان پاسخگوی نیاز تئاتریمان نیست، گفت: در شهرستان یزد با ۷۰۰ هزار نفر جمعیت تنها سه سالن فعال تئاتر وجود دارد اما همین سالنها هم کامل نیستند حتی باور نمیکنید ما از یک هیات تعزیه، پروژکتور و سیستم صوتی امانت گرفتیم تا سالن تئاترمان را راهاندازی کنیم.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان یزد در گفتگو با خبرنگار ایلنا، بزرگترین مشکل تئاتر این استان را مسائل زیرساختی خواند و گفت: دو سال است که چراغ تئاتر به صورت مدوام در استان یزد روشن است و مرتب نمایشهایی برای اجرا آماده داشتهایم اما فضای نمایشی موجود پاسخگوی این نیاز نیست. حتی چندی پیش پارکینگ یکی از تالارهایمان را مسقف کرده و در آن پلاتو ساختیم که همین پلاتو امروز لیست انتظار دارد یعنی هنرمندان منتظرند یک اجرا در آن تمام شود تا نمایششان را روی صحنه ببرند.
محمدرضا صاحبجلال با تاکید بر قناعت در خواستههایشان، گفت: ما درخواست تالار وحدت و تئاتر شهر برای شهرمان نکردیم؛ یک پارکینگ را تبدیل به سالن کردیم و حالا دنبال تامین برقش هستیم. به جای اینکه برای هنرمندانمان فضای آموزشی ساخته و اساتیدی دعوت کنیم که به آموزش تئاتر بپردازند، دغدغهمان این است که برای سالن نمایشی برق تامین کنیم.
صاحبجلال ادامه داد: گلایه ما از مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد نیست چراکه ایشان مدیر خوبی است. از مجموعه ارشاد گلایه داریم؛ یک تالار شهر ساختهاند اما در منطقهای از شهر، که هیچکس حاضر نیست دست خانوادهاش را بگیرد و آنجا برای تماشای تئاتر برود. شاید میلیاردها تومان برای این سالن هزینه کردند اما امروز بلااستفاده مانده و بچههای تئاتر چسبیدهاند به همین پلاتویی که در پارکینگ ساخته شده است.
او درباره حمایت نهادهای دیگر یزد از تئاتر این استان، گفت: نهادهای فرهنگی، کارشان فرهنگی است اما دغدغه فرهنگ ندارند.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان یزد با اشاره به وجود ۳۲ گروه تئاتری ثبت شده در این استان گفت: صادقانه باید بگویم، تعداد گروه نمایشی که کارش این باشد و در طول سال به صورت مرتب و فعالانه آثاری را تولید کنند حداکثر ۲۰ گروه است.
صاحبجلال با اشاره به اینکه مدتی است تئاتر در یزد پویاتر و فعالتر شده است، گفت: در استان یزد بوی تحول فرهنگی در زمینه نمایش میآید. به واسطه اینکه قبل از این، هنرمندان کار میکردند، تبلیغات داشتند و در نهایت شاید تنها ۱۰ شب سالن پر داشتیم اما الان تماشاگر پول میدهد بلیت میخرد و این برای ما خیلی مهم است.
او خاطرنشان کرد: مدتی است فرهنگ تئاتر دیدن در استان یزد بیشتر از قبل ارتقا پیدا کرده است. این اتفاق ناشی از این است که مردم به تئاتر احساس نیاز پیدا کردهاند.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی یزد با اشاره به اینکه «در شهرستان یزد با ۷۰۰ هزار نفر جمعیت تنها سه سالن فعال تئاتر وجود دارد» گفت: سالنهای تئاتر یزد کامل نیستند و باید پروژکتور و سایر تجهیزات موردنیازش را از جای دیگری قرض بگیریم. اجرای این سالن تمام میشود هم باید وسایل را جمع کنیم ببریم سالن دیگر؛ اگر بخواهیم همزمان دو اجرا در یک سالن داشته باشیم هم که باید دردسر زیادی تحمل کنیم اما داریم کجدار و مریز پیش میرویم.
صاحبجلال ادامه داد: حتی باور نمیکنید ما از یک هیات تعزیه، پروژکتور و سیستم صوتی امانت گرفتیم تا سالن تئاترمان را راهاندازی کنیم. ادارهکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کوتاهی نمیکند و هرچه از دستش برمیآید انجام میدهد اما بودجه فرهنگی میآید و جای دیگری خرج میشود. مثلا مساجد هم جزو حوزه فرهنگ هستند و بودجه میگیرند اما سالنهای تئاتر در برخی نقاط کشور اصلا آباد نیستند.
او یادآور شد: من به عنوان رئیس انجمن هنرهای نمایشی از وضعیت سالنها جلوی مخاطبان تئاتری خجالت میکشم. گاهی جلوی در سالن میایستم و میبینیم خانم و آقایی آمدهاند و یک صندلی درست و حسابی نداریم که رویش بنشینند و حس میکنم نتوانستهام خدمات خوبی به آنها بدهم اما بازهم تماشاگر به دیدن تئاترها میآید که جای تقدیر دارد.
رئیس انجمن هنرهای نمایشی یزد بودجه سالانه رسمی که از انجمن هنرهای نمایشی کشور به تئاتر یزد تعلق میگیرد را بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ میلیون تومان خواند و گفت: البته این مبلغ به موقع به دست ما نمیرسد. یک کارگردان تئاتر با هزار زحمت آکسسوار و دکورش را تامین میکند و اجرا میرود اما کمک مالی ما به او دستکم شش ماه بعد است که دیگر به دردش نمیخورد و نوشدارویی پس از مرگ سهراب است.
صاحبجلال با بیان اینکه یکی از مسائل هنرهای نمایشی «تئاتر امروز و تئاتر دیروز» است، گفت: پیشکسوتان هنرهای نمایشی که چراغ تئاتر را از قدیم روشن نگه داشتهاند در یک کفه ترازو و کسانی که میروند درس این رشته را خوانده و برمیگردند در کفه دیگر قرار میگیرند. این دو کفه باید بالانس باشد تا رشد تئاتر نتیجه بدهد اما متاسفانه اینطور نیست. دوستانی که در این رشته تحصیل میکنند احترامی که لازم است به پیشکسوت بگذارند را فراموش میکنند. دغدغهام این است که در استان ما پیشکسوتان و هنرآموزان این رشته بیشتر باهم متصل باشند که در این صورت یزد از نظر فرهنگ تئاتری رشد بیشتری را شاهد خواهد بود.