نیاز به درآمدزایی کارگردان‌ها را به سمت بازیگران چهره سوق می‌دهد/توانمندی هانیه توسلی در تئاتر اثبات شده است
مهرداد رایانی مخصوص با تاکید بر اینکه وجه تئاتری بازیگران برایم بسیار مهم بود، گفت هانیه توسلی پیشنیه تئاتری دارد و توانمندی‌اش در تئاتر اثبات شده است. او ادامه داد: روزی که جریان تئاتر خصوصی راه افتاد قرار نبود که دولت این جریان را به حال خودش رها کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نشست خبری نمایش «خشم و هیاهو» با حضور مهرداد رایانی مخصوص (نویسنده و کارگردان) هانیه توسلی، علی سرابی و امیرحسین رستمی بازیگران نمایش، در پردیس تئاتر شهرزاد برگزار شد.
خشم و هیاهو رویکردی اجتماعی دارد
مهرداد رایانی مخصوص با بیان اینکه من در تمام نمایشنامه‌هایم نگاهی اجتماعی دارم، گفت: در این سال‌ها تئاترهای کمی را کارگردانی کردم اما همیشه به نمایشنامه‌نویسی ادامه دادم. خشم و هیاهو دومین نمایشی است که خارج از فعالیت‌های مدیریتی روی صحنه می‌برم و این نمایش هم رویکردی کاملا اجتماعی دارد.
این نویسنده و کارگردان با ا شاره به اینکه پیش از این خشم و هیاهو را نزدیک به دو دهه پیش با بازیگران دیگری روی صحنه برده بود، گفت: این نمایش به رغم اینکه نزدیک به 20 سال از نگارشش گذشته کاملا به روز است. این اثر سه اپیزود دارد که در طول این سال‌ها چندین بار بازنویسی شده است.
رایانی مخصوص با اشاره به ضرورت اجرای دوباره این نمایش گفت: زمانی که خشم و هیاهو روی صحنه رفت شاید حدود چهار هزار نفر آن را دیدند و فکر کردم هنوز می‌تواند برای خیلی‌ها جذاب باشد.
هانیه توسلی بازیگر این نمایش هم با اشاره به همکاری خود با رایانی مخصوص در این اثر گفت: من این اجرا را سال 78 دیده بودم همان موقع خیلی دوستش داشتم و در ذهنم مانده بود چراکه معتقد بودم بسیار اکتیو است و بازیگر در آن منفعل نیست بلکه انرژی زیادی لازم دارد در نتیجه وقتی آقای رایانی مخصوص به من پیشنهاد داد و من متن را دوباره خواندم برای همکاری بسیار ترغیب شدم.
توسلی ادامه داد: این اکتیو بودن بازی‌ها موضوع اجتماعی نمایش و نگاه خاصی که دارد و رئال نیست برای من بسیار جذاب بود. معتقدم خشم و هیاهو کاری استرلیزه است و برش‌هایی از آدم‌هایی در جامعه را نشان می‌دهد. هرکدام از ما در این نمایش هفت، هشت نقش بازی می‌کنیم و این برای هر بازیگری جذاب است.
امیرحسین رستمی دیگر بازیگر این نمایش هم با اشاره به پیوستن خود به این اثر گفت: امسال دو اجرای تئاتری داشتم و تصمیم گرفته بودم بعد از نمایش شوآیک یک استراحت تئاتری به خودم بدهم اما در اواخر کار چند نمایش دیگر به من پیشنهاد شد که جذاب‌ترین آنها خشم و هیاهوی آقای رایانی مخصوص بود.
رستمی ادامه داد: درمورد این کار تحقیق کردم و همه گفتند کاری عجیب و ویژه بوده آن اجرا را هم تهیه کردم و دیدم اینقدر آقای رایانی مخصوص باحال و دوست داشتنی است که نمی‌شد به او نه گفت و این موقعیت را از خود دریغ کرد.
رایانی مخصوص در بخش دیگری از این نشست با اشاره به اینکه یکی از کاراکترهای این نمایش در ا جرای امسال زن شده است گفت: انتقادی که به کارهای من وارد می‌شد این بود که چرا داستان‌ها را مردانه می بینم و زنی در اپیزودهای نمایشی‌ام حضور ندارد البته تعمدی در این قضیه نبود اما تصمیم گرفتم در اجرای دوباره خشم و هیاهو یکی از کاراکترها را زن انتخاب کنم و در نتیجه تغییراتی در متن رخ داد. الان که فکر می‌کنم می‌بینم نمایشنامه خیلی بهتر شده و قطعا چند صدایی‌تر شده است.
مساله فروش در انتخاب بازیگران چهره تاثیر داشت
این کارگردان و نمایشنامه‌نویس همچنین در پاسخ به سوالی مبنی بر استفاده از بازیگرهای چهره به ویژه هانیه توسلی در این نمایش و تاثیر مساله فروش بر این انتخاب گفت: قطعا مساله فروش در این انتخاب تاثیر گذاشته است ما 30 درصد از فروش‌مان را به سالن و پنج درصد را به تیوال بدهیم. برای اینکه یک کارگردان تئاتری بتواند در این فضا حیات داشته باشد باید کاری کند. بنابراین تصمیم گرفتم سراغ بازیگرانی بروم که هم توانمندی لازم برای حضور در تئاتر دارند و هم محبوبیت مردمی.
رایانی مخصوص با تاکید بر اینکه وجه تئاتری بازیگران برایم بسیار مهم بود، گفت: هانیه توسلی پیشنیه تئاتری دارد و توانمندی‌اش در تئاتر اثبات شده است.
قرار نبود دولت تئاتر خصوصی را به حال خود رها کند
او با اشاره به مشکلات تئاتر خصوصی گفت: روزی که جریان تئاتر خصوصی راه افتاد قرار نبود که دولت این جریان را به حال خودش رها کند اما امروز دولت ایستاده تا ببیند چه می‌شود. دولت باید تئاتر خصوصی را تقویت و حمایت کند اما امروز تنها در حد صدور مجوز وارد کار می‌شود.
رایانی مخصوص با بیان اینکه دولت باید کمک‌های کاملا مادی به تئاتر داشته باشد، گفت: این کمک لازم است تا جوابگوی نیاز اهالی تئاتر باشد تا بتواند کیفیت کارشان را حفظ کند. چون بالاخره تئاتری‌ها باید به درآمدزایی هم توجه کنند و این پول باید از یک جایی به هنرمندان برسد.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان با اشاره به اینکه نیاز مالی و به خطر افتادن حیات اقتصادی باعث می‌شود بعضی از هنرمندان تئاتر کارهایی کنند که نباید، گفت: دولت نباید دست حمایت خود را از تئاتر خصوصی بردارد. در رابطه با حضور سینمایی‌ها در تئاتر هم معتقدم اگر کسی استعدادی دارد باید فضایی داشته باشد تا بتواند به لحاظ کیفی کار خود را نشان دهد.
حذف یک بازیگر تنها به این دلیل چهره سینمایی‌اش عین سانسور و دیکتاتوری است
رایانی مخصوص پیشنهاد داد: معتقدم دولت باید یارانه‌هایی به تئاتر اختصاص دهد و مثلا هر شب 50بلیت از یک نمایش را خریداری کند و به دانشجویان بدهد تا نمایش را رایگان ببینند و به اقتصاد تئاتر کمک کند.
هانیه توسلی نیز در همین زمینه گفت: بعضی از تئاترهای ما اینقدر خوبند که نیاز به حضور چهره‌ها به عنوان بازیگر ندارند. من از طرفداران علی سرابی یا پانته‌آ پناهی‌ها در تئاتر هستم. طبیعتا بعضی از بازیگران سینما توانایی بازیگران تئاتر را در بیان و بدن ندارند اما وقتی در کنار بازیگران تئاتری قرار می‌گیرند می‌توانند مجموعه خوبی باشند. به طور کلی فکر می‌کنم بازی در تئاتر به توانایی بازیگر بستگی دارد و به اینکه چه مدیومی او را مشهور کرده ارتباط چندانی ندارد.
امیرحسین رستمی نیز در این رابطه گفت: کار آرتیست بازی کردن است و وقتی فضا و مدیوم او عوض می‌شود تنها باید تکنیکش عوض شود. اصل ماجرا این است که بازیگر قرار نیست کم‌فروشی کند. حذف کردن یک بازیگر تنها به این دلیل که چهره سینمایی است عین سانسور و دیکتاتوری است. باید اجازه دهیم بازیگران سینما هم در تئاتر حضور داشته باشند ولی تداومشان به بازی آنها بستگی دارد.
علی سرابی دیگر بازیگر نمایش خشم و هیاهو نیز با بیان اینکه این ششمین کاری است که در تئاتر از نوشته‌های مهرداد رایانی مخصوص بازی می‌کند گفت: خشم و هیاهو را قبلا دیده بودم و به نظرم نمایش عجیبی است اما فکر نمی‌کردم در آن بازی کنم.
گفتند کارتان را از روی «خشم و هیاهو»ی هومن سیدی برداشتید!
سرابی همچنین خاطرنشان کرد: تئاتر ما با اینکه سالن زیاد دارد و درآمدش برای خیلی‌ها حتی بیشتر از سینماست اما در سیر نزولی قرار گرفته و روی سراشیبی افتاده است چون همه به این فکر می‌کنند که چطور بیشتر بفروشند و همین باعث می‌شود که دیگر متن خوبی نوشته نشود. در این شرایط وقتی کاری مثل خشم و هیاهو تولید می‌شود می‌توان گفت اثری کاملا تئاتری است.
رایانی مخصوص همچنین در پاسخ به سوالی مبنی بر شباهت این نمایش با داستان خشم و هیاهو اثر ویلیام فاکنر گفت: مانند بسیاری از نمایشنامه‌های دیگرم تنها نامش را از این اثر عاریه گرفته‌ام.
علی سرابی هم به شوخی گفت: خوب است که می‌گویید شبیه داستان فاکنر است بعضی‌ها گفتند کارتان را از فیلم خشم و هیاهوی هومن سیدی برداشت کردید!
