هرقدر با موسیقی مخالفت می‌کنند، مردم انگیزه‌شان بیشتر می‌شود/در جشنواره‌ای که بخش زنان را از مردان تفکیک کند، حضور نخواهم داشت

فرهنگ باید به دست ما ساخته شود و کسی نمی‌تواند بر آن فرمان براند

حسین علیزاده در ادامه این نشست گفت: من جشنواره جوان را به عنوان آینده‌ای فرهنگی و نه صرفا موسیقایی می‌دانم. موسیقی با تمام مشکلاتی که داشته به حیات خود ادامه داده است. اگرچه تعداد شرکت‌کنندگان در جشنواره زیاد است اما نسبت به کل نوازندگان در ایران کم است و خیلی‌ها ترجیح می‌دهند شرکت نکنند، خودم شخصا هیچ وقت در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکرده‌ام و نخواهم کرد، بنابراین چندین برابر تعدادی که در جشنواره ملی موسیقی جوان شرکت می‌کنند، هستند کسانی که موسیقی کار می‌کنند و در این جشنواره حضور ندارند، نه فقط در تهران که در شهرستان‌ها.  

او ادامه داد: این را جوری بنویسید که نیاز به سانسور نداشته باشد؛ هر چقدر ارگان‌های دولتی در این چهار دهه با موسیقی مخالفت کردند، مردم انگیزه‌شان بیشتر شد که بچه‌هایشان را به دنبال موسیقی بفرستند.  نام جوان را که می‌شنویم حسی از امید و انرژی درش هست و عنوان جشنواره، یعنی جشنواره ملی موسیقی جوان انسان را جذب می‌کند. ما بارها تحت تاثیر اجراها قرار گرفتیم و گاهی قضاوت‌ها سخت بود ولی قبل از آن از حضور خود جوانان سر ذوق می‌آمدیم. ما همه در یک شرایط زندگی می‌کنیم ولی گاهی اوقات لحظاتی به وجود می‌آید که انسان احساس امید می‌کند. این مملکت و این فرهنگ باید به دست ما ساخته شود. ما خودمان باید به این فکر کنیم که مردم چگونه می‌توانند خوشحال باشند، چگونه می‌توانند امیدوار باشند؟! جشنواره موسیقی جوان جزو معدود جاهایی است که من امید را در چشمان شرکت‌کنندگان و والدینشان می‌بینم حتی اگر آن روز روز امیدوارکننده‌ای برایشان نبوده باشد. جشنواره جوان این امید را به وجود آورده است، جشنواره‌ای ملی که مردم در اقصا نقاط کشور توجهی خاص به آن دارند. این امید را خودمان باید بیافرینیم وگرنه کسی آن را به ما هدیه نمی‌کند.

کمبود شرکت‌کنندگان در گروه سنی ج نگران‌کننده است

آذین موحد در ادامه گفت: ما علی‌رغم تلاش‌مان هنوز نتوانسته‌ایم جایگاه موسیقی را در جامعه تثبیت کنیم. ارجاع‌تان می‌دهم به اینکه چرا در گروه سنی الف تعداد شرکت‌کنندگان زیاد است، چرا در گروه سنی ب کمتر می‌شود و چرا در گروه سنی ج در بسیاری از سازها شرکت‌کننده نداریم. در گروه سنی الف چون خانواده‌ها پشتیبانی‌شان می‌کنند حضور پررنگ‌تر است اما به مرور در گروه سنی ب کمتر و در گروه سنی ج ناپدید می‌شوند. در حوزه تخصصی خود من، موسیقی کلاسیک که فاجعه است. گروه سنی ب و ج حضور ندارند و این به نظر من یک نگرانی است. این همه دانشجو و فارغ‌التحصیل موسیقی کجا هستند؟! جای آن‌ها در این جشنواره است و من از شما اصحاب رسانه تقاضا می‌کنم این موضوع را به نحوی شیرین و قابل فهم بررسی کنید.

علیزاده نیز در این مورد تصریح کرد: در سنین بالاتر این مشکل وجود دارد که برایشان سخت است که شرکت کنند و برنده نشوند! یعنی به عنوان مثال وقتی در گروه سنی الف بوده‌اند شرکت کرده‌اند و کسب رتبه کرده‌اند و گمان می‌کنند در گروه سنی ج هم اگر شرکت کنند باید موفق می‌شوند. ماجرا این است که در گروه سنی ج خیلی از این‌ها تدریس می‌کنند و حرفه‌ای‌اند و برایشان دشوار است که به عنوان مثال شرکت کنند و رتبه‌ای کسب نکنند. به نظرم بهتر است این رده سنی جدا و در قالب جشنواره‌ای دانشجویی برگزار شود.

می‌خواهند بخش نواحی را قیچی کنند!

حمیدرضا اردلان در ادامه گفت: صحبت‌ام را با یک ابراز نگرانی آغاز می‌کنم. یکی از ویژگی‌های این جشنواره ملی بودن آن است و این ملی بودن باور شده است. یعنی وقتی می‌گوییم جشنواره، ملی است شرکت‌کنندگان، پدر و مادرشان و رسانه‌ها این را باور کرده‌اند. اگر هر بخش از این جشنواره جدا شود و به جای دیگری برود این جشنواره فورا وجه ملی بودنش را از دست می‌دهد. بخش نواحی و مقامی در کنار موسیقی کلاسیک و در کنار موسیقی دستگاهی صفت ملی بودن را می‌سازد. جسته و گریخته شنیده‌ام قرار است یک قیچی بیاورند و بخش نواحی را جدا کنند که مصرانه تقاضا می‌کنم این کار را نکنند.

اردلان ادامه داد: در مورد آن‌چه خانم دکتر موحد گفتند یکی از دلایلش این است که ما دبیرخانه دائمی نداریم. این که یک سازمانی باشد که ارتباط داورها و شرکت‌کنندگان را حفظ کند. چون سن که بالا می‌رود به مرور زمان انگیزه‌ها از بین می‌رود. نگرانی دیگرم این است که بعضی از سازها تعداد شرکت‌کنندگانش زیاد است و بعضی هیچ شرکت‌کننده‌ای ندارد و ما نگران سازهایی هستیم که هیچ شرکت‌کننده‌ای ندارند.

در جشنواره‌ای که بخش زنان را از مردان تفکیک کند، حضور نخواهم داشت

در ادامه هومان اسعدی در جواب سوال یکی از خبرنگاران که از حضور بانوان در بخش آواز پرسید، گفت: در فراخوان در هیچ بخشی ذکر نشده است که منعی برای آواز بانوان وجود دارد. اگر تعداد به حد نصاب برسد، استادان موسیقی بانوان می‌توانند خودشان هیئت داوران تشکیل دهند و آثار را در سالنی جدا با حضور بانوان بررسی کنند اما هیچ اثری ارسال نشده است.

حسین علیزاده نیز تصریح کرد: دوست دارم این را آشکار بگویم که در حال حاضر تعداد خوانندگان زن که موسیقی ایرانی را باکیفیت خوب اجرا می‌کنند از آقایان بیشتر است، منتها چون امکان حضور روی صحنه برایشان نیست صحنه به دست آقایان سپرده شده است. هنر موسیقی جزو مقدسات من است و تن به این کار نخواهم داد و در جشنواره‌ای که بخش زنان را از مردان تفکیک کند حضور نخواهم داشت. اگر شما بگویید ما 10 خواننده خوب مرد داریم من 100 خواننده خوب زن به شما معرفی می‌کنم. من می‌دانم خیلی از خوانندگان زن هستند که هیچ وقت در کنسرت‌های زنانه شرکت نکرده‌اند. ما این قوانین را وضع نکرده‌ایم و به آن تن نمی‌دهیم.

مشکل بودجه نداریم

علی ثابت‌نیا نیز در مورد بودجه جشنواره گفت: جای نگرانی نیست و با اینکه مشکلات زیادی گریبان‌گیر فضای فرهنگی و هنری کشور هست اما جشنواره ملی موسیقی جوان مستثناست.