ابوالفضل جلیلی:
اگر رئیس‌جمهور شوم، همۀ شهر‌ها را با قطار به هم وصل می‌کنم
ابوالفضل جلیلی می‌گوید: علاقه خاصی به قطار دارم. گویی من را در قطار بدنیا آوردند. بار‌ها شده که بدون هدف خاصی به ایستگاهی در مسیر قم رفتم و با قدم زدن در آنجا و نگاه کردن به خانه‌ها و فضای آن ایستگاه که حس و نوستالژی خاصی دارد، احساس آرامش کردم.
به گزارش ایلنا، ابوالفضل جلیلی (دبیر بخش فیلم دومین جشنواره فیلم و عکس راه آهن)، داوری کردن آثار زیادی که هر کدام محصول فکر و اندیشه یک فیلمساز است را کاری سخت و دشوار خواند و گفت: در سال‌های گذشته داوری‌های بسیاری را چه در خارج از کشور و چه در داخل انجام دادم. فکر می‌کنم که من در برخورد با موضوعات سلیقه‌ای عمل می‌کنم و یک موضوعی که شاید از نظر من خوشایند آید را کسی دیگر نپسندد به همین خاطر فکر می‌کنم که داوری کردن، اجحافی در حق شرکت‌کنندگان یک جشنواره است.
کارگردان فیلم «مسیر معکوس» قطار را در گذشته جزوی لاینفک از زندگی انسان عنوان کرد و اظهار داشت: قطار در قدیم جزوی از زندگی بچه‌ها بود و جزء رؤیای آن‌ها شده بود و انگار که حتماً باید با قطار به مشهد بروند. با توجه به اینکه در نوجوانی در منطقه‌ای نزدیک به راه آهن زندگی می‌کردم، آرزوی رئیس قطار شدن همیشه با من وجود داشت. اینک بعد از سال‌ها از آن زمان با حضور در جشنواره راه آهن می‌خواهم تا بخشی از خاطرات کودکی خودم را جامه عمل بپوشانم و برای آن خادمی کنم.
وی تبلیغ کردن برای راه آهن را با ساخت فیلم، برگزاری جشنواره‌ها و برنامه‌های فرهنگی و هنری و هر نوع کار دیگر لازم بر شمارد و خاطرنشان کرد: احساس می‌کنم که نسبت به گذشته تعداد سفرهای مردم با قطار کم شده است. از زمانی که رابطه صمیمی‌تری که از سفرهای مشهد با قطار داشتیم، دیگر خبری نیست و باید با هر کاری سعی کنیم تا فرهنگ ریلی را جا بیاندازیم. با این هدف به جشنواره راه آهن آمدم تا در حد خودم کمکی را به این جشنواره انجام دهم.
دبیر بخش فیلم جشنواره راه آهن قطار را برخلاف جنس آنکه آهن است دارای روح و لطافت دانست و بیان داشت: سفر با قطار هر لحظه منظره‌های متفاوتی را پیش روی شما به تصویر می‌کشد و حضور انسان‌هایی با فرهنگ‌ها و داستان‌های مخصوص خود می‌تواند آن را از یک وسیله سفر پر اهمیت‌تر کند و اگر خوب به مردم معرفی شود به سمت آن می‌آیند.
این کاگردان سینما به شهرت خودش در خارج از کشور برای استفاده از لوکیشن قطار در فیلم‌هایش اشاره کرد و گفت: در میان هنرمندان خارج این طور مطرح شدم که جلیلی اول قطار می‌بیند و بعد به سراغ ساخت فیلم می‌رود. من همیشه با افتخار گفتم که علاقه خاصی به قطار دارم و گویی من را در قطار بدنیا آوردند. بار‌ها شده که بدون هدف خاصی به ایستگاهی در مسیر قم رفتم و با قدم زدن در آنجا و نگاه کردن به خانه‌ها و فضای آن ایستگاه که حس و نوستالژی خاصی دارد، احساس آرامش کردم.
وی ادامه داد: بدون شک اگر روزی رئیس جمهور ایران شوم، همۀ شهر‌ها را با قطار به همدیگر وصل می‌کنم.
کارگردان فیلم «شطرنج» در خصوص اینکه چه فاکتورهایی لازم است تا یک جشنواره در میان هنرمندان جهان مورد توجه قرار بگیرد، این طور گفت: به نظر وقتی یک جشنواره در حد و اندازه بین المللی شدن قرار بگیرد، هنرمندان کشورهای دیگر به سراغ آن می‌آیند. به نظرم این جشنواره بعد از اختتامیه آن می‌تواند با نمایش عکس‌های برگزیده خود در پارکی به اسم لوکزامبورگ در فرانسه که مکانی برای حضور گردشگران و عکاسانی از سراسر جهان است، خودش را به کل جهان نشان دهد.
