چهره‌های داستانی بر بوم‌های صیقلی

به گزارش ایلنا، شاهپور پویان (منتقد هنری) درباره سیاوش طلایی و آثار او گفت: طلایی در سال ۱۳۵۹ در تهران در یک خانواده‌ هنرمند متولد شد. او از طریق نقاشی‌هایش تجربه‌ای پیچیده‌ از زندگی در ایران را بیان می‌کند و مجموعه‌ای منسجم برگرفته از طیف وسیعی از تاثیرات گوناگون از دوران کودکی پس از انقلاب در تهران تا آموزش خود در نقاشی کلاسیک و رنسانس در آکادامی هنر فلورانس را به وجود می‌آورد.

وی افزود: در نمایشگاه پیش‌رو، طلایی مجموعه جدیدی از نقاشی‌های پرتره از چهره‌های داستانی یک دوره‌ی تاریخی نامشخص را به نمایش می‌گذارد. پرتره‌ها با وجود فراگیری نمادین، دارای سکوتی طاقت‌فرسا و پُر ابهام‌اند. نقاشی‌ها بر روی بوم‌های بسیار صیقلی‌ کشیده شده‌‌اند که شیوه قلمزنی او را پنهان می‌کنند. پالت رنگی او خاموش و طراحی بر نقاشی غالب است. همچنین، هیچ تأثیر عاطفی و احساسی در ضربات قلم‌مو وجود ندارد و فرایند مکانیکی نقاشی عمداً قابل مشاهده است.

به گفته وی، آثار این نقاش، مخاطب را به دنیایی تصویری دعوت می‌کنند، به درون قطاری پر از خاطره می‌کشانند و به میان‌خوانی رنگارنگی از اشارات و تصورات پرتاب می‌کنند. مخاطب به ناگه با تصاویری آشنا اما ناشناخته رو‌به‌رو می‌شود که با محیط آشنای او کاملاً مغایرت دارد.

این منتقد هنری افزود: هر اثر، کولاژی از نقاشی‌های مختلف در تاریخ هنر است. پرتره‌های او متأثر از دوران کودکی‌ او در تهران هستند. واژگان بصری طلایی توسط طیف وسیعی از منابع مختلف بصری از دست‌ساخته‌های باستانی موهن‌جو دارو گرفته تا سریال‌های تلویزیونی مانند «پیشتازان فضا» غنی شده است. با استفاده از تمامی این عناصر، هنرمند جهان بصری خود را در ۱۰ سال گذشته ساخته و توسعه داده است. نتیجه، بومی غنی از شخصیت‌های ناشناخته است که به راحتی حقایق را پنهان می‌کنند یا از واقعیت کاذب خود ناآگاهند. به عنوان نمونه، پرتره‌ی پیرمردی نابینا است که به نظر می‌رسد از شکست خود به عنوان یک رهبر یا فیلسوف آگاه نیست.

وی گفت: نقاشی‌های طلایی شک و تردیدی عمیق درباره‌ی تصویر خودِ خویش، جهان‌نگریش و همچنین ایمان او به آینده را بیان می‌کنند. شاید به ویژه جالب باشد نقل قولی از جاکومتی را به میان آوریم زمانی که می‌گوید: «من این تصور یا توهم را دارم که هر روز پیشرفت می‌کنم و این به من انگیزه می‌دهد.» طلایی با نادیده گرفتن هرگونه زیبایی‌شناسی و گرایش در بازار، به تجربه‌ی هنری خود وفادار می‌ماند. او عمداً هیچ تلاشی جهت برآورده کردن لذت بصری برای مخاطب نمی‌کند. در آثار او تجربه‌ی عدم قطعیت به چیزی ورای تهدید و لازمه و پیش‌شرط آزادی‌اش بدل می‌شود. او از مواجه‌ی مستقیم با وضعیت سیاسی و ایده‌ی پیشرفت اجتناب می‌ورزد و با خلق آثاری خشک و بی‌روح، از رقابت با سایر هنرمندان طفره می‌رود.

علاقه‌مندان به آثار سیاوش طلایی می‌توانند به گالری اُ به آدرسِ خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک 18، طبقه‌ی اول مراجعه کنند.