جنگ با دشمن فرضی یا رهبری ارکستر/هر آهنگسازی نمی‌تواند رهبر خوبی باشد
ارکستر ملی به رهبری فریدون شهبازیان در حالی شب گذشته برای دومین بار در جشنواره موسیقی فجر روی صحنه رفت که هنوز از اشتباهات گذشته درس نگرفته بلکه اشتباهات جدید دیگری را تجربه کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، شب گذشته (25 دی ماه) در ششمین شب از جشنواره موسیقی فجر؛ ارکستر ملی ایران به رهبری فریدون شهبازیان و خوانندگی محمد معتمدی در دو بخش در تالار وحدت روی صحنه رفت.
در بخش اول قطعه «محمد رسول الله» از موریس ژار و سپس «سلام عاشقانه» و همچنین «کویر» از محمد معتمدی اجرا شد. «سبکبال» قطعه بعدی به صورت بی‌کلام بود که از حسین دهلوی اجرا شد و بعد از آن به ترتیب قطعات «همراه نسیم» و «کاروان» توسط ارکستر نواخته شدند.
در بخش دوم کنسرت نیز قطعات «جام تهی»، «تو را دیدم»، «آسمان خدا»، «دونغمه‌ی بختیاری»، «روشنی روی تو»، و «ایران من» نیز اجرا شد.
ارکستر ملی به رهبری فریدون شهبازیان در حالی شب گذشته برای دومین بار در جشنواره موسیقی فجر روی صحنه رفت که هنوز از اشتباهات گذشته درس نگرفته و حتی اشتباهات جدید دیگری را تجربه کرد.
در وهله اول نظم و ترتیبی که لازمه کار رهبری ارکستر است و شامل پوشش و ظاهر مناسب در اجراها می‌شود، نه در این اجرا و نه در اجراهای قبلی توسط این رهبر ارکستر ترتیب اثر داده نشد و یکی از بزرگترین خطاهای رهبر پا زدن در حین رهبری، زمزمه کردن قطعات و همکلام شدن با خواننده است که دیشب توسط شهبازیان انجام شد و از چشم مخاطب نیز دور نماند.
این اجرا دیشب با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد. این دومین اجرای ارکستر ملی در جشنواره سی و سوم محسوب می‌شد اما نکته‌ای که شاید به آن کمتر توسط رسانه‌ها پرداخت شده، این است که ممکن است وجود این نکته کلیدی باشد که یک ارکستر نتوانست به عنوان افتتاحیه جشنواره موسیقی فجر روی صحنه برود و در نهایت ارکستری دست چندم مانند چکاوک جایگزین آن شد! شنیده‌ها حاکی از آن است که شب قبل از اجرا؛ قطعه‌ای جدید به ارکستر داده شده و از اعضا خواسته شده یک شبه آن را آماده کنند که این نیز سنخیتی با کار حرفه‌ای در هیچ کجای دنیا ندارد.
در آنتراکت نیز برخی از نوازندگان ارکستر در میان صحبت‌های خود به نبود تمرین درست توسط ارکستر و ناهماهنگی‌های زیادی که وجود داشت، اشاره و از آن گله می‌کردند.
عدم رعایت موزیکالیته و دینامیک یا حتی نحوه دست گرفتن چوب رهبری که بیشتر شبیه به بازی‌های ویدئویی جنگی و جنگ با دشمن فرضی است نیز از دیگر مشکلات در این اجرا بود.
در پایان باید متذکر شد؛ فریدون شهبازیان شاید آهنگساز خوبی باشد اما مسلما بدان معنا نیست که در رهبری نیز این چنین است.
