ایلنا گزارش میدهد؛
تبعیدشدگان نمایشگاه؛ ناشرانی که بازدیدکننده‌ای ندارند
انتهای نیم طبقه شبستان و دورتر از سالن ملل که مامن میهمانان خارجی با غرفه‌های بزرگ و کوچک است گویی جزیره‌ای جدا افتاده در مصلی را شاهد هستیم که به قول یکی از غرفه‌داران این بخش بیشتر به تبعیدگاه شبیه است تا بخشی از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران.
به گزارش خبرنگار ایلنا، این بخش که تا همین دیروز در حال آماده‌سازی اولیه و حتی پر از زباله بود، بدون حضور بازدید‌کننده روزهای نمایشگاه را سپری می‌کند. واقعا نیاز به حضور در نمایشگاه کتاب تا این حد برای ناشر ما ضروری است که برای آن در چنین شرایطی هم هزینه کند؟
محمداسماعیل محبی، مدیر نشر ارمگان با اشاره به اینکه همین غرفه را هم روز سوم تحویل‌شان داده‌اند به ایلنا می‌گوید: ما تبعیدشدگان نمایشگاه هستیم، آن هم چون تعداد کتاب‌هایمان به جای 40 عنوان، 27 عنوان بود و آشنایی هم نداشتیم. ناشرانی که در صحن مصلی هستند کتاب تازه ندارند و با تجدید چاپ غرفه‌ها را پرکرده‌اند. کتاب‌های ما همه جدید است و چاپ اول و حوزه ایران شناسی، بوم‌شناسی و... را شامل می‌شود. ما 5 کتاب منتشر می‌کنیم ولی کتاب‌های با کیفیت نه اینکه حافظ و سعدی و.... چاپ کنیم تا کف عنوان پرشود.
او ادامه میدهد: ما برای غرفه تجمیعی هم درخواست داشتیم ولی موافقت نشد. ما 18 سال است که فعالیت می‌کنیم و حضور در نمایشگاه را تنها برای اینکه در معرض دید باشیم با این شرایط پذیرفته‌ایم وگرنه تا امروز فروش که نداشتیم. باید عدالت رعایت شود و ناشران فرصت برابر برای استفاده از نمایشگاه داشته باشند.
سارا ذوالریاستین، مسئول غرفه نشر پشتون نیز در این‌باره گفت: حضور ما واقعا از روی ناچاری است. فقط می‌خواهیم آنهایی که در نمایشگاه دنبال ما می‌گردند، دست خالی نمانند. ما برای هر دو بخش دانشگاهی و عمومی درخواست دادیم که حتی در بخش دانشگاهی تنها غرفه‌ای 6 متری را به ما معرفی کردند که ترجیح دادیم اینجا غرفه 9 متری داشته باشیم.
ابوالفضل خداپرست، مدیر انتشارات پیوسته نیز با بیان اینکه گردن‌مان را زده‌اند، می‌گوید: یک‌سری از ناشران هستند که تعداد عناوین کتاب‌هایشان از حد نصاب کمتر است و مثلا تنها 30 عنوان کتاب دارند ولی ما حد نصاب هم داشتیم. ما را در مرحله اول تنها به صورت موقت ثبت‌نام کردند و دلخوشی دادند که به شما غرفه می‌دهیم ولی نمی‌دانم چرا لحظه آخر ورق برگشت. من حتی کارتن کتاب‌هایم را باز نکرده‌ام، برای چه کسی باز کنم؟
خداپرست تاکید می‌کند: مسلما ناشران پولدارتر راحت‌تر کتاب منتشر می‌کنند و مشکل کف عنوان هم ندارند، ما 20 کتاب آماده چاپ داریم و 10 کتاب هم مجوز گرفته‌اند ولی نمی‌توانیم منتشرشان کنیم. خیلی‌ها در نمایشگاه دوست آشنا پیدا کرده‌اند و همیشه جای بهتری دارند و حتی همین غرفه‌های خالی هم مطمئنم خیلی‌هایشان پایین غرفه گرفته‌اند. نمایشگاه اصلا بیشتر شبیه حسینیه شده تا رویدادی برای عرضه کتاب!
همچنین محمد تیموری، مدیر نشر توسعه‌دانش با اشاره به اینکه 7 سال است در حوزه نشر فعالیت می‌کند، گفت: ما فقط برای حفظ آبرو جلوی مولف به نمایشگاه آمده‌ایم که بگوییم کتاب‌هایتان را عرضه کرده‌ایم ولی هیچ‌کس جز خود دست‌اندرکاران نمایشگاه از جلوی غرفه ما رد نمی‌شود. ما 48 عنوان کتاب داریم. ملاک هم 40 عنوان کتاب بوده و واقعا چیزی جز بی‌برنامگی و سردرگمی دلیل این وضعیت نیست. از ناشران اینجا هستند دوستانی که سابقه 20 ساله دارند و این اصلا خوب نیست.
از این ناشران درباره هزینه اجاره بهای غرفه‌ها را سوال کردیم. گویا علی‌الحساب 100 هزار تومان از آنها دریافت کرده‌اند و هیچ اطلاعی از هزینه نهایی که قرار است پرداخت کنند، ندارند. البته تیموری می‌گوید: مبلغ یک‌میلیون و 200 تومان مطرح شده ولی قرار است تخفیف هم بدهند، منتها مگر بیشتر از 200 هزار تومان تخفیف اعمال می‌کنند.
وقتی صحبت از لزوم کوچک‌کردن نمایشگاه کتاب تهران می‌شود تمام مسئولان وسعت آن را یک ویژگی ممتاز می‌دانند اما به صرف پز دادن با عدد و رقم تا کی قرار است کیفیت و سلامت نشر کشور را قربانی کنند؟
